Γράφει ο Αρχιμανδρίτης
Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
Θεολόγος, τ. λυκειάρχης
Πηγή ακένωτος πνευματικής τροφοδοσίας, ο ιεροπρεπής και πολυγραφότατος αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβύτερος π. Ευάγγελος Παχυγιαννάκης, φωταυγής φάρος όχι μονάχα του Λασιθίου, της Κρήτης, αλλά και της Ορθοδοξίας.
Πάντα ο προφορικός και ο γραπτός του λόγος είναι ζεστός και επίκαιρος. Αφυπνιστικός και δημιουργικός στηριζόμενος στον Αγιογραφικόν και Αγιοπατερινόν λόγον, αλλά και στον πλούσιον πνευματικόν θησαυρόν που βιώνει και μεταλαμπαδεύει.
Θέματα ελέγοντα από παλιά μέχρι και σήμερα, και όπως φαίνεται, αθεράπαυτα. Έτσι ανατρέχει στα προ Χριστού χρόνια, στα χρόνια των προφητών και επί Χριστού με αδιάπτωτη δυστυχώς συνέχεια. Έτσι, ξεκινά με την αγανακτισμένη φωνή του προφήτη Ιεζεκιήλ, ο οποίος «περιγράφει το παρόν με ωμότητα και ουρλιάζει κυριολεκτικά για τον ξεπεσμό της πατρίδας του» Ηθικός ξεπεσμός, λιοντάρια που αλύπητα πέφτουν πάνω στο θύμα τους τον λαό και του ρουφούνε αχόρταγα το αίμα. Μια ιθύνουσα τάξις των πολιτικών και θρησκευτικών αρχόντων. Που να βρεις τον καθαρό, τον τίμιον, τον με αγάπη αγκαλιάζοντα τον κάθε πολίτη.
Σαν τον Διογένη (412 πχ) ψάχνει με το φανάρι να βρει τον άνθρωπο. Ούτε ο Ιεζεκιήλ τον βρήκε, όπως το ομολογεί ο ίδιος, ούτε ο Διογένης.
Ο εκλεκτός συγγραφέας, μέσα από τις αντίστοιχες ενότητες του βιβλίου του, θα μιλήσει για την εξουσία και ποια πρέπει να είναι η αληθινή εξουσία. Εξουσία ο λαός, ο πάντα εύπιστος και πάντα προδωμένος, αλλά και μη μετανοών κα και εκλέγει δυνάστες, απατεώνες και ανθρωποφάγους. Αγανακτεί, και μπορεί πολλές φορές να τους καταριέται, όπως και ο προφήτης Ησαΐας «Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά τοις ενδόξοις της γης» (Ης. 26,15). Ωστόσο η Εκκλησία πάντα δέεται προς τον Θεόν γι’ αυτούς, μα αυτοί παραμένουν μισόθεοι και αντίχριστοι και πολέμιοι της Εκκλησίας Του, όπως συμβαίνει και παρ’ ημίν…
Δυστυχώς, οι πολίτες δεν έχουν πολιτική αγωγή και σύρονται από τα κόμματα, που όλα είναι ταυτισμένα με το ψεύδος, την απάτη και ως εξουσία με την αφαίμαξη του λαού.
Ο π. Ευάγγελος ομιλεί και περιγράφει την θλιβερή, όπως και απάνθρωπη, αυτή κατάσταση, που όπως φαίνεται δεν είναι αναστρέψιμη. Κι αν αλλάξει κάτι, ακόμη θα επαληθεύεται η λαϊκή σοφία: «Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς», όπως αναφέρει εν κατακλείδι του βιβλίου του.
Δυστυχώς οι πάσης φύσεως άρχοντες «μας» ξεχνούν, κι αν τα θυμούνται δεν τους συμφέρει, τα λόγια του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου Αγάθωνος (450 – 400πχ): «Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι. Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει, δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει, τρίτον ότι ουκ αεί άρχει».
Το βιβλίο αυτό του εξαίρετου συγγραφέα, και λίαν αγαπητού αδελφού θα πρέπει να διαβάζεται ως πολιτικό Ευαγγέλιο από τους πολίτες και τους άρχοντες, πολιτικούς και ηγέτες.
Είναι εύχρηστο και εύληπτο. Ένα σωστό αποθησαύρισμα, για το οποίον ολόθερμα τον ευχαριστούμε, και από καρδίας τον συγχαίρομε. Μακάρι να είχαμε κι άλλους σαν τον π. Ευάγγελον, γι’ αυτό και δικαιολογείται ο θαυμασμός και η τιμή μας προς το πρόσωπό του , που είναι το καύχημα και πρεπιά μας. Δέντρο ευσκιόφυλλον, πολύκαρπον και εύκαρπον.