Γράφει ο Αρχιμανδρίτης
Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης
Με χαρά και τιμή έλαβα το 7ο βιβλίο, απόσταγμα βιωματικό της όμορφης εύκαρπης και πολύκαρπης ψυχής του καταξιωμένου και αξιαγάπητου κ. Ιωάννη Πολυράκη.
Παρακολουθούμε από ετών την ευδόκιμη πορεία του στην επιστήμη και στα γράμματα, μένομε δε ενεοί στο βιογραφικό του σημείωμα, που με ευπρέπεια και σεμνότητα παραθέτει στο τέλος του βιβλίου του, το οποίο, λίαν εκφραστικά και ουσιαστικά φέρει τον τίτλο «Πέτρινα χρόνια σε πέτρινο τόπο.
Ναι, πέτρινος τόπος, μα όμορφες και ευαίσθητες καρδιές, που δεν τις συναντάς εύκολα σε «πεδινούς» τόπους. Από το υπέροχο ψυχογράφημα των ανθρώπων του Αη – Γιάννη Σφακίων, στους οποίους αξιέπαινα αφιερώνει το παρόν υπέροχο βιβλίο του, οδηγείσαι με την βιωματική γραφίδα του εκλεκτού συγγραφέα σε χρόνους αλλοτινούς, σε πρόσωπα και γεγονότα και γίνεσαι κι εσύ συγχωριανός αυτού του ευλογημένου τόπου, που έχω την τιμή και την χαρά να τον έχω επισκεφθεί, για να μην πω προσκυνήσει σε πρώτο προσκύνημα το ευλαβικό εκκλησάκι του Αη-Γιάννη.
Μέσα από τις οκτώ ενότητες του βιβλίου και με την χαρισματική αφηγηματική ικανότητα του κ. Πολυράκη, που κυριολεκτικά σε συνεπαίρνει, συνταξιδεύεις στα ευλογημένα πέτρινα χρόνια και στον πέτρινο τόπο σε ένα παρελθόν που το ζεις σαν να είναι τωρινό. Είναι τόσο ανάγλυφη κάθε σελίδα του βιβλίου, που όσο και δύσκολα να ήταν εκείνα τα χρόνια θα ήθελες να ήσουνα κι εσύ αηγιαννιώτης.
Πριν την απαρχή κάθε ενότητας, ο έμπειρους συγγραφές παραθέτει μια σοφή ρήση ανθρώπων του πνεύματος ή της Αγίας Γραφής «δεμένη» απόλυτα με το περιεχόμενο εκάστης. Άριστη η προλογική ποίηση με έντονο τον βιωματικό και συγκινησιακό χαρακτήρα, που χαρακτηρίζει την ζωή και το γράψιμο του, που τακτικά απολαμβάνομε. Είναι ακριβώς αυτό που παραθέτει στο προλογικό σημείωμα, του Κολομβιανού συγγραφέα Gabriel Garcia Marquez «Αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι τι σου συμβαίνει, αλλά τι θυμάσαι και πώς το θυμάσαι». Έτσι πορεύεται ο συγγραφέας από την δεκαετία του 1950. Ζει την «ζωντανή νοσταλγική θύμηση των γεγονότων εκείνων», που κίνησαν την αδιαμφισβήτητη γραφίδα του για την αποτύπωση του πολύτιμου υλικού του βιβλίου του. Μια συγκινησιακή διαδρομή στην μητρώα γη. «Αέρινα φτερουγίσματα, στη λότζια του σπιτιού του παππού παπά – Πολύρη». Χαιρόμεθα και που ανήκει στην ιερατική μας οικογένεια, που και την τιμά.
Νοσταλγός, νόστος + άλγος, ο πονερός πόθος της επιστροφής στα πάτρια, σαν άλλος Οδυσσέας. Άλλωστε πολύ παραστατικά το εκφράζει στην «επιλόγου ποίηση».
Εμείς, τι να προσθέσομε. Τι να πρωτοχαρούμε από τον εύχυμο λόγο του ασύγκριτου συγγραφέα, που τόσο όμορφα αποτυπώνεται. Απλά, και από καρδιάς, τον ευχαριστούμε για ό,τι πολύτιμο προσέφερε, και προσφέρει με τα θερμά μας συγχαρητήρια και τις εγκάρδιες ευχές μας για την χωή και το πολύτιμο έργο του και προσφορά του.
