ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΛΟΓΟΣ: Η αποσάρθρωσις της οικογενείας

Του αρχιμανδρίτου ΙΓΝΑΤΙΟΥ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, Θεολόγου – τ. Λυκειάρχου
2 Φεβρουαρίου: η Υπαπαντή του «παιδίου Ιησού» στον Ναόν από τον πρεσβύτη Συμεών. Κοιτάζω την εικόνα της Εορτής αυτής. Συγκινούμαι, διδάσκομαι, συλλογιέμαι, μα και πονώ. Το τελευταίο συναίσθημα θα φανεί στην πορεία του γραφτού μου, αν και ο τίτλος του ήδη το πρωτομαρτύρησε.
Στην εικόνα αποτυπώνεται η Αγία Οικογένεια. Η οικογένεια της κλήσεως του ουρανού για την σωτηρία του σύμπαντος κόσμου. Εορτάζοντας την Υπαπαντή του Χριστού, εορτάζομε την Αγία Οικογένεια. Ευλογία και προφητεία. Εικόνα – πρότυπο για το μέλλον της ανθρωπότητας. Εικόνα – μοντέλο για την οικογένεια κάθε εποχής. Ξεκίνημα μέσα από τον Ναόν του Θεού και της σώζουσα, δια της θείας χάριτος, Εκκλησία Του.
Και, επέρασαν χρόνια και αιώνες και η ανθρώπινη οικογένεια επέρασε δοκιμασίες. Και η οικογένεια βλάστησε αγίους, μάρτυρες και ήρωες, αλλά και χριστομάχους, και διώκτες και απανθρώπους.
… Και φθάνομε στην εποχή μας με τον «πολιτισμόν» και τις ανέσεις. Με τα συνέδρια και τις επιστημονικές ανακοινώσεις και εφευρέσεις, και όμως η οικογένεια δεν άλλαξε συμβιωτικά και διανθρώπινα παρουσιάζουσα μάλιστα μια τρομερή και ανεξέλεγκτη αποσάρθρωση βεβαίως, η και η «πολιτισμένη» και «ευρωπαϊκή» χώρα μας δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση! Αυτό έλλειπε!
Η οικογένεια είναι το θύμα των εκάστοτε κρατούντων της προκλήσεως. Της παραπληροφορήσεως. Της προπαγάνδας. Της αποκηρύξεως της στυγνής πραγματικότητος και της ωραιοποιήσεως του ψεύδους. Της απομακρύνσεως του κόσμου από τα καυτά προβλήματά του με την προβολή «σκανδάλων» και καταχρήσεων. Μια εγκληματική διαστροφή με θύμα την οικογένεια.
Πάνω σ’ αυτά που αναφέραμε, συνοπτικά βέβαια λόγω του περιορισμένου χώρου ενός άρθρου, αναφέρεται το άρθρο αθηναϊκής εφημερίδας με τον ίδιο τίτλο που βάλαμε στην επικεφαλίδα του άρθρου μας.
Λέγει, λοιπόν, το άρθρο: «Ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία η βάναυση, ανάλγητη και απάνθρωπη κακοποίηση ενός παιδιού, δύο μόλις χρόνων, μέσα στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον του. Κάτω από συνθήκες στις οποίες ουσιαστικά συνέπρατταν και εκείνοι ακριβώς οι οποίοι όφειλαν να παρέχουν προστασία και στοργή στο μικρό αγγελούδι.
Οι λεπτομέρειες της φρικτής αυτής υπόθεσης παραμένουν ακόμη ασαφείς και αντιφατικές. Οι πρώτες ωστόσο πληροφορίες προδίδουν νοσηρές εξαρτήσεις, υποταγή και απόπειρα απόκρυψης του χηδαίου και του βάναυσου.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το έγκλημα δεν καταγγέλθηκε από συγγενικό πρόσωπο, αλλά από τους γιατρούς στους οποίους δύο φορές μέσα σε εννέα ημέρες, οδηγήθηκε το παιδί, με κατάγματα στα χέρια. Και είναι βεβαίως συγκλονιστική η μαρτυρία των γιατρών για τις ασαφείς εξηγήσεις των γονιών και τους ισχυρισμούς τους ότι δεν άκουγαν ούτε το κλάμα του παιδιού.
Η υπόθεση προδίδει αθεράπευτη εγκληματική διαστροφή. Εντοπίζει την ανάπτυξη, νοσηρών καταστάσεων στους κόλπους της Ελληνικής οικογένειας, οι οποίοι οδηγούν στην αδιαφορία, την αναλγησία, ακόμη και τη βαρβαρότητα. Επισημαίνει την αποσάρθρωση που οδηγεί ακόμη και στην ανοχή και την συγκάλυψη του εγκλήματος. Υπογραμμίζει μια τάση που, όσο ισχνή κι αν είναι τούτη τη στιγμή, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους.
Μόλις πρόσφατα η κοινή γνώμη – εξαιτίας της αυτοκτονίας του καταδικασθέντος γονιού – ανακαλούσε στη μνήμη μια άλλη περίπτωση κακοποίησης παιδιού έως θανάτου.
Επρόκειτο ασφαλώς για ιδιαιτέρως ειδεχθές, στυγερό και αποτρόπαιον έγκλημα. Από εκείνα που πρωτοεμφανίζονται στην ελληνική κοινωνία.
Πολύ συχνά ωστόσο ακούγονται καταγγελίες για ατυχήματα ανηλίκων – και μωρών ακόμη – που εγκαταλείφθηκαν μόνο για κάποια δουλειά ή έναν καφέ των γονιών.
Και ακόμη συχνότερα παρακολουθούμε την εκτροπή εφήβων στο περιθώριο και τα ναρκωτικά εξαιτίας της αδιαφορίας και των νοσηρών καταστάσεων, που αναπτύσσονται στους κόλπους οικογενειών.
Η τάση είναι ευδιάκριτη και άκρως επικίνδυνη. Και τα αίτια αναμφισβήτητα πολλά.
Η εισαγόμενη υποκουλτούρα, η έλλειψη προτύπων, η μιζέρια της εποχής, η πενία αρχών, αξίων και ιδανικών, συγκαταλέγονται βέβαια στους ιούς που μολύνουν την εποχή, την κοινωνία, την οικογένεια. Και γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, φέρουμε όλοι μερίδιο ευθύνης. Καιρός να το συνειδητοποιήσουμε».