Γράφει ο Αρχιμανδρίτης
Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
θεολόγος, τ. Λυκειάρχης
Σε μια εποχή πράγματι οδύνης που ζούμε, ειδικά στη χώρα μας, και θα συνεχισθεί, ο λόγος, προφορικός και γραπτός του αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβύτερου π. Χαραλάμπους Παπαδόπουλου, ο οποίος έχει και το ψευδώνυμο π. Λύβιος, χτίζει όντως χαμόγελα. Κτίζει ελπίδα, δύναμη, κουράγιο και γκρεμίζει τείχη μοναξιάς και μιζέριας, μουρμούρας και γκρίνιας, απαισιοδοξίας και μηδενισμού.
Ο λόγος του αγαπητού και χαρισματικού π. Χαραλάμπους, είναι ανοιξιάτικος. Πασχαλινός. Τον χαίρεσαι και τον καμαρώνεις ως δροσοπηγή έτσι ακριβώς όπως είναι ο Χριστός και οι άγιοί του. Ο Χριστός, δεν μας κάλεσε για την γκρίνια και την μουρμούρα, αλλά για την αληθινή χαρά που κανείς δεν μπορεί να μας την πάρει: «Και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών» (Ιωάνν. 16,23). Έτσι χαρέτησε και μετά την ανάστασή Του την Μαρία την Μαγδαληνή (Ματθ. 28,9). Να θυμηθούμε επίσης τον Άγιον Ιάκωβον τον αδελφόθεον: «Πάσαν χαράν ηγήσασθε αδελφοί μου όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις» (Ιακ. 1,2). Και τον Απόστολον Παύλον: «Ευχάριστοι γίνεσθε» (Κολας. 3,15). Και πιο μπροστά, στο πρώτο κεφάλαιο, στιχος 24 θα γράψει «Νυν χαίρω εν τοις παθήμασί μου»
Αυτό δυστυχώς το μήνυμα δεν το ζουν οι περισσότεροι «Χριστιανοί», κάτι το ψυχικά και σωματικά επικίνδυνο. Ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει σημαντικό ρόλο σε κάθε ασθένεια και σε κάθε πρόβλημα. Χριστιανός, δηλαδή αυτός που αγαπά και παραδίδεται στον Χριστόν, εφαρμόζοντας και τα λειτουργικά λόγια της Εκκλησίας «ευατούς και αλλήλους και πάσαν την ζωή ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται, να μην έχει χαρά. Και, όπως θα σημειώσει ο εκλεκτός και πολυγραφότατος συγγραφέας π. Χαράλαμπος «Δεν μπορεί κάποιος να γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και να μη χαίρεται. Μόνο σε σχέση με τη χαρά, ο φόβος του Θεού – και η ταπείνωση – είναι σωστός, γνήσιος και καρποφόρος. Έξω από τη χαρά, όλα γίνονται δαιμονικά, μια βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικής εμπειρίας. Μια θρησκεία φόβου. Θρησκεία της ψευτοταπείνωσης…»
Θα πας πει ποια είναι η αληθινή Χριστιανική ζωή που δεν είναι η εσωστρέφεια, η απόσυρση από την πραγματική ζωή… και, ότι τέλος, η χριστιανική ζωή δεν είναι συνεχής αναφορά στο όνομα του διαβόλου, της κολάσεως, και η καταστροφολογία. Και θα μας πει συνοπτικά και ουσιαστικά; «Η Χριστιανική ζωή είναι η ζωή της αγάπης, της ταπείνωσης και της χαράς». Παραθέτει σχετικές μαρτυρίες ξένων και δικών μας παλαιών και σύγχρόνων και, φυσικά, από την Αγία Γραφή. Χαρακτηριστικό είναι εκείνο του σύγχρονου αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου: «Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση. Άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια»
Αξιοσημείωτα είναι τα λόγια του φωτισμένου συγγραφέα: «Πηγή της ψευδούς θρησκείας είναι η ανικανότητα να χαρείς, ή μάλλον η άρνηση της χαράς, ενώ η χαρά δίχως αμφιβολία, αποτελεί καρδιά της παρουσίας του Θεού.» Και, αφού τονίζει «Η χαρά είναι το θεμέλιο της ελευθερίας, όπου καλούμαστε να σταθούμε», θα διερωτηθεί με κάποια δικαιολογημένη πικρία: «Πού, πώς και πότε διαστρεβλώθηκε και αμβλύνθηκε αυτή η ατμόσφαιρα του Χριστιανισμού;»
Ο δόκιμος συγγραφέας είναι προϊστάμενος του Ιερού Ναού Ενορίας Αγίας Ειρήνης του Πύργου Μονοφατσίου Ηρακλείου, έγγαμος και πατέρας μιας ευλογημένης οικογένειας. Έχει επισκεφθεί πολλά μέρη της Ελλάδας και τα Χανιά, όπου πραγματοποιεί επίκαιρες προσγειωμένες και ελπιδοφόρες ομιλίες, πολλές από τις οποίες αναμεταδίνονται από ραδιοφώνου.
Εμείς, χαιρόμαστε και καμαρώνομε τον αξιαγάπητο, αξιότιμον και αξιομιμητον θεοφώτιστο και αγιοκίνητο συγγραφέα π. Χαράλαμπον (Λίβυον) Παπαδόπουλον και για το συνολικό έργο του που πρέπει να διαβαστεί από όλους, μπας και γίνομε αληθινοί χριστιανοί και πλημμυρισμένοι από την αγαπητική χαρά του Θεού.