Σχεδόν 8 χρόνια μετά τον θάνατο 36χρονης λογίστριας, μητέρας δύο παιδιών, η οικογένειά της μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένη. Παρά τον ανείπωτο πόνο και το βαρύ πένθος η οικογένεια της άτυχης κοπέλας, δεν εγκατέλειψε ποτέ τον αγώνα για δικαστική δικαίωση, εμμένοντας στην ύπαρξη ιατρικής ευθύνης.
Πριν από λίγες ημέρες το Εφετείο Αθηνών κήρυξε ένοχο κατά πλειοψηφία τον καθηγητή Χειρουργικής δημόσιου νοσοκομείου της πρωτεύουσας, ο οποίος είχε αναλάβει το περιστατικό
H υπόθεση εκδικάστηκε μετά από αναίρεση υπέρ του νόμου στον Άρειο Πάγο, ο οποίος την έκανε δεκτή, ακυρώνοντας την απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, η οποία κατά τη συνήγορο της πολιτικής αγωγής, Αλεξάνδρα Σπανάκη έπασχε πολλαπλώς νομικά.
Ο θάνατος της 36χρονης μητέρας, μετά από επέμβαση θυρεοειδούς, αποδίδεται σε μεσοθωρακίτιδα με κεραυνοβόλα εξέλιξη, την οποία παρά τις εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε δεν μπόρεσαν ούτε καν να υποψιαστούν οι θεράποντες ιατροί.
Η 36χρονη, η οποία διέμενε στο Ηράκλειο και είχε καταγωγή από τη Μεσσαρά, έκανε την επέμβαση στις 29 Μαρτίου του 2010 σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας και κατέληξε στη διάρκεια ύστατης επέμβασης για τη σωτηρία της στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου λόγω σηπτικού σοκ-καρδιακής ανακοπής και πολυοργανικής ανεπάρκειας από μεσοθωρακίτιδα την 1η Απριλίου.
Να σημειωθεί ότι το ίδιο βράδυ που επέστρεψε αεροπορικώς στο Ηράκλειο από την Αθήνα, χρειάστηκε να εισαχθεί επειγόντως στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο αφού η κατάστασή της είχε επιδεινωθεί ραγδαία.
Ο χειρουργός είχε καταδικαστεί πρωτόδικα κατά πλειοψηφία, στο δευτεροβάθμιο όμως δικαστήριο κηρύχθηκε αθώος και έτσι η οικογένεια προσέφυγε στον Άρειο Πάγο.
Η οικογένεια της άτυχης μητέρας αποδίδει ευθύνες στον γιατρό υποστηρίζοντας ότι ήδη από την επομένη της εγχείρησης η 36χρονη άρχισε να διαμαρτύρεται ότι δεν είναι καλά, παρουσιάζοντας έντονα συμπτώματα όπως πυρετό, δύσπνοια, έντονο άλγος στον τράχηλο με αντανάκλαση στα οπισθοστερνικά (δεν μπορούσε ούτε να ξαπλώσει) και αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων, που δεν αξιολογήθηκαν από τους γιατρούς, οι οποίοι της χορήγησαν παυσίπονα και πεθιδίνη και τελικά τής έδωσαν εξιτήριο. Πιστεύουν ότι η μητέρα σήμερα θα ζούσε αν ο γιατρός που την είχε αναλάβει αξιολογούσε σωστά τα ευρήματα και προχωρούσε σε διάνοιξη του τραύματος της θυρεοειδεκτομής και σε παροχέτευση. Ιατρικές πράξεις που, όπως αναφέρεται, έκριναν σκόπιμες οι ιατροί του Βενιζελείου, ωστόσο είχε ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος για τη ζωή της νεαρής μητέρας.
Ο ίδιος ο γιατρός, εκφράζοντας κατ’ επανάληψη τη θλίψη του για τον θάνατο της 36χρονης μητέρας, υποστήριξε ότι «μόνο ο Θεός θα μπορούσε να υποψιαστεί μεσοθωρακίτιδα. Κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί μεσοθωρακίτιδα με τα ευρήματα που είχαμε». Η επιπλοκή αυτή μετά από τέτοιες επεμβάσεις είναι εξαιρετικά σπάνια στα παγκόσμια ιατρικά χρονικά (δύο –τρία είναι τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί στη διεθνή βιβλιογραφία).
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι ο γιατρός δεν κατέβαλε την προσοχή που όφειλε ώστε να διαγνώσει ως μετεγχειρητική επιπλοκή την οξεία μεσοθωρακίτιδα, δεν την υπέβαλε στις αναγκαίες ειδικές εξετάσεις και δεν της χορήγησε την αναγκαία θεραπευτική αγωγή με αποτέλεσμα να εξελιχθεί οξεία πυώδης μεσοθωρακίτιδα, από την οποία ως μόνη ενεργό αιτία επήλθε ο θάνατός της.
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο εξέφρασε την κρίση ότι η διάγνωση αυτής της σπανιότατης επιπλοκής υπερβαίνει τα όρια του μέσου συνετού και ικανού γιατρού, διατηρώντας αμφιβολίες ότι ο γιατρός υπέπεσε σε οποιαδήποτε μορφή αμέλειας.
Κατά την διεξαγωγή της δίκης από μηδενική βάση στο Εφετείο, το δικαστήριο ταυτίστηκε με την πρωτόδικη απόφαση και έκρινε ένοχο τον γιατρό κατά πλειοψηφία. «Το Εφετείο καταδίκασε τον καθηγητή χειρουργικής, ο oποίος ανέλαβε πλήρως ήδη από τον πρώτο βαθμό την ευθύνη εκτέλεσης της επέμβασης και την ευθύνη της αποθεραπείας της θανούσης. Απεδείχθη μετά από κοπιώδη ενδελεχή διαδικασία η προφανής παράλειψη του παρ’ υπόχρεου θεράποντος να ενεργήσει κατά τα ιατρικώς ενδεδειγμένα ως όφειλε και μπορούσε εκ της ιδιότητας του.
Συγκεκριμένα εκτέλεσε την επέμβαση με ήδη διαταραγμένα λευκά και ουδετερόφιλα, τα οποία ενεργοποιούν τους γιατρούς και παρά την εργαστηριακή και κλινική συμπτωματολογία, χορήγησε εξιτήριο. Η άτυχη θανούσα μετέβη στο Ηράκλειο με συνεχώς επιδεινούμενη κλινική κατάσταση και δυστυχώς κατέληξε την επόμενη ημέρα παρά τις προσπάθειες διάσωσής της από τους γιατρούς του Βενιζελείου και του ΠΑΓΝΗ. Η οικογένεια συντετριμμένη εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στην Δικαιοσύνη που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
