Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΑΙΜΑΡΗΣ
“Οι άνθρωποι δεν είναι πάντοτε διατεθειμένοι να πεθάνουν ήσυχα. Διότι η λιμοκτονία, που σε ορισμένους φέρνει λήθαργο και την ανημπόρια της απόγνωσης, σε άτομα διαφορετικού ταμπεραμέντου προξενεί τη νευρική αστάθεια της υστερίας και τρελή απόγνωση. Κι αυτοί στην απελπισία τους μπορεί να ανατρέψουν τα υπολείμματαοργάνωσης και να καταποντίσουν τον ίδιο τον πολτισμό στη προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν όπως μπορούν τις κυρίαρχες ανάγκες του ατόμου. ”
– Τζων Μ. Κέϋνς
{ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΙΩΝ}
“ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΘΕΩΡΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΟΤΙ ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ ΤΟΤΕ ΕΧΕΙ ΠΈΣΕΙ ΣΕ “ΛΗΘΑΡΓΟ” Ο ΟΠΟΙΟς ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ.”
ΤΟΜΜΑΣ ΤΖΕΦΕΡΣΟΝ
Η δημοκρατία της Βαϊμάρης στην Γερμανία στο μεσοπόλεμο, είχε τραγική κατάληξη με την άνοδο του ναζισμού στην εξουσία.Η βασική αιτία όμως ήταν οι υπέρογκες πολεμικές αποζημιώσεις που απαίτησαν οι νικητές και η εθνική ταπείνωση της Γερμανίας.Ο μεγάλος οικονομολόγος σερ Τζων Κέϋνς που ήταν υπουργός αναπληρωτής οικονομικών στη συμφωνία των Βερσαλιών, χωρίς αρμοδιότητες,είχε προειδοποιήσει τους νικητές για τα επερχόμενα δεινά της Γερμανίας από τα τεράστια χρέη μα δεν είχε εισακουστεί.Ο Γάλλος πρωθυπουργός Ζώρζ Κλεμανσώ διψούσε να πάρει το αίμα της Γαλλίας πίσω από την επιθετικότητα της Γερμανίας και να ανυψώσει το γόητρο της Γαλλίας ως Ευρωπαϊκής και παγκόσμιας δύναμης.Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι νικητές πήραν το μάθημα τους από την ιστορία, και βοήθησαν μεταπολεμικά τη Γερμανία να ανορθώσει την οικονομία της και να ηγηθεί σήμερα της Ευρώπης αλλά και να είναι μια μεγάλη δύναμη στο κόσμο.
Η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία οφείλετε Και, στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929-32 που έκανε τη Γερμανία να σταματήσει τη πληρωμή των δανείων το 1931.Ο Καγκελάριος Μπρύνιγκ επέβαλε αυστηρή τήρηση λιτότητας, και διάλυση του κοινωνικού κράτους.Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Χωρίς να βελτιωθεί η κατάσταση της οικονομίας, η ανεργία έφθασε στο ρεκόρ του 40%. Ως συνέπεια είχε την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος την δυσπιστία των παραδοσιακών ελίτ στην φιλελεύθερη δημοκρατία και την στήριξη των αυταρχικών λύσεων, και των ναζιστών για την ανάληψη της εξουσίας. Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά για την σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ 3-8-2013
Είναι σωστό αυτό που γράφετε ότι έχουμε ένα σταθερό δημοκρατικό πολίτευμα μετά το 1974. Πράγμα όχι σύνηθες για την ασταθή Ελληνική πολιτική πραγματικότητα.ΜΗΝ ΩΡΑΙΟΠΟΙΕΙΤΕ ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ και γράφετε μόνο τα θετικά της μεταπολίτευσης, που αναμφισβήτητα είχε πολλά.Π.Χ Το κράτος δεν έπαψε να είναι όργανο του κυβερνώντος κόμματος εξουσίας και να το νέμεται με ωφελιμιστικά και πελατειακά κριτήρια.Δεν έγινε ορθολογική διαχείριση και επαναπροσδιορισμός του μοντέλου ανάπτυξης, με αποτέλεσμα να έχουμε θηριώδη ελλείμματα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών.Ορισμένα δημόσια έργα έγιναν για να ωφεληθούν οι εργολάβοι και να εισέλθουν και κάποιες μίζες στις τσέπες ορισμένων πολιτικών.Είναι λάθος η ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων και η κατασπατάληση αμέτρητων πόρων και χωρίς κανείς να γνωρίζει πόσων δις, από μια υπερχρεωμένη χώρα.Μην ξαναεπαναλάβετε ότ騔μαζί τα φάγαμε” γιατί την πρώτη ευθύνη την έχει η πολιτική τάξη που κυβερνά, η οικονομική ελίτ, και η διανόηση κάθε χώρας.