Γράφει ο ο Δρ Φάνης Α. Τσαπικούνης -Ίδρυμα Μελέτης & Προαγωγής των Θεσμών και της Αξιοκρατίας ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ | Αν κοιτάξουμε προς τα πίσω, στην πολιτική και στρατιωτική ιστορία αυτού του τόπου, θα δούμε και θα διαπιστώσουμε μίση, εμφύλιους, βολέματα, καταλήστευση του δημόσιου χρήματος, διώχνουμε τους άλλους και βάζουμε τα δικά μας παιδιά, προδοσία αλλά και ηρωισμό. Ο ελληνικός κόσμος πάντα διαιρεμένος και πάντα να άγεται και να φέρεται. Ένα όμως ξεχωρίζει με ιδιαίτερες επιπτώσεις στον ελληνισμό: οι εμφύλιες διαμάχες και συγκρούσεις. Από την Τροία και τους Πελοποννησιακούς και Μεσσηνιακούς πολέμους, έως τον εμφύλιο που ακλούθησε την επανάσταση του 1821 και την Μακρόνησο της επταετίας, εκατομμύρια έλληνες χάθηκαν από χέρια ελλήνων με την χώρα να τέλει εν υπνώσει υπό το σκοτάδι ενός ατελείωτου μεσαίωνα.
Ας δούμε μερικά από τα γεγονότα:
Τροία: Έλληνες με Έλληνες
Σόλωνας: με την γνωστή σεισάχθεια πρόλαβαν και βολεύτηκαν κάποιοι κολλητοί.
Μαραθώνας: ηρωισμός.
Θερμοπύλες: ηρωισμός και προδοσία με τον Εφιάλτη.
Μετά τους περσικούς πολέμους:
Στο άρθρο του κου Ανδρέα Ζαμπούκα Τα περσικά δάνεια και οι Σπαρτιάτες (www.capital.gr/News.asp?id=1768416) της 08.04.2013, μεταξύ άλλων διαβάζουμε:
Ήταν ένα κρύο πρωινό του Χειμώνα του 411π.χ στην πεδιάδα του Μαιάνδρου. Στην έπαυλη ενός αξιωματούχου υπογράφεται η περίφημη 3η συνθήκη μεταξύ Λακεδαιμονίων, Τισσαφέρνη και Ιεραμένη, εκπροσώπου του Δαρείου Β΄…………….
…… Οι Αθηναίοι, πανίσχυροι από τους περσικούς πολέμους, επιβάλλουν το δίκαιο της πυγμής στους συμμάχους…………. Ο εμφύλιος μαίνεται, οι δολοπλοκίες πολλαπλασιάζονται, οι εκατέρωθεν προδοσίες αυξάνονται, ο Αλκιβιάδης εξορίζεται και πάει με τους Σπαρτιάτες, οι δημοκρατίες καταλύονται και τα σχέδια της εξωτερικής πολιτικής από κράτος σε κράτος, συνεχώς μεταβάλλονται.
Τι μένει σταθερό και αμετάβλητο; Τρία πράγματα: Οι συνεχόμενες σφαγές των αθώων πληθυσμών (π.χ των Μηλίων), η αδυναμία του ελληνικού κόσμου να ενωθεί και η απόλυτη εξάρτησή του από τα χρυσά θησαυροφυλάκια των Περσών. Οι Σπαρτιάτες με το περσικό δάνειο, κατατρόπωσαν επτά χρόνια αργότερα τους Αθηναίους στους Αιγός Ποταμούς και κατέλυσαν την Αθηναϊκή ηγεμονία. Άνοιξαν όμως τις πύλες της Ελλάδας στους Πέρσες και απέδειξαν για άλλη μία φορά, πως το χρήμα είναι η κινητήρια δύναμη που κατακτά ανθρώπους και κοινωνίες. ……………………..
Συνέδριο Σικυών: οι μισοί Έλληνες πήγαν με τους ρωμαίους
Βυζάντιο: διαφθορά, διαπλοκή, νεποτισμός, μεσαίωνας, εξαθλίωση των μαζών, εξανδραποδισμοί.
Μεσαίωνας: Πολλοί από τους πειρατές του Αιγαίου ήταν Έλληνες που άρπαζαν και πουλούσαν σκλάβους άλλους Έλληνες.
1824-1825: φατρίες, εμφύλιος, πολιτικοί εξουσιολάγνοι, οπλαρχηγοί που προσκύνησαν τους Τούρκους ή τον Ιμπραήμ, οπλαρχηγοί που έκαναν παιχνίδι και με τις δυο πλευρές.
Στο άρθρο του erodotos.wordpress.com με τίτλο, Το δημόσιο χρέος από το 1824 έως το 2008, Ένα σύντομο ιστορικό, διαβάζουμε:
– Κατά κοινή ομολογία υποκίνησαν τους δύο εμφύλιους το 1824. Όπως έλεγε ο Γκούρας, “χρυσού λαλούντος άπας άπρακτος λόγος”. 3 Επι πλέον ήταν προφανές ότι θα επικρατούσε εκείνο το κόμμα που θα έπαιρνε το δάνειο, καθʼόσον, “νόμος και ισχύς αι λίραι του δανείου”.
– Με την εξαγορά βουλευτών και στρατιωτικών διέφθειραν τον κοινοβουλευτισμό και τη διοίκηση. Όπως γράφει ο Παπατσώνης, “δια το μέσον του δανείου τούτου, εδιώρισαν εις όλας τας επαρχίας οπαδούς των υπαλλήλους”4.
– Η πελατειακή διαχείριση των δανείων είχε στρέψει την αιχμή του δόρατος προς τη δύναμη της εποχής, τις οπλικές δυνάμεις, με τις μαζικές βαθμοδοσίες, το οικονομικό κόστος των οποίων κάλυπταν τα δάνεια. Οπως επισημάνθηκε “κατάντησε το έθνος να έχει υπέρ των 12.000 αξιωματικούς”, σε σύνολο οπλικών δυνάμεων 20.000 ανδρών5 .
– Οι περισσότεροι καπετάνιοι εμφάνιζαν περισσότερους άνδρες για να επωφελούνται τους επιπλέον μισθούς. Έτσι ο Γκούμας έπαιρνε μισθούς για 12.000 άνδρες ενώ είχε μόνο 3.000 6. Αυτήν την ευρεμισθία ο λαός την τιτλοποίησε με το σκωπτικό, “ο καπετάν ένας”, δηλαδή έπαιρνε πολλούς μισθούς για τους άνδρες του, ενώ είχε μόνον ένα, τον εαυτόν του. 7 Δεν είχαν απομείνει ούτε 20.000 λίρες για να σωθεί το Μεσολόγγι, όπως λέει ο Παπαρηγόπουλος. 8 Το “ταμείον κενόν”, όπως ενημέρωνε τη Βουλή η Επιτροπή Ταμείου. 9 Η κυβέρνηση έκτοτε επωνομάσθη ψωροκώσταινα” 10 .
1831: δολοφονείται η μοναδική προσπάθεια να διοικηθεί η Ελλάδα από Έλληνα και να γίνει κράτος. Οι ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται ότι οι Έλληνες αδυνατούν να διοικηθούν μόνοι τους και να συμπεριφερθούν σαν σύγχρονο κράτος. (Μήπως οι ομοιότητες με την κλασσική αρχαιότητα, όπου οι ελληνικές πόλεις ήταν μονίμως σε εμπόλεμη κατάσταση, είναι πασιφανής; Μήπως οι ομοιότητες με τις τελευταίες δεκαετίες διακυβέρνησης είναι εντελώς όμοιες;).
Μιαούλης: ναύαρχος, ηγέτης αλλά και τυχοδιώκτης. Ο Καποδίστριας, που τον εκτιμούσε ιδιαίτερα, του ανέθεσε την αρχηγία του στόλου του Αιγαίου, αλλά στη συνέχεια υπήρξε από τους πρωτεργάτες της αντικαποδιστριακής κίνησης και έφτασε στο σημείο να διατάξει την πυρπόληση των ελληνικών πλοίων στο λιμάνι του Πόρου. Έκαψε την ΕΛΛΑΣ, την φρεγάτα που με μεγάλο κόπο και μέσω δανείου αγοράσθηκε από τις ΗΠΑ και η οποία έφτασε στην Ελλάδα μετά την επανάσταση.
Έτσι οι ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται ότι οι Έλληνες αδυνατούν να διοικηθούν από μονοί τους και στέλνουν ένα βαυαρό έφηβο να μας κυβερνήσει, 16 ετών ήταν ο Άθωνας.
1843: μετά από στάση του στρατού και εξέγερση του κόσμου το νεοσύστατο κράτος αποκτά σύνταγμα, δημιουργούνται πολιτικά κόμματα, δηλαδή το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό, και ξεκινάει από τότε αυτό που συμβαίνει μέχρι σήμερα: το βόλεμα των δικών μας παιδιών, οι μίζες, οι υπεξαιρέσεις, η ατιμωρησία. Το νέο σύνταγμα έπρεπε να προβλέπει την εντιμότητα, την συνεργασία, την αλληλεγγύη, τα προέβλεπε; Στην Αγγλία εκείνων των χρόνων, που εμείς κατηγορούμαι συνεχώς τους Άγγλους, ο ναύαρχος Κόχραν, το 1806 εκλέχτηκε αντιπρόσωπος στη Βουλή των Κοινοτήτων, αλλά λόγω της ανάμειξης του σε χρηματιστηριακή απάτη διαγράφτηκε από το ναυτικό και έχασε τη βουλευτική του ιδιότητα (τιμωρήθηκε δηλαδή).
Έγγραφο της δεκαετίας του 1860, αν θυμάμαι καλά, αποκαλύπτει ονόματα βουλευτών σε μια λίστα, λίστα που ετοίμαζε η κυβέρνηση για να στηρίξει τους εξαθλιωμένους. Φυσικά η πρωτοβουλία τερματίστηκε.
Θεσσαλία 1881 έως και το Κιλελέρ: Οι τσιφλικάδες παίρνουν σπίτια, βιάζουν, κάνουν χρήση της πρώτης νύχτας (επινόηση αγγλική πριν από 7-8 αιώνες). Οι κολίγοι είναι αναλώσιμοι και η επίσημη πολιτεία υποχωρεί μπροστά στις πιέσεις αυτών που έχουν χρήματα. Οι Τούρκοι φερόντουσαν καλύτερα, δεν πετούσαν έξω από το σπίτι τους φτωχούς, δεν βίαζαν για πλάκα. (Είναι λόγια ανθρώπων που τα άκουσαν από τους πατεράδες και τους παππούδες τους).
1909: Η εμφύλια ναυμαχία του Ελληνικού Στόλου στη Σαλαμίνα!
1916-17: Εθνικός διχασμός. Βασιλικοί εναντίων Βενιζελικών στην Νότια Ελλάδα και Βενιζελικοί εναντίων Βασιλικών στην Βόρεια Ελλάδα. Δολοφονίες, πολιτικές διώξεις, καριέρες και ζωές χάνονται μέσα σε μια στιγμή. Το έχουμε στο αίμα μας από την κλασική αρχαιότητα να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.
1922 Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή: ο Βενιζέλος χάνει τις εκλογές, ο Αλέξανδρος πεθαίνει από το δάγκωμα μιας μαϊμούς στο Τατοι και η νέα κυβέρνηση αντικαθιστά όλη την ηγεσία του στρατεύματος στην Μικρά Ασία.
Λέγεται ότι όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου ρωτάει τον έπαρχο της Σμύρνης αν υπάρχει σχέδιο άμυνας και τι θα απογίνουν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας σε περίπτωση κατάρρευσης του μετώπου, θα λάβει της εξής απάντηση: σχέδιο άμυνας δεν υπάρχει, και όσον αφορά αυτούς, καλύτερα να τους σφάξουν οι Τούρκοι παρά να έρθουν στην Ελλάδα.
1941-45: οι γερμανοτσολιάδες, τα τάγματα ασφαλείας και οι δωσίλογοι παραδίδουν Έλληνες αριστερούς στο εκτελεστικό απόσπασμα.
1949: εμφύλιος. Σκοτώνει ο αδερφός τον αδερφό. Οι τρύπες στον Φενεό και στο Καλό Νερό ρουφούν άπληστα τους Έλληνες που ρίχνουν οι αριστεροί.
1967: χούντα. Η Γυάρος, η Μακρόνησος ανοίγουν για να δεχτούν και άλλους Έλληνες.
Κύπρος 1974: ο Ιωαννίδης και η παρέα του παραδίδουν την Κύπρο στους Τούρκους.
Τα μισά νοράτλας θα χτυπηθούν από φίλια πυρά και Έλληνες καταδρομείς θα σκοτωθούν λόγω κακής συνεννόησης. Το πολυτεχνείο δεν έφερε την δημοκρατία, έφερε τον Ιωαννίδη.
Όταν οι πολιτικοί κάθε χρόνο (στην επέτειο της Δημοκρατίας) ξεσπαθώνουν δημοκρατικά και αποθεώνουν το πολυτεχνείο, απλά κοροϊδεύουν τον κόσμο, κάνουν αυτό που ξερόυν να κάνουν καλά: να κοροϊδεύουν.
1974-1981-2013: Άκρατη κομματοκρατία, ατιμωρησία, διαπλοκή, διαφθορά, μίζες, υπεξαιρέσεις, βολέματα, εξυπηρετήσεις, πλιάτσικο στο φυσικό και δημόσιο πλούτο και χρήμα.
2013: Θλιβερά ανθρωπάκια κυβερνούν που δεν έχουν το σθένος να απομακρύνουν τους επιόρκους από το δημόσιο, να προωθήσουν τους ικανούς και τους άξιους αλλά που επίσης είτε δεν γνωρίζουν, είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν να βάλουν ένα τέλος στον εξευτελισμό. Στον αντίποδα άλλα θλιβερά ανθρωπάκια ετοιμάζονται για την εξουσία μην έχοντας ξεστομίσει ούτε μια φορά την λέξη ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ από τα χείλη τους και μια ολόκληρη κομματική βάση είναι στην αναμονή για ένα καινούργιο πλιάτσικο.
Συμπέρασμα
Πάντα υπάρχουν εφιάλτες και πρόσωπα που μεριμνούν μόνο για την τσέπη τους, έτοιμοι και πρόθυμοι για συνεργασία με την κάθε Μέρκελ, με το παγκόσμιο σύστημα που έχει δημιουργήσει η παγκοσμιοποίηση ο νεοφιλελευθερισμός και το χρήμα, έτοιμοι και πρόθυμοι να ρίξουν άλλους Έλληνες στην άβυσσο. Το χρήμα είναι από μονό του θεός και έχει πολλούς πρόθυμους οπαδούς, αφάνταστα πρόθυμους.
Όλες οι κυβερνήσεις στην ελεύθερη Ελλάδα των 192 χρόνων, τοποθετούσαν τόσο στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων όσο και σε κρίσιμα επιτελικά πόστα αλλά και τις απλές θέσεις του δημοσίου, τα δικά τους παιδιά. Μέχρι σήμερα τοποθετούν σε κρίσιμες επιτελικές θέσεις, όπως διοικητές οργανισμών, δικά τους κομματικά παιδιά. Γιατί; Είναι τσιφλίκι τους η χώρα; Αυτό δημιουργεί κομματοκρατία και απλώνεται σε κάθε έκφανση της ζωής και φυσικά οι οργανισμοί πέφτουν έξω σε όλα. Είναι προφανώς η αιτία όλων των κακών και της ανικανότητας για ανάπτυξη εδώ και δυο αιώνες.
Αν ένας οργανισμός επανδρωνόταν αξιοκρατικά και όχι κομματικά, από τον διοικητή μέχρι τον τελευταίο εργαζόμενο, θα χρεοκοπούσε; Θα έπεφτε έξω;
Αν οι ένοπλες δυνάμεις αποκτούσαν ηγεσίες αξιοκρατικά θα επαρατηρείτο αυτό το έλλειμμα δυναμικής και η απαξίωση που παρατηρούνται σήμερα;
Δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα αυτοί που είναι πάντα πρόθυμοι να γίνουν δουλικά του εκάστοτε αρχηγού του πασοκ και της νδ, του κάθε μεγαλοτσιφλικά που αντιλαμβάνεται την Ελλάδα ως φέουδο ή λάφυρο που πρέπει να κατακτήσει. Ενώ από την άλλη, όποιος εγγράφεται από μικρός στα κεντρικά αλλά και τοπικά καταστήματα των κομμάτων και επιδεικνύει καλή διαγωγή, σκουπίζοντας σφουγγαρίζοντας και φτιάχνοντας καφέδες ενδεχομένως, θα έχει και πολλές πιθανότητες να μπει σε ένα ψηφοδέλτιο. Οι βουλευτές μας δεν μπαίνουν στα ψηφοδέλτια βάση ικανοτήτων αλλά με βάση την κομματική διαγωγή τους.
Εχθές, Δευτέρα 15.04.2013, μιλώντας ο κος Σαμαράς στα ΜΜΕ έκανε λόγο για ποιοτική αναβάθμιση του δημοσίου και πρόσληψη με αξιοκρατικές συνθήκες. Αυτός που ήταν επί δεκαετίες μέρος του συστήματος που κατέστρεψε την Ελλάδα, τώρα εμφανίζεται σαν σωτήρας. Αυτός που επί υπουργίας του στο υπουργείο πολιτισμού διορίστηκε όλη η Μεσσηνία στο νέο μουσείο της ακρόπολης, μιλάει για αξιοκρατία. Μας αρέσει φαίνεται σαν λαός να μας δουλεύουν, να μας κοροϊδεύουν. Μερικές χιλιάδες επίορκοι και δεν τους αγγίζει κάνεις, φυλακισμένοι καταχραστές και ακόμα πληρώνονται.
Και Τώρα;
Πολιτικές κινήσεις και νέα κόμματα πάντα με αυστηρά κομματική δομή. Την ζήσαμε δυο αιώνες την αυστηρή κομματική δομή και έφερε την Ελλάδα στην χρεοκοπία αρκετές φορές και πολλούς Έλληνες στην εξαθλίωση, την ξενιτιά και την αυτοκτονία.
Η πολιτική αντίληψη αλλά και τα πολιτικά ήθη που έφεραν την Ελλάδα εδώ, είναι καιρός να αλλάξουν.
Αν κάτι μπορεί να πάει τον τόπο μπροστά, είναι η αξιοκρατία.
Αν κάποιοι μπορούν να πάνε τον τόπο μπροστά, είναι οι αξιόλογοι.
Αν κάτι μπορεί να στηρίξει και να σηκώσει το όλο αυτό το βάρος, είναι η γνώση.
Το πιο κρίσιμο, ίσως, σημείο σήμερα είναι η γνώση. Το πιο σίγουρο θεμέλιο της δημοκρατίας μας, είναι η γνώση. ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΗ συνίσταται στο ότι: η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΣΑΦΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ οδηγούν σε ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Και η γνώση αυτή πρέπει να γίνει κτήμα του κάθε Έλληνα. Πρέπει να εμπεδωθεί από τον κάθε Έλληνα. Διαφορετικά η Ελλάδα θα άγεται και θα φέρεται από τον κάθε πουλημένο και εξαγορασμένο πολιτικό, από τον κάθε πολιτικό αρουραίο, από τον κάθε εξαγορασμένο δημοσιογράφο.
Σήμερα, και έχοντας την γνώση του παρελθόντος, οφείλουμε να βρούμε του πιο αξιόλογους, να τους προτείνουμε και να τους αναδείξουμε. Και όλοι αυτοί, μακριά από κομματικές δομές, να λειτουργήσουν σαν φυτώριο που θα αναδείξει ηγέτες. Όπως τότε λίγο πριν τον Μαραθώνα που ανέδειξε τον Μιλτιάδη και λίγο μετά τον Θεμιστοκλή. Όπως οι συνθήκες του 1821, (πριν αναλάβουν οι Κωλλέτηδες και οι Μαυροκορδάτηδες), που ανέδειξαν Μακρυγιάννη και Κανάρη.
Έχοντας την γνώση του παρελθόντος, να απομακρύνουμε τους εφιάλτες, τους πολιτικούς αρουραίους που θα λυμαίνονται πάντα το δημόσιο ταμείο, τον φυσικό πλούτο, τον πολιτισμό και την κληρονομιά μας. Ας βάλουμε στην άκρη τον δωσίλογο, τον πολιτικό των τελευταίων δεκαετιών, το κομματικό δουλικό που ονειρεύεται μια θέση στο δημόσιο, τον άρπαγα που ορέγεται μίζες και υπεξαιρέσεις.
Ας ενθαρρύνουμε, στηρίξουμε και προωθήσουμε τους αξιόλογους, τους ικανούς, τους άξιους.
Είναι η μόνη λύση και σαφώς η μόνη ελπίδα.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία όπως σοφά λέει και ο Κάλβος πριν από ένα περίπου 150 χρόνια.
Οι ικανοί και οι άξιοι, έλεγε ο Πλάτωνας πριν 2400 χρόνια.
Είμαστε δηλαδή διαχρονικά ανίκανοι να αντιληφθούμε τον μόνο δρόμο που οδηγεί σε πραγματική ανάπτυξη.
