Γράφει ο αρχιμανδρίτης ΙΓΝΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥΘεολόγος – τ. Λυκειάρχης
Πολλές φορές έχομε γράψει, κι όχι μόνο εμείς, για τα δράματα των νέων μας, για τα οποία όπως τονίζομε, δεν φταίνε κυρίως αυτά. Δράματα, παλιά και σημερινά, που προκαλούν αγωνία και προβληματισμό ειδικά στους γονείς τους. Τα παιδιά, θύματα πολλών δυνάμεων, και τις περισσότερες φορές σκοτεινών. Μπροστά σ’ αυτό το πράγματι τρομερό δράμα, με τρομακτικές επιπτώσεις όχι μονάχα σ’ αυτά, αλλά και στο στενό ή ευρύ χώρο τους. Θα έπρεπε να στεκόμαστε με αγάπη, στοργή, κατανόηση, φροντίδα και λογική παιδαγωγική απέναντι σ’ αυτά τα θύματα.
Πολλές οι αγωνίες των εχεφροντούντων και ειδικά στους γονείς αυτών των θυμάτων. Θα μου επιτρέψουν οι αγαπητοί μου αναγνώστες να αναφέρω την εναγώνια επιστολή ενός προβληματισμένου γονέα του κ. Θεμιστοκλή Δ. Κοράκη Ορθοπεδικού Χειρουργού και Διδάκτορος Πανεπιστημίου, από την Αθήνα, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα σε εφημερίδα των Αθηνών, και απευθύνεται στον πρόεδρο της Βουλής και τον Υπουργό Δικαιοσύνης:
«Ως γονέας με προβληματίζει ο κατήφορος στον οποίο παρασύρονται πολλοί νέοι. Τα αίτια είναι γνωστά. Θα παρακαλέσω να μου επιτραπεί να επισημάνω μερικά:
- Η T.V η οποία κατάντησε σε «Σχολείο Εγκλήματος». Δεν υπάρχουν θέματα ωφέλιμα, παιδαγωγικά, επιστημονικά κ.λ.π.;
- Τα νυκτερινά κέντρα, στα οποία παρασύρονται πολλοί, με κινδύνους σοβαρών ασθενειών και κυρίως ηθικούς.
- Τα ανήθικα δημοσιεύματα καθώς, και οι παρόμοιες διαφημίσεις.
- Η μάστιγα των ναρκωτικών, τα οποία διακινούν χάριν του κέρδους ασυνείδητοι, μερικοί και εχθροί της πατρίδος μας.
- Όμως οι γονείς έχουμε την μεγαλυτέραν ευθύνην. Αρκετοί και λόγω της εξόδου της μητέρας από το σπίτι, δεν διαθέτουν χρόνον να κάνουν διάλογο με τα παιδιά τους, να τους λύνουν τις απορίες τους. Γι’ αυτό καταφεύγουν στο φίλο ή τη φίλη των οποίων αγνοούν τα πιστεύω και τις απόψεις τους για τη ζωή.
- Ακόμα η υπερκατανάλωσις, το κακό παράδειγμα των γονέων και η απουσία ιδανικών, οι διαπληκτισμοί, το διαζύγιο, οδηγούν τα παιδιά να αναζητήσουν την ευτυχία σε θολά νερά (φυγή από το σπίτι, κακές συναναστροφές, ναρκωτικά, κλπ).
Δυστυχώς σήμερα, η οικογένεια διέρχεται κρίσιν σοβαράν.
Πώς θα ξεπεραστεί η κρίσις; Αναμφισβητήτως με την επάνοδον από όλους στις Χριστιανικές Αξίες αλλά και νομοθετικώς υπάρχει ελπίς να βελτιωθεί η κατάστασις. Γι’ αυτό καταφεύγουμε και εις υμάς».
Τέτοιες αγωνίες και τέτοιοι προβληματισμοί, και μάλιστα όχι από ευκαταφρόνητους ανθρώπους, θα πρέπει να βγουν και να ειπωθούν από όλους, γονείς τε και μη, και να φθάσουν επιτακτικά προς όλους τους υπεύθυνους, της Πολιτείας και της Εκκλησίας.
Τα πράγματα είναι δύσκολα. Οι επιπτώσεις ραγδαίες και καταστροφικές. Δεν είναι μονάχα οι δρόμοι και οι γέφυρες. Οι μισθοί και οι συντάξεις, τα «δημόσια» ή «δημοτικά έργα» κ.λ.π. Πάνω απ’ όλα είναι οι ηθικές αξίες. Ο σεβασμός του ανθρώπου που είναι εικόνα του Θεού (Γένεσις 1,26) και η διάσωσίς του και η καταξίωσίς του ως θεανθρώπινη οντότητα μέσα στην κοινωνία και όχι ως αντικείμενο πάσης εκμεταλλεύσεως… Αυτή πρέπει να είναι η διαρκής αγωνία μας και ο κυρίαρχος προβληματισμός μας.