Γράφει ο αρχιμανδρίτης ΓΝΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης
Πλούσιες οι δωρεές του Θεού στον Σεβασμιότατον Μητροπολίτην Βελεστίνου κ. Δαμασκηνόν, παιδιόθεν, αλλά κυρίως μετά την είσοδον του στην Ιεροσύνη (1960) και την άξιαν και ευλογημένην εκλογήν και χειροτονίαν του ως επισκόπου Βελεστίνου (2003). Τότε, από την εφημερίδα αυτή, είχαμε γράψει για τη επισκοπικήν ανάδειξη του, μάλιστα μερικοί εχολώθησαν γιατί επαινέσαμε την αξιοσύνη του και την σπάνια στον βαθμό του επισκόπου απλότητα και ταπεινότητά του! Και συνεχίζει έτσι να ζει και να διακονεί την Εκκλησία και παρά την προαγωγή τους εις Μητροπολίτην. Να σκεφθεί ότι δεν έχει ούτε αυτοκίνητο! Έτσι τον ενγώρισα από τότε που είμαστε συμφοιτητές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ευκλεές γέννημα της Κρήτης, Μάλλες Ιεράπετρας. Με λαμπρές σπουδές στην Ελλάδα και στην Γερμανία (Βερολίνο).
Αναφέραμε στην αρχή ότι είναι πλούσιες οι δωρεές του Θεού στον Σεβασμιότατον κ. Δαμασκηνό. Με πρώτη βέβαια, και υπερτέρα πασών, την άγια ταπείνωση.
Σήμερα χαίρομαι, και τιμάμαι, που κάνω έστω, μια πτωχή αναφορά στην δωρεά του γραπτού και προφορικού του λόγου.
Μέχρι τώρα έχει εκδώσει οκτώ βιβλία και έχει άλλα οκτώ υπό έκδοσιν! Αυτό, το τελευταίο, δεικνύει και την μεγάλη οικονομική πτώχεια του, κι ας είναι και Μητροπολίτης!…
Και τώρα στην δωρεά του Θεού στον γραπτών λόγον με την ευκαιρία της πρόσφατης εκδόσεως του λίαν επίκαιρου, αφυπνιστικού και οικοδομητικού έργου τους «Ύδωρ, το πολύτιμο δώρο του Θεού». Ένα δώρο. Ένα βασικότατο στοιχείο, που έτσι και μας λείψει, εξαφανίστηκε κάθε ζωική και φυσική ύπαρξις. Είναι δε τόσο σημαντικό, το νε΄ρο, που ο ίδιος ο Χριστός ονόμασε τον εαυτόν Του ως ύδωρ, και μάλιστα ζών, όπως είπε στην Σαμαρείτιδα (Ιωανν. 4,13-15). Και στο Κεφ. 7,37 -38: «ο διψών ερχέσθω προς με και πινέτω».
Ο Σεβασμιότατος Συγγραφέας μέσα από το υπέροχο αυτό βιβλίο του αρχίζει για το μέγιστο αυτό δώρο του Θεού από κτίσεως κόσμου πάντοτε αγαθό και κάποτε τιμωρό (κατακλυσμό Νώε κλπ). Βασικό στοιχείο εισόδου στην Εκκλησία και σωτηρία μας (Βάπτισμα και Θεία Κοινωνία, Αγιασμός κλπ). Μια πορεία από την Δημιουργία του Κόσμου (παλαιά και Καινή Διαθήκη μέχρι σήμερα). Και πάντα να μην ξεχνάμε το Αληθινό και Σωτήριο Ύδωρ, τον Χριστόν.
Σχετικά είναι το Απολυτίκιον και το Κοντάκιον της Τετάρτης της Μεσοπεντηκοστής:
Απολυτίκιον: «μεσούσης της εορτής, διψώσαν μου την ψυχή, ευσεβείας πότισον νάματα. Ότι πάσι Σωτήρ εβόησας, ο διψών ερχέσθω προς με και πινέτω. Η πηγή της ζωής, Χριστέ ο Θεός, δόξασοι».
Κοντάκιον: «Της εορτής της νομικής μεσαζούσης, ο των ανθρώπων ποιητής και Δεσπότης, προς τους παρόντας έλεγες, Χριστέ ο Θεός. Δεύτε και αρύσασθε, ύδωρ αθανασίας. Όθεν σοι προσπίπτομεν, και πιστώς εκβοώμεν· Τους οικτιρμούς σου δώρησαι ημίν. Συ γαρ υπάρχεις πηγή της ζωής ημών».
Μεγάλη η δωρεά του υλικού νερού, όπως προαναφέραμε, όμως περισσότερο του «ζώντος ύδατος», του Χριστού, χωρίς, προς Θεού, να απορρίπτομε το πρώτο. Και για τα δύο ευχαριστούμε τον Θεόν και τον παρακαλούμε να μας φωτίζει από την μια μεριά να μην αποχωρισθούμε, ούτε προς στιγμήν, από το Ύδωρ – Χριστός, και από την άλλη με σύνεση να χρησιμοποιούμε το πόσιμο και αρδεύσιμο νερό.
Αυτό είναι το κυρίαρχο μήνυμα και η ευχή του Σεβασμιότατου και αξιαγάπητου συγγραφέα κ. Δαμασκηνού, τον οποίον ταπεινά συγχαίρομε και από καρδιάς ευχαριστούμε για το πολύτιμο αυτό βιβλίο του, αναμένοντας και τα άλλα.
