Μία συγκλονιστική και απολύτως ειλικρινής εξομολόγηση ανώνυμου πολίτη, δημοσιευμένη στη γνωστή σελίδα «Ξεσπιτόγατος» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, περιγράφει με σκληρή αλήθεια την καθημερινότητα πολλών Ελλήνων. Μέσα από έναν απογυμνωμένο λόγο, ο συντάκτης δίνει φωνή σε μία γενιά που παλεύει να επιβιώσει μέσα στη δίνη ακρίβειας, ανεργίας, κοινωνικού αποκλεισμού και απαξίωσης.

«Προσωπικά δεν ξέρω τι νόημα έχει πλέον όλο αυτό», ξεκινά η ανάρτηση, περιγράφοντας βήμα προς βήμα τις «θυσίες» που ζητήθηκαν από τους πολίτες με το πέρασμα των χρόνων. Από την αποχή από τον καφέ και τις εξόδους, μέχρι τη διακοπή του καπνίσματος, των συνδρομών ψυχαγωγίας και την ελαχιστοποίηση της διατροφής σε ένα ή δύο τοστ την ημέρα.

Το κείμενο περιγράφει την κατάρρευση βασικών στοιχείων ποιότητας ζωής:
Ανεπαρκής διατροφή, έλλειψη θέρμανσης ή ψύξης, αδυναμία πρόσβασης σε ιατρικές υπηρεσίες, ψυχολογική κατάρρευση.

«Μπα, εμείς φταίμε. Το σόι είχε πάντα προβλήματα υγείας», σημειώνει σκωπτικά η ανάρτηση, αναφερόμενη στο βάρος της ευθύνης που συχνά μετατίθεται στον ίδιο τον πολίτη.

Διαβάστε ολόκλήρη την ανάρτηση:

Προσωπικά δεν ξέρω τι νόημα έχει πλέον όλο αυτό.

Στην αρχή μας είπαν κόψτε τους καφεδες. Τους κοψαμε.

Κόψτε τις εξόδους. Δεν βγαιναμε έτσι κι αλλιώς.

Κόψτε τα περιττά έξοδα. Κοψαμε το κάπνισμα, ε ευκαιρία ήταν μωρε. Κόψαμε και το έρημο το Netflix και βλέπαμε σε torrent μετά ειπαν θα βάλουμε πρόστιμα στα torrent. Σταματησαμε και το torrent.

Μην ανάβετε air condition, ανεβάζει το ρεύμα. Οπότε ανάλογα ή κρυωνουνε ή ζεσταινομαστε.

Μην τρώτε τα καλα τα φαγητά τα βιολογικά προϊόντα δεν ειναι για εσας, φατε συσκευασμενα Μαρατα και τα αλλα τα σαπια. Ανεβαίνουν και αυτά στις τιμες. Τα κόψαμε. Τελικα χορταινουμε και με 1 τοστ την ημέρα. Αντε δυο, αν εισαι λαρτζ.

Βγαλαμε προβλήματα υγείας, θες απο άγχος για το αν θαφαμε ή θα πληρώσουμε ενοίκια και λογιαριασμους, θες απο την καλη τη διατροφή; το άγχος και την καθημερινή εξαθλίωση;

Μπα, εμεις φταίμε. Το σοι είχε παντα προβλήματα υγείας.

Αντε να παμε σε γιατρό. 50 ευρώ η επίσκεψη μόνο για να σε δεχτεί και εισαι και σε ηλικία που θες οφθαλμίατρο, γυναικολόγο, ουρολόγο, οδοντίατρο, ενα τσεκ απ βρε αδερφέ, αλλα ποσα 50αρικα να δώσεις;

Θα πας σε δημόσιο.

Ωπ το δημόσιο δεν σε καλύπτει γιατί λέει χρωστάς.

Αρα δεν πας ουτε σε δημόσιο ουτε σε ιδιώτη τελικά και τα αφήνεις ολα τα προβλήματα μαζεμένα.

Φοβασαι να παρεις τα μεσα με αυτα που γίνονται αλλα δεν έχεις λεφτά και για αμάξι. Ε και καλύτερα, μωρέ. Εχει κίνηση.

Κάθεσαι λοιπόν στο κρύο σπίτι, τρως σκέτα μακαρόνια, πονάνε τα δόντια σου, πέφτουν τα μαλλιά σου, κοιτας τον τοίχο γιατί δεν εχεις πια τι να δεις, αλλα δεν βαριέσαι, ετσι κι αλλιώς δεν βλέπεις και καλα.

Εισαι στο σούπερ μάρκετ και εχεις πάρει να φάτε ενα γευμα.

13,28.

Ψάχνεις βγαζεις δυο 5ευρα και μετα γίνεται αγώνας για τα ψηλά.

Λες στην ταμία, μπορείτε να βγάλετε κατι; δεν έχω. Ενας τυπος πίσω φανερά εκνευρισμενος και με ύφος χιλίων καρδιναλιων λεει Μα καλα δεν έχετε 1,25;

Βαζεις τα κλάματα, πληρώνεις και φεύγεις.

Τοστ. Τοιχος. Κρύο και ευτυχώς έχουμε Πάσχα και γιορτές. Χρόνια πολλά.

Κανω ενα edit γιατι γινεται ενα πάρτι στα σχόλια με ψήφους και κομματοποιηση.

Να ξέρετε οτι τα ποσοστά αποχής δεν είναι απο τεμπελιά είναι και αυτό αλλα ειναι είτε ιδεολογία και γνώση οτι το σύστημα δουλεύει ρολόι οχι για τους πολλούς αλλα για τους λίγους.

Κόσμος που ξέρει οτι οι εκλογές θα ηταν ποινικό αδίκημα αν δουλευαν

Και ακομα και κόσμος που ψηφιζε αλλα εχει χάσει καθε μα καθε εμπιστοσύνη με ολα οσα εχει βιώσει και βιώνουν τα παιδιά του.

Δεν έχουμε τίποτα κοινό με υπουργούς.

Τους πληρώνουμε 10.000 ευρώ το μήνα και παίρνουμε 750.

Μενουμε σε ισόγεια, υπόγεια. Μένουν στα ρετιρε, βιλες, Εκαλες.

Δεν έχουμε τιποτα κοινό και ο κόσμος το βλέπει.

Ουτε στα νοσοκομεία μας πανε, ουτε στα τρεμα μας μπαίνουν, ουτε στα σχολεία μας.

Αυτα.