Κύριε δ/ντά,
θέλω μέσω της έγκριτης εφημερίδας σας να εκφράσω τον ‘’θαυμασμό μου’’ προς όλους τους κυβερνώντες την χώρα μου όσον αφορά την ψήφιση του καινούργιου νομοσχεδίου και την φορολόγηση όλων των Ελλήνων.
Αποδείχθηκαν σκληρά καρύδια όλοι οι υπουργοί, υπουργός οικονομικών, εργασίας και άλλοι πολλοί, και δεν πτοούνται παρόλες τις κοινοποιήσεις όλων των εργασιακών κλάδων. Δεν είμαι φοροτεχνικός και ως εκ τούτου δεν γνωρίζω περί φορολογίας απολύτως τίποτα. Ακούω όμως απ’ όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης την έντονη διαμαρτυρία όλων των εργαζομένων, τονίζοντας ότι το εν λόγω νομοσχέδιο που ψηφίστηκε είναι άδικο, ιδιαίτερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Βλέπω δε να γίνονται διάφορες διαμαρτυρίες, σε όλη την επικράτεια του ελληνικού κράτους, συγκεντρωμένων συνανθρώπων μου, να κατεβαίνουν στους δρόμους και στις πλατείες φωνάζοντας και απαιτώντας να μην εφαρμοστεί το εν λόγω νομοσχέδιο για διάφορους ζωτικής σημασίας λόγους. Ένας απ’ αυτούς, λένε, είναι ότι συρρικνώνεται το καθαρό εισόδημά τους και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.
Δεν είναι δυνατόν να διαμαρτύρονται όλοι οι παραπάνω αναίτια. Μάλλον κάτι δεν πάει ντρέτα, όπως λέμε στην κρητική διάλεκτο.
Εγώ προσωπικά έχω εξέλθει από την αρένα της ζωής πριν από αρκετά χρόνια, θέλω όμως να σας αναφέρω κι εγώ τα παράπονά μου. Εγώ κύριε υπουργέ της υγείας είμαι καρδιοπαθής και λαμβάνω φαρμακευτική αγωγή εδώ και χρόνια κάθε μέρα. Αλλά κάθε μήνα πληρώνω για τα φάρμακά μου 50 περίπου ευρώ. Πριν λίγα χρόνια δεν πλήρωνα καθόλου ή πλήρωνα πολύ λιγότερα. Εκείνο όμως που θυμάμαι πολύ καλά είναι ότι κάθε φορά που επισκεπτόμουν τον όποιο γιατρό, καρδιολόγο, παθολόγο κ.τ.λ. δεν έδινα χρήματα για την επίσκεψή μου. Τώρα, εδώ και αρκετά χρόνια, για την κάθε επίσκεψή μου στον όποιο γιατρό δίνω από 50 έως 70 ευρώ. Όπως αντιλαμβάνεστε δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό.
Πιστεύω ότι πρέπει να με απαλλάξετε από αυτήν την αδικία. Χρόνια και χρόνια πλήρωνα ασφαλιστικές εισφορές για να περάσω τα γηρατειά μου με αξιοπρέπεια. Και ερωτώ: που πήγαν τα χρήματά μου αυτά; Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν πολύ λίγα χρήματα σύνταξη και πολύ μικρότερη από τις άλλες συντάξεις παίρνουν οι απόμαχοι γεωργοκτηνοτρόφοι. Από 300 έως 400 ευρώ δίνεται κύριε. Τι να πρωτοπληρώσουν; Για να ψήσουν ψωμί ώστε να απαλλαγούν από το έξοδο αυτό, φούρνος να καπνίσει έχει πολλά χρόνια στα χωριά μας. Πολλούς τους γκρέμισαν πριν από δεκαετίες οι βάρβαροι κατακτητές οι Γερμανοί και δεν ξαναστεριώθηκαν ποτέ και τους υπόλοιπους τους γκρέμισε η ανελέητη σκαπάνη του καταλύτη χρόνου. Άλλωστε, ποιος να ζυμώσει ψωμί σήμερα εφόσον νέοι άνθρωποι δεν υπάρχουν πια στα χωριά μας! Στις δεκαετίες του ‘60 και ‘70 σκόρπισαν στα πέρατα της γης τα εργατικά χέρια της επαρχίας μας και τα χωριά μας ερήμωσαν. Ευνόητο είναι ότι στο χωριό τους, σε αυτούς τους γερόντους που απέμειναν, το ψωμί τους το πηγαίνει ο φούρναρης. Με το αζημίωτο βέβαια.
Πως να τα βγάλουν πέρα οι άνθρωποι! Τα φάρμακα να πρωτοπληρώσουν; Το νερό; Τη ΔΕΗ; Και πολλά άλλα καθημερινά έξοδα, που αυτοί ακόμα απόμειναν να φυλάνε Θερμοπύλες! Ήθελα να ξέρω κύριοι, είστε ικανοποιημένοι με τα μέτρα που εξαγγείλατε, με τόση ακρίβεια που ταλανίζει την χώρα μας; Είναι μέτρα αυτά που θα βοηθήσουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό; Καθημερινά, αλλά πολύ περισσότερο τις χρονιάρες μέρες που έρχονται; Η μείωση του 5% στα διάφορα ψώνια είναι μέτρο που σας ικανοποιεί;
Τελειώνοντας δε το σημερινό άρθρο μου θέλω να υπενθυμίσω στον κύριο υπουργό των οικονομικών, τι μέλλει γενέσθαι με τα αναδρομικά που μου κλέψατε; Επιτέλους, κάποια στιγμή θα μου τα επιστρέψετε… ή τρέφω ψεύτικες ελπίδες;
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων