Με το σχέδιο της εσωτερικής υποτίμησης κατέρρευσαν δικαιώματα και εισοδήματα των πολιτών. Τώρα, με την ιδιωτικοποίηση φορέων της δημόσιας περιουσίας, επιχειρείται η δημιουργία της νέας γενιάς διαπλοκής, του νέου κατεστημένου της μνημονιακής περιόδου.Η πώληση του ΟΠΑΠ είναι νευραλγική κίνηση στο σχέδιο της “μνημονιακής μεταπολίτευσης”, που προϋποθέτει την εγκαθίδρυση “νέων αφεντικών”, ικανών να επηρεάζουν, με τους όρους της τροϊκανής υψηλής εποπτείας, την πολιτική ζωή του τόπου. Όπως παραδοσιακά συνέβαινε στη χώρα, πρόκειται για επιχειρηματικές παρέες, που με βάση την κυβερνητική εύνοια εκτινάσσονται οικονομικά. Πόσο υποκριτική ακούγεται η ρητορική της τρόικας κατά των παλαιών βαρώνων! Είναι προφανές ότι, σε συνθήκες κατάρρευσης και επιχειρούμενης ελεγχόμενης αναδιάρθρωσης του πολιτικού συστήματος, ιδρύονται νέα τζάκια, ξεφυτρώνουν πρωθυπουργικοί φίλοι, συστήνονται νέες συμμαχίες με διεθνείς επιχειρηματικές ή και κρατικές αναφορές, δημιουργούνται τετελεσμένα ώστε η προβλεπόμενη άνοδος της Αριστεράς να σκοντάψει πάνω σε αναχώματα. Μετά τον ΟΠΑΠ, έρχεται η σειρά της ΔΕΠΑ και τα φιλέτα του δημόσιου real estate (Αστέρας κ.λπ.). Το εφοπλιστικό κεφάλαιο ανακαλύπτει ευκαιρίες για “επενδύσεις”. Όχι βεβαίως στην κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, αλλά της λεηλασίας της! Έτσι κι αλλιώς έχουν μάθει να κερδίζουν με σημαίες ευκαιρίας…
Η ραγδαία συρρίκνωση του Δημοσίου συναρτάται και με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε μετ’ εμποδίων. Εκτιμάται ότι θα απαιτηθούν άλλα 20 δισ. ευρώ. Στις τράπεζες πιάνουν κεντρική θέση εφοπλιστές. Κι από ‘κει η νέα διαπλοκή επεκτείνεται στα media, τα οποία ικετεύουν για τη δική τους “ανακεφαλαιοποίηση”.
Βιάζεται ο Σαμαράς να κλείσει τις δουλειές. Σαν να εκτελεί συμβόλαια: εσωτερική υποτίμηση και λιτότητα – ξεπούλημα! Μέχρι τον Ιούνιο θέλει να χαλκεύσει εικόνες επιτυχίας. Μιλάει για επανεκκίνηση της οικονομίας. Με τελετές σε νεκρά εργοτάξια; Με τράπεζες που δεν έχουν ή, πάντως, δεν δίνουν χρήματα για επενδύσεις; Με τα δημόσια οικονομικά να καταρρέουν εξαιτίας της λιτότητας και της φοροδοτικής αδυναμίας των πολιτών; Και την ίδια ώρα ψηφίζονται νέα αιματηρά μέτρα με συνοπτικές διαδικασίες στη Βουλή. Ποιος θα πληρώσει;
Η οικονομία βαδίζει σε άτυπη στάση πληρωμών, όλων προς όλους! Αυτό είναι το τίμημα της λιτότητας και του Μνημονίου. Η χώρα βαδίζει στα σκοτεινά… Η πολιτική διέξοδος των εκλογών τρομάζει την κυβέρνηση. Μπορεί όμως, με την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, να καταστεί αναπόφευκτη γι’ αυτήν και να ενεργοποιήσει και πάλι τη λαϊκή κινητοποίηση, στην αναζήτηση της ελπίδας και τη συμπόρευση με την Αριστερά. Σ’ αυτό το οριακό σημείο βρίσκεται η χώρα. Ας μην βαυκαλίζονται, λοιπόν, οι δοτοί κυβερνώντες.