Όπως αποκλειστικά είχε γράψει από χθες ο “Αγώνας της Κρήτης” η κυβέρνηση άκουσε τα αιτήματα των δήμων και ενώ έχει περάσει μόλις ένας μήνας προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές στην ΚΥΑ για την παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας. Η πιο σημαντική αλλαγή αποτελεί η ρύθμιση για το ποσοστό των εσόδων που κατευθύνεται προς το δημόσιο η οποία είναι πολύ πιο ευνοική για τις δημοτικές επιχειρήσεις. Το υπέρ του Δημοσίου αντάλλαγμα ορίζεται σε ποσοστό 10% επί των ακαθάριστων εσόδων που πραγματοποιεί η ίδια η δημοτική ανώνυμη εταιρεία από την άσκηση των δραστηριοτήτων στους κοινόχρηστους χώρους.
Πιο αναλυτικά, τέσσερις αλλαγές επέρχονται στις ρυθμίσεις για την απευθείας παραχώρηση στους δήμους, με αντάλλαγμα, του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας καθώς και όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών. Μάλιστα, οι τροποποιήσεις φαίνεται ότι διευκολύνουν αιτήματα δημοτικών αρχών, τα οποία αποδέχθηκε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών και του υπουργείου Οικονομικών.
Έχει περάσει μόλις ένας μήνας από την κοινή υπουργική απόφαση (ΚΥΑ) σχετικά με την παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας στους δήμους, η οποία είχε δημοσιευθεί λίγο πριν από την Κυριακή του Πάσχα, επιχειρώντας να εφαρμοστούν όσα όριζε σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Τώρα τροποποιούνται κάποια σημεία της υπ’ αριθμ. ΔΔΠ0005159/586Β’ ΕΞ2015/7.4.2015 απόφασης, με τη νέα ΚΥΑ η οποία δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (τεύχος Β’, αρ. φύλλου 828, 12 Μαΐου 2015) και υπογράφεται από τον υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Νίκο Βούτση και την αναπληρώτρια υπουργό Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη.
Είναι αξιοσημείωτο ότι πλέον δεν ορίζεται ρητά ότι επισύρει κυρώσεις η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων από επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος, καθώς αυτή ακριβώς η φράση απαλείφεται.
Σημειώνεται, όπως και πριν, ότι η παραχώρηση γίνεται αποκλειστικά για την άσκηση δραστηριοτήτων που εξυπηρετούν τους λουόμενους ή την αναψυχή του κοινού (όπως εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής, σετ ομπρελών με ξαπλώστρες ή καθίσματα με ή χωρίς τραπεζάκι, λειτουργία τροχήλατου −αυτοκινούμενου ή μη− αναψυκτηρίου).
Όμως, στη συνέχεια οριζόταν ότι «η άσκηση άλλης δραστηριότητας, όπως η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων από επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος επιφέρει τις κυρώσεις του άρθρου 13 της παρούσας και της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας για τον αιγιαλό και την παραλία, την όχθη και την παρόχθια ζώνη μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών».
Στη νέα ΚΥΑ η προηγούμενη διάταξη είναι ακριβώς ίδια, μόνο που λείπει η φράση «όπως η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων από επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος». Σύμφωνα με νομικούς κύκλους που έχουν ασχοληθεί με την υπόθεση της παραχώρησης αιγιαλού, αυτή η απάλειψη διευκολύνει την ασάφεια και με μη ρητή διατύπωση είναι πιο… ανοιχτές οι δυνατότητες για τραπεζοκαθίσματα.
Επίσης, αξίζει να επισημανθεί ότι είναι πιο ευνοϊκή ως προς το οικονομικό όφελος για δημοτικές επιχειρήσεις η ρύθμιση για το ποσοστό των εσόδων που κατευθύνεται στο Δημόσιο, σε περίπτωση που το δικαίωμα έχει μεταβιβαστεί από τον OTA α’ βαθμού, σε υφιστάμενη δημοτική ανώνυμη εταιρεία του άρθρου 266 του Ν. 3463/2006. Σε αυτήν την περίπτωση το υπέρ του Δημοσίου αντάλλαγμα ορίζεται σε ποσοστό 10% επί των ακαθάριστων εσόδων που πραγματοποιεί η ίδια η δημοτική ανώνυμη εταιρεία από την άσκηση των δραστηριοτήτων στους κοινόχρηστους χώρους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην περίπτωση που οι ίδιοι οι OTA α’ βαθμού χρησιμοποιούν τους κοινόχρηστους χώρους, το υπέρ του Δημοσίου αντάλλαγμα ορίζεται σε ποσοστό 30% επί των ακαθάριστων εσόδων που πραγματοποιεί o δήμος από την άσκηση των δραστηριοτήτων στους κοινόχρηστους χώρους.
Χρονικά όρια
Πέραν τούτων υπάρχουν αλλαγές ως κάποια χρονικά όρια που τίθενται. Μειώνεται στον ένα χρόνο αντί στα δύο που οριζόταν η ισχύς της παραχώρησης. Αντί να ισχύει μέχρι τις 31.3.2017, επήλθε τροποποίηση και τώρα η ισχύς της ορίζεται μέχρι τις 30.4.2016.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, αυτή η αλλαγή συνδέεται με την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, που προβλέπει ότι θα πρέπει να γίνει χαρτογράφηση των ευαίσθητων περιβαλλοντικά περιοχών σε αιγιαλό παραλία, όχθη και παρόχθια ζώνη για την παραχώρηση. Θεωρητικά μέσα σε ένα έτος μπορεί να γίνει η παρέμβαση αυτή, ενώ αν οριζόταν διετής η ισχύς της παραχώρησης θα ήταν σαν να παρέπεμπαν στις ελληνικές καλένδες και θα μπορούσε κάποιος να προσφύγει νομικά κατά της ρύθμισης.
Παράλληλα, ορίζεται ότι ο προϊστάμενος της Περιφερειακής Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας ή ο εξουσιοδοτημένος υπάλληλος του Αυτοτελούς Γραφείου Δημόσιας Περιουσίας υποχρεούται να ενημερώσει εντός 12 εργάσιμων ημερών (αντί επτά εργάσιμων ημερών που ήταν πριν) από τη λήψη της προκήρυξης τον οικείο δήμο εγγράφως με κάθε πρόσφορο μέσο (π.χ. τηλεομοιοτυπία, e-mail κτλ.) εάν το περιεχόμενο της προκήρυξης συμφωνεί με την κείμενη νομοθεσία περί αιγιαλού και της παρούσας απόφασης.
Τον Απρίλιο, όταν είχε δημοσιευθεί η απόφαση για την απευθείας παραχώρηση στους δήμους, με αντάλλαγμα, του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας καθώς και όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών, κύκλοι του υπουργείου περιβάλλοντος είχαν εκφράσει τη δυσαρέσκειά τους γιατί, παρά τα όσα ορίζει η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ (απόφαση 646/2015 – Ε’ Τμήμα), έλειπε η υπογραφή του αναπληρωτή υπουργού Γιάννη Τσιρώνη.
Ως προς αυτό δεν άλλαξε κάτι με την τροποποίησή της. Δύο είναι οι υπογραφές και όχι τρεις, αν και η αρμοδιότητα της παραχώρησης, όπως έκρινε το ΣτΕ, για τη χρήση παραλίας και αιγιαλού από τους δήμους ανήκει από κοινού στους υπουργούς Περιβάλλοντος, Οικονομικών και Εσωτερικών.
Παναγιώτα Μπίτσικα – in.gr