Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη η Πρωτοβουλία ενεργών πολιτών Χανίων ”Οξυγόνο” διοργανώνει δωρεάν προβολή της ταινίας ”Εκεί που κλαίνε οι Ελιές”, το  Σάββατο  6 Δεκεμβρίου, στις 5 μ.μ., στον Κινηματογράφο Αττικόν .

Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρουν τα εξής:

“Η φετινή Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό, επίκαιρη όσο ποτέ, βρίσκει τη Γάζα με χιλιάδες νεκρούς. Η ανθρωπότητα συνειδητοποιεί πλέον ότι έχει διαπραχτεί μία γενοκτονία κατά του Παλαιστινιακού λαού.

Από την αρχή του πολέμου έως και τις 15 Νοεμβρίου ο συνολικός αριθμός των νεκρών στη Γάζα έφτασε τις 12.000 , ενώ 32.000 άνθρωποι έχουν τραυματιστεί από την έναρξη του πολέμου με το Ισραήλ. Στους νεκρούς περιλαμβάνονται 3.760 παιδιά και 2.326 γυναίκες. Ακόμα 42 δημοσιογράφοι  και πάνω από 100 εργαζόμενοι  της UNRWA σε ανθρωπιστικές οργανώσεις. Ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της Γάζας ήταν η πιο θανατηφόρα σύγκρουση για τα παιδιά στη σύγχρονη εποχή .

Διαπράχτηκαν εγκλήματα πολέμου, μετά την 7η Οκτωβρίου 2023. Καταστροφή υποδομών υγείας, παρακώλυση  υγειονομικής περίθαλψης λόγω αποκλεισμού, στόχευση χώρων Λατρείας και χώρων συγκέντρωσης εκτοπισμένων προσφύγων, χώρων εκπαίδευσης. Ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου έκανε γνωστό στις 20 Μαΐου 2024 ότι ζήτησε την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στην Λωρίδα της Γάζας. Συγκεκριμένα κατά του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και του υπουργού Άμυνας Γιοάβ Γκάλαντ για εγκλήματα όπως η

«σκόπιμη πρόκληση λιμού αμάχων», «ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως» και «εξόντωση ή/και δολοφονία» κατά τις ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας. Και σε βάρος τριών ηγετών της Χαμάς, κατηγορώντας τους για «εξόντωση», «βιασμούς και άλλες μορφές σεξουαλικής βίας» και «απαγωγές ομήρων».

Η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Νοεμβρίου, σύμφωνα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ελήφθη το 1977, με σκοπό να κάνει γνωστό στο διεθνές κοινό το παλαιστινιακό πρόβλημα. Η επιλογή της 29ης Νοεμβρίου δεν είναι τυχαία, καθώς στις 29 Νοεμβρίου 1947 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την απόφαση 181, η οποία προέβλεπε τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην περιοχή της Παλαιστίνης (διχοτόμηση), ενός «Εβραϊκού» κι ενός «Αραβικού», με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, η οποία θα υπόκειτο σε ειδικό καθεστώς.

Η απόφαση ελήφθη με 33 θετικές ψήφους (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Γαλλία κ.ά.), έναντι 13 αρνητικών (Αραβικές χώρες, Ελλάδα, Τουρκία).  Η αρνητική ψήφος της Ελλάδος αφορούσε στην παραδοχή ενός μοναδικού αραβικού κράτους στην περιοχή της Παλαιστίνης, και σχετιζόταν με την ύπαρξη της μεγάλης ελληνικής παροικίας στην Αίγυπτο.

Οι Ισραηλίτες αποδέχθηκαν την απόφαση του ΟΗΕ, ενώ οι Παλαιστίνιοι την απέρριψαν, έχοντας με το μέρος τους την πληθυσμιακή υπεροχή (65% του πληθυσμού έναντι 35% των Ισραηλιτών) και την υποστήριξη των αραβικών κρατών.

Ακολούθησαν συγκρούσεις οι οποίες οδήγησαν στον πρώτο Αραβο-Ισραηλινό πόλεμο του 1948 μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κράτους του Ισραήλ στις 14 Μαΐου 1948. Το τέλος του πολέμου βρήκε την Παλαιστίνη ως εξής:

Το μεγαλύτερο τμήμα (78%) καταλήφθηκε από το Ισραήλ, και  η λεγόμενη Δυτική Όχθη προσαρτήθηκε στην Ιορδανία και η Λωρίδα της Γάζας τέθηκε υπό τον έλεγχο και τη Διοίκηση της Αιγύπτου, επί βασιλείας Φαρούκ.

Αργότερα, με τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, η Δυτική Όχθη και η Λωρίδα της Γάζας πέρασαν στην κατοχή του Ισραήλ.

Με τη συμφωνία του Εθνικού Παλαιστινιακού Συνεδρίου, που αποτελεί το νομικό σώμα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης – PLΟ, στις 15 Νοεμβρίου του 1988 το Κράτος της Παλαιστίνης διακήρυξε την ανεξαρτησία του.

Ωστόσο, το Κράτος της Παλαιστίνης ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητο, καθώς δεν ήταν ποτέ κυρίαρχο σε οποιαδήποτε εδάφη. Επίσης, η διακήρυξη αυτή αγνοήθηκε και εν τέλει απορρίφθηκε από το Κράτος του Ισραήλ.

Στις 29 Νοεμβρίου 2012 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε την αναβάθμιση της Παλαιστινιακής Αρχής σε κράτος με ιδιότητα του παρατηρητή, μία πολιτική, διπλωματική, αλλά και συμβολική νίκη, που θα δώσει στους Παλαιστίνιους φωνή στη διεθνή κοινότητα. Υπέρ του αιτήματος τάχτηκαν 138 χώρες (μεταξύ τους και η Ελλάδα), 9 ψήφισαν κατά και 41 χώρες απείχαν.

Από τις 14 Σεπτεμβρίου του 2015, 136 (70.5%) των συνολικά 193 κρατών-μελών του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, έχουν αναγνωρίσει το Κράτος της Παλαιστίνης.

Ως Ελληνική Δημοκρατία, οφείλουμε να διατηρήσουμε τη διαχρονική μας υποστήριξη στον αγώνα του φίλου λαού της Παλαιστίνης για καθολική αναγνώριση της ανεξαρτησίας και της εθνικής του κυριαρχίας. Παράλληλα, η αναβάθμιση των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ δε θα πρέπει να προκαλέσει την άμβλυνση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, όσο αφορά το Παλαιστινιακό.

Ο Ελληνικός λαός, βιώνοντας την εισβολή, την κατοχή, την προσφυγιά και τον εποικισμό στην Κύπρο, πρέπει να σταθεί εμπόδιο στην αυθαίρετη πολιτική των Ισραηλινών στην Παλαιστίνη, προστάτης και υπερασπιστής των αδυνάμων, τόσο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου/Μέσης Ανατολής, όσο και διεθνώς. Δεν πρέπει και  να καταντήσουμε (όπως γίνεται σήμερα) γελωτοποιοί σε κανενός την Αυλή. Είναι θέμα αρχών και αξιοπρέπειας να αντιταχθούμε στο άδικο του ισχυρού, καταγγέλλοντας και εκθέτοντας διεθνώς την ιμπεριαλιστική, ρατσιστική πολιτική του Ισραήλ όπου και όποτε αυτή προκύπτει. Άλλωστε, δε μας αγάπησε κανείς ξαφνικά, τα πάντα έχουν να κάνουν με ρευστά συμφέροντα. Γι’ αυτό κανείς δε θα καταφέρει να μας φιμώσει. Οι Αξίες και τα Ιδανικά μας δεν εξαγοράζονται!

«Ου περί χρημάτων τον Αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής»! Το προστάζει η καταγωγή μας, το επιβάλλει το ήθος μας!

Η Πρωτοβουλία ενεργών πολιτών Χανίων ”Οξυγόνο”, με αφορμή την Διεθνή ημέρα Αλληλεγγύης, διοργανώνει δωρεάν προβολή, με την ταινία                         ”Εκεί που κλαίνε οι Ελιές”, το  Σάββατο  6 Δεκεμβρίου, στις 5 μ.μ., στον Κινηματογράφο Αττικόν .

Κυκλοφόρησε το 2024 σε Σκηνοθεσία: Zaya Benazzo, Maurizio Benazzo.
Η ταινία είναι ένα εργαλείο για την ευαισθητοποίηση και την αλληλεγγύη προς τον μαρτυρικό λαό  της  Παλαιστίνης  και το δικαίωμα του στην αυτοδιάθεση .
Είναι μια όμορφη, συγκλονιστική, σπαρακτική ταινία για τους αγώνες και την ανθεκτικότητα του παλαιστινιακού λαού υπό την ισραηλινή κατοχή. Εξερευνά θέματα απώλειας, τραύματος και αναζήτησης δικαιοσύνης. Περιλαμβάνει επίσης τον Δρ. Γκαμπόρ Ματέ που προσφέρει εργασία θεραπείας τραυμάτων σε μια ομάδα Παλαιστινίων που βασανίστηκαν στις ισραηλινές φυλακές. Δίνει φόντο στην τρέχουσα κρίση στο Ισραήλ/Παλαιστίνη και φέρνει στο φως τις ζωές των ανθρώπων

που γνώρισαν οι συντελεστές στο ταξίδι τους το 2022 στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Οι καθολικά ανθρώπινες ιστορίες τους μιλούν για πόνο μεταξύ γενεών, τραύμα και ανθεκτικότητα. “Ελπίζουμε να αγγίξουν την καρδιά σας, να προκαλέσουν συμπόνια και κατανόηση και να οδηγήσουν σε μια  δικαιοσύνη. Διότι χωρίς δικαιοσύνη, η ειρήνη παραμένει ένα κενό σύνθημα””