Σε μία συγκλονιστική αποκάλυψη προχώρησε η Ντόρα Μπακογιάννη, μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο Facebook, πριν από λίγο.
Συγκεκριμένα, η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας έκανε γνωστό ότι διαγνώστηκε με «πολλαπλό Μυέλωμα σε πολύ αρχικό στάδιο». «Είμαι στα χέρια εξαιρετικών γιατρών που έχει η χώρα μας και νιώθω αποφασισμένη για αυτή τη νίκη και πολύ αισιόδοξη για το μέλλον», κατέληξε η κυρία Μπακογιάννη.
Η ανάρτηση της Ντόρας Μπακογιάννη
«Πεντακόσιοι άνθρωποι τον χρόνο διαγιγνώσκονται με Πολλαπλό Μυέλωμα στην Ελλάδα.Ένας από αυτούς είμαι πλέον κι εγώ.
Πολλαπλό Μυέλωμα σε πολύ αρχικό στάδιο και με την καλύτερη δυνατή πρόγνωση για την πορεία της νόσου. Δεν είναι ποτέ εύκολο ν’ ακούς ότι έχεις καρκίνο. Αυτό που δεν ελέγχεις, αυτό που σου ‘ρχεται ξαφνικά από το πουθενά, αυτό σε τρομάζει περισσότερο. Και σε τρομάζει, όχι μόνο για σένα, αλλά για όσους αγαπάς και σ’ αγαπούν.
Ωστόσο η ασθένεια αυτή παλεύεται και νικιέται.Κι αν ένα είναι σίγουρο, είναι πως δεν έχω κάνει ποτέ πίσω από καμία μάχη στη ζωή μου.
Θα συνεχίσω να δουλεύω κανονικά και να παλεύω γι’ αυτόν τον τόπο που τόσο αγαπώ, παράλληλα με τη θεραπεία μου.Στους άλλους 499, ένα έχω να πω: αυτή είναι μια ασθένεια με την οποία μαθαίνεις να ζεις. Παράλληλα. Ταυτόχρονα.
Είναι άλλη μια συνθήκη, άλλο ένα θέμα στην καθημερινότητα. Δεν είναι κάτι παραπάνω. Δεν θα λιποψυχήσουμε. Δεν θ’ αλλάξουμε.
Πιστεύω ότι σας χρωστούσα την αλήθεια.Δεν είμαι άλλωστε το είδος του ανθρώπου που κρύβεται.
Είμαι στα χέρια εξαιρετικών γιατρών που έχει η χώρα μας και νιώθω αποφασισμένη για αυτή τη νίκη και πολύ αισιόδοξη για το μέλλον».
Πολλαπλό μυέλωμα: Συμπτώματα, διάγνωση και αντιμετώπιση
Τη διάγνωσή της με πολλαπλό μυέλωμα ανακοίνωσε η Ντόρα Μπακογιάννη.
Το πολλαπλό μυέλωμα είναι μια αιματολογική κακοήθεια που οφείλεται στον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των πλασματοκυττάρων (κύτταρα που παράγουν αντισώματα) στο μυελό των οστών.
"google ad"
Αποτελεί τη δεύτερη συχνότερη αιματολογική κακοήθεια και οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν κατά τη διάγνωση αναιμία, οστικά άλγη, επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας ή υπερασβεσταιμία, ενώ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στις λοιμώξεις.
Παρά την πρόοδο που έχει πραγματοποιηθεί τα τελευταία 15 χρόνια, το νόσημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ριζικά παρά μόνο σε μικρό ποσοστό ασθενών. Οι περισσότεροι ασθενείς κάποια στιγμή υποτροπιάζουν και γίνονται ανθεκτικοί στις υπάρχουσες θεραπευτικές επιλογές.
Παράγοντες που προκαλούν πολλαπλό μυέλωμα
Τα ακριβή αίτια του πολλαπλού μυελώματος είναι άγνωστα. Έχουν ταυτοποιηθεί οι ακόλουθοι παράγοντες κινδύνου, οι οποίοι μπορεί να επηρεάσουν την πιθανότητα ανάπτυξης της νόσου:
Ηλικία: Το πολλαπλούν μυέλωμα τυπικά προσβάλει άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω, και σε πολύ λίγες περιπτώσεις άτομα κάτω των 40 ετών.
Φυλή: Το πολλαπλούν μυέλωμα είναι πλέον κοινό σε Αφρο-αμερικανούς και σπάνιο σε Αμερικανούς ασιατικής καταγωγής. Η αιτία της διαφοράς δεν είναι γνωστή.
Φύλο: Οι γυναίκες έχουν ελαφρώς λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν πολλαπλούν μυέλωμα συγκριτικά με τους άντρες.
Περιβάλλον: Οι επιστήμονες ερευνούν εάν η έκθεση σε συγκεκριμένους χημικούς παράγοντες ή ακτινοβολία μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης πολλαπλού μυελώματος.
Οικογενειακό ιστορικό: Μελέτες έχουν αποδείξει ότι ένα άτομο είναι πιθανό να διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης πολλαπλού μυελώματος εάν κάποιος συγγενής του έχει προσβληθεί από τη νόσο.
Συμπτώματα και διάγνωση
Το πολλαπλό μυέλωμα μπορεί να ανιχνευθεί κατά τη διάρκεια μιας αιματολογικής εξέτασης ρουτίνας, ωστόσο το πιθανότερο είναι να διαγνωσθεί μόνο μετά από ακτινογραφίες οστών λόγω καταγμάτων ή γιατί οι ασθενείς παρουσιάζουν άλλα συμπτώματα. Τα συμπτώματα είναι δυνατό να ποικίλουν από άτομο σε άτομο.
Ορισμένοι άνθρωποι δεν παρουσιάζουν συμπτώματα κατά τη διάρκεια των πρώιμων σταδίων της νόσου
Κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
– Πόνο στα οστά, συχνά στην πλάτη ή στα πλευρά
– Οστική βλάβη, συμπεριλαμβανομένων καταγμάτων και/ή λέπτυνσης των οστών
– Κόπωση
– Συχνές λοιμώξεις και πυρετό
– Απώλεια βάρους
– Ναυτία ή δυσκοιλιότητα
– Συχνοουρία
Η διάγνωση του πολλαπλού μυελώματος καθορίζεται από τα αποτελέσματα των παρακάτω εξετάσεων:
– Αιματολογικές εξετάσεις για τον προσδιορισμό του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων, των ερυθρών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων, καθώς και των επιπέδων της ολικής πρωτεΐνης, της κρεατινίνης και του ασβεστίου.
– Εξετάσεις ούρων για τον έλεγχο ύπαρξης συγκεκριμένου τύπου πρωτεΐνης στα ούρα
– Μαγνητική τομογραφία ή ακτινογραφίες για τον έλεγχο πιθανής λέπτυνσης των οστών ή καταγμάτων
– Αναρρόφηση μυελού των οστών ή βιοψία για τον προσδιορισμό του ποσοστού των μυελωματικών κυττάρων στον μυελό, καθώς και άλλων γενετικών ανωμαλιών.
Πώς αντιμετωπίζεται το πολλαπλούν μυέλωμα;
Προς το παρόν δεν μπορεί να επιτευχθεί πλήρης ιάση με τις υπάρχουσες θεραπείες για το πολλαπλούν μυέλωμα.
Ορισμένοι ασθενείς παρουσιάζουν χαμηλό φορτίο της νόσου και συνεπώς, δεν χρειάζονται άμεση θεραπεία, ωστόσο, εν καιρώ, στις περισσότερες περιπτώσεις η θεραπεία θα είναι απαραίτητη. Ασθενείς με ενεργό πολλαπλούν μυέλωμα έχουν ανάγκη άμεσης θεραπείας.
Οι διαθέσιμες θεραπείες για το πολλαπλούν μυέλωμα περιλαμβάνουν:
– Χημειοθεραπεία και κορτικοστεροειδή, σε συνδυασμό ή χωριστά, για την καταστροφή των μυελωματικών κυττάρων
– Βιολογική θεραπεία με χρήση πρωτεϊνών που βρίσκονται στον ανθρώπινο οργανισμό για την καταπολέμηση της νόσου
– Διφωσφονικά για την πρόληψη περαιτέρω οστικής βλάβης
– Υψηλή δόση χημειοθεραπείας με μεταμόσχευση αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων
– Ακτινοβολία για την αντιμετώπιση της οστικής βλάβης που προκλήθηκε από το μυέλωμα και η οποία δεν έχει ανταποκριθεί σε άλλου είδους θεραπεία.
Οι περισσότεροι ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία για πολλαπλούν μυέλωμα τελικά παρουσιάζουν υποτροπή της νόσου. Ορισμένοι ασθενείς γίνονται ανθεκτικοί στην αγωγή, το οποίο σημαίνει ότι σταματούν να ανταποκρίνονται σε αυτήν και εξακολουθούν να έχουν μυελωματικά κύτταρα στο μυελό των οστών τους.
Όταν οι ασθενείς γίνονται ανθεκτικοί, χρειάζονται νέες θεραπευτικές επιλογές ή θεραπείες που βοηθούν την επανευαισθητοποίησή τους σε παλιότερες θεραπευτικές αγωγές. Ορισμένοι από αυτούς τους ασθενείς δεν ανταποκρίνονται ούτε σε αυτές τις θεραπείες, γνωστές ως θεραπείες διάσωσης, ή παρουσιάζουν εξέλιξη της νόσου, συχνά μέσα σε διάστημα 2 μηνών από την τελευταία θεραπεία.
Η διάμεση επιβίωση για ασθενείς με υποτροπιάζον ή ανθεκτικό πολλαπλούν μυέλωμα κυμαίνεται από έξι έως εννέα μήνες, ενώ η ανταπόκριση στη θεραπεία διαρκεί για μικρό χρονικό διάστημα. Έτσι, υπάρχει μια επιτακτική ανάγκη σε αυτούς τους πληθυσμούς ασθενών για θεραπείες που βελτιώνουν τη συνολική επιβίωση και εξασφαλίζουν διαρκή έλεγχο της νόσου και ανακούφιση από τα συμπτώματα.