Του Μανώλη Ντουντουνάκη
Παρατηρούμε, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τη παντοκρατορία της Γερμανίας στην Ευρώπη του ευρώ. Το δίπολο Γαλλία – Γερμανία δεν υπάρχει πια, λογω οικονομικής και πολιτικής αδυναμίας τη Γαλλίας. Η Μεγάλη Βρετανία αποχωρεί από τη γερμανοκρατουμενη Ευρώπη, ενώ στη Γαλλία χειροκροτούν για την άνοδο στη Προεδρία ενός συστημικου, άχρωμου και πολιτικά αδύναμου ηγέτη που εγγυάται τη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης. Παράλληλα,, το 1/3 των Γάλλων ψήφισε υπέρ της εξόδου από την ΕΕ και το ευρώ, και ανάλογη τάση, ενάντια στη ΕΕ και στο ευρώ, καταγράφεται, με την ίδια ή μεγαλύτερη ένταση, σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Τέλος, η «Αμερική του Τραμπ» ακόμα περισσότερο από πριν, αφήνει στη Γερμανία τη κυριαρχία της Ευρώπης, και λογω των οικονομικών προβλημάτων της Αμερικής. Και ενώ η λύση θα έπρεπε να ναι προς τη κατεύθυνση ενός νέου, πιο ισορροπημένου κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ των λαών της Ευρώπης, επικρατούν οι φωνές διαιώνισης της σημερινής κατάστασης και κατηγορούν κάθε άλλη άποψη ως λαϊκισμό.
Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα των μνημονίων αναδεικνύονται καθημερινά όλο και πιο πολύ ως τραγικές φιγούρες, για τη χώρα και την αριστερά, ο σημερινός πρωθυπουργός και το κόμμα του. Πολλοί από εμάς που αποχωρήσαμε για λόγους πολιτικής και αξιοπρέπειας από το ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμε πια τους εαυτούς μας «τυχερούς», που δεν έχουμε πολιτική σχέση με την σημερινή κυβέρνηση. Παράλληλα, νιώθουμε θλίψη για τους πρώην συντρόφους μας, και τον ξεπεσμό τους. Ξεχαστήκαν ιδεολογίες, αγώνες, για μια θέση, για μια «καρέκλα» ορισμένων, επειδή έτσι αποφάσισε μόνη της η ηγετική ομάδα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ; Η χώρα με τη σημερινή κυβέρνηση κινείται με αυτόματο πιλότο, χωρίς πυξίδα και σχέδιο. Και αυτή η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, δηλώνουν πίστη στη Μερκελ και υπογράφουν τα πάντα, δεσμεύοντας τη χώρα για πολλά χρόνια. Καθημερινά, μάλιστα, ανασύρουν από τη «φαρέτρα» τους νέα καθρεφτάκια για να πείσουν τους ιθαγενείς, και να δικαιολογήσουν τα «πίσω – μπρος». Παρατηρούμε το σημερινό Πρωθυπουργό να υπογράφει ότι του ζητούν και το μελλοντικό διάδοχο του, να δηλώνει ακόμα πιο πρόθυμος και θαρραλέος να υπογράψει τα πάντα, ενώ η Γερμανία μας δίνει με ακριβά δάνεια όσα μας χρειάζονται για να φυτοζωούμε, μη θέλοντας να λύσει το ελληνικό πρόβλημα. Για πρώτη φορά, όλοι οι πιθανοί κυβερνητικοί εταίροι, μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές, είναι πειθήνια όργανα της Γερμανίας της Μερκελ, που απλά ελπίζουν σε ανατροπή συσχετισμών, στη φιλευσπλαχνία της Γερμανίας και αναμένουν το τρένο της ανάπτυξης.
Με αποκλειστική ευθύνη πια της σημερινής κυβέρνησης, η πολιτική μας ζωή έχει πλήρως ποδοσφαιροποιηθει. Από το σύνολο, σχεδόν, του πολιτικού φάσματος του τόπου δεν υπάρχουν ουσιαστικά διαφορετικές πολιτικές γραμμές και δικαιώνονται δυστυχώς, οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η θεοποίηση της μνημονιακης κυβέρνησης Παπαδημου, με αφορμή το ατυχές γεγονός. Στήνεται το σκηνικό για νέες ευρείες συναινέσεις ενώ ανασύρονται στο προσκήνιο άτομα όπως ο κ. Στουρναρας. Εχθρός ο λαϊκισμός αλλά και η πολιτική άποψη ενάντια στις μνημονιακες πολιτικές.
Όμως η χώρα φτωχοποιείται, οι δυνάμεις της εργασίας έχουν ηττηθεί η μετανάστευση και η ανεργία «κτυπάνε κόκκινο». Σήμερα πια αναδεικνύονται οι λάθος επιλογές των μνημονιακών κυβερνήσεων, που δε μπορούν να φέρουν τη χώρα σε άλλη «ρότα», ούτε καν σε «πορεία ανάπτυξης των υπερκερδών» του μεγάλου κεφαλαίου.
Παρατηρούμε δυστυχώς, τον λαό να μην αντιδρά και να δέχεται στωικά και παθητικά τα νέα κάθε φορά μέτρα και να μην ελπίζει τίποτα πια. Αλλά και οι δυνάμεις της αριστεράς δέχονται σχεδόν στωικά τον καθημερινό ευτελισμό, από μια κυβέρνηση, που δεν έχει σχέση με την αριστερά.
Οφείλουμε όλοι εμείς οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι φοιτητές, η νεολαία, καθένας από το δικό του μετερίζι αλλά και όλοι μαζί να δηλώνουμε σταθερά την αντίθεση μας στο σημερινό πλαίσιο που μας περιβάλλει και να βρούμε τις δυνάμεις να το πολεμήσουμε, ιχνηλατώντας ένα άλλο δρόμο. Οφείλουμε:
- Να αντισταθούμε στα νέα μέτρα
- Να αντισταθούμε ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ και του ευρώ
- Να αντισταθούμε στο διαρκές ξεπούλημα της χώρας, του εθνικού πλούτου αλλά και των δυνάμεων της εργασίας
- Να θυμηθούμε τα προστάγματα για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία και να αντισταθούμε στο ξεπούλημα, μέσω της νέας παραχώρησης βάσεων στο ΝΑΤΟ και στην Αμερική.