Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου η εκδήλωση του Νέου Αριστερού Ρεύματος και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση με αφορμή τη συμπλήρωση 140 ετών από την Κομμούνα του Παρισιού. 
Στα συμπεράσματα της εκδήλωση ήταν ότιτο λαικό κίνημα μπορεί να αντλήσει σημαντική εμπειρία από τη πάλη της Κομμούνας για την εργατική δημοκρατία και ελευθερία. Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή αποσπασμάτων της ταινίας “Η κομμούνα” του Peter Watkins που αναφέρετε στα γεγονότα του 1871 που είχαν ως αποτέλεσμα την δημιουργία της πρώτης σύγχρονης εργατικής δημοκρατίας που είχε ως αποτέλεσμα την εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας, την κατάργηση κάθε είδους προνομίων, την προστασίας των εργαζομένων, την εξασφάλιση των αναγκαίων αγαθών για όλους. Την συζήτηση άνοιξε ο Νίκος Μακρόπουλος από τη νΚΑ ο οποίος και είπε μεταξύ άλλων ότι: “Η Κομμούνα ήταν η πρώτης στην ιστορίας της σύγχρονης εποχής προλεταριακή επανάσταση αποδεικνύοντας ότι αποτελεί αντικειμενική πραγματικότητα απέναντι στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα”. Ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Δημητούλης που έκανε την κύρια εισήγηση ανάφερε: “Η “Κομμούνα” δεν ήταν η έκρηξη μιας ουτοπικής περιπέτειας αλλά η επιβεβαίωση ότι η Ουτοπία γίνεται πραγματικότητα. Γιατί όπως αναφέρει και ο Μαρκούζε η ουτοπία δεν είναι ένας άλλος τόπος που δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα, αλλά μια πραγματικότητα που δεν την αφήνουν να εξελιχθεί ο αστικός πολιτισμός και η κεφαλαιοκρατία”.
Ο Δημήτρης Δημητούλης αναφέρθηκε σε μια σειρά από κρίσιμα σημεία για τα οποία θα πρέπει να έχουν πάντα στο νου τους όσοι ασχολούνται με το ιστορικό αυτό γεγονός:
1. Τον ρόλο του πολέμου στην ώξυνση της ταξικής πάλης.
2. Το ότι η γαλλική αστική τάξη συνθηκολογεί με τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Γαλλογερμανικού πολέμου και οι δυνάμεις της μισθωτής εργασίας εξεγείρονται και αναλαμβάνουν την υπεράσπιση του Παρισιού.
3. Η Κομμούνα ανάτρεψε τους αστικούς θεσμούς αφαρμόζωντας την Αμεση δημοκρατία, την αυτοδιεύθυνση, αυτοδιαχείριση των λαικών μαζών, όλοι οι δημόσιοι αντιπρόσωποι είναι αιρετοί και ανακλητοί δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί αλλά εργαζόμενοι.
4. Απέναντι στον αστικό “πολιτισμό” της ανιδιοτέλειας, της φαυλότητας και του ανταγωνισμού προωθεί την αλληλεγγύη, την ανιδιοτέλεια.”
Τέλος τόνισε ότι:” Η εποχή μας μπορεί να θεωρηθεί ως εποχή του κομμουνισμού όχι με την έννοια τη θεογογική και μεσσιανική αλλά έχοντας πάντα στο νου ότι οι αντιθέσεις κεφαλαίου- εργασίας έχουν οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό που αποτελούν μια ευκαιρία για το πέρασμα από το βασίλειο της αναγκαιότητα στο βασίλειο της ελευθερίας”.
Ακολούθησε συζήτηση με την συμμετοχή του κόσμου.
