Κύριε δ/ντά,
Ήθελα να το πιστέψω ειλικρινά, όσον αφορά την φιλικότατη εμφάνιση στη χώρα μας του κυρίου Ερντογάν, ότι πράγματι είναι φιλική αλλά έχω αμφιβολίες. Από το ‘’γιοκ Μητσοτάκης’’ και από το ‘’θα έρθομε ξαφνικά μια νύχτα να αποβιβαστούμε στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου’’ η τωρινή επίσκεψή του, με τα όσα έλεγε πριν αλλά και πριν από σειρά ετών, απέχουν έτη φωτός μεταξύ τους. Μακάρι να βγει ειλικρινής τούτη τη φορά. Να ανοίξει επιτέλους το χερσωμένο μονοπάτι της ειρήνης που πριν από αιώνες έχει γεμίσει ακραβάτους.
Μήπως όμως – λέω εγώ τώρα – μαγειρεύεται κάτι άλλο σε κάποια άλλη μεριά του πλανήτη μας; Μακριά από το χώρο της Ελλάδας και της Τουρκίας, από ξένους μάγειρες; Βέβαια, και αυτό έχει αποδειχθεί περίτρανα, ότι ο κύριος πρωθυπουργός μας, όσον αφορά στην αντιμετώπιση πολύ σοβαρών θεμάτων της χώρας μας, πως κάθε άλλο παρά ότι είναι αφελής. Ξέρει και διαχειρίζεται τα πράγματα με ψυχραιμία και σοβαρότητα. Αλλά και όλοι οι βουλευτές της ελληνικής επικράτειας και γενικότερα όλοι οι Έλληνες όπου γης γνωρίζουμε πολύ καλά από άλλες φορές την τελείως αντίθετη θέση του πρωθυπουργού της γείτονος Τουρκίας κι εκεί που προσδοκούσαμε ότι όπου να ‘ναι θα ξημέρωνε η ελπιδοφόρος αυγή, πρόβαινε μαύρη κι άραχνη. Τέλος πάντων.
Εκείνο όμως που γνωρίζουμε πολύ καλά είναι ότι οι ηγέτες της Τουρκίας, από την ίδρυση του Τουρκικού κράτους, πλάθουν όνειρα για την επεκτατικότητα των συνόρων της πατρίδας τους. Είχαν και έχουν τον τρόπο και το σύνδρομο της επεκτατικότητας το φυτεύουν στην ψυχή όλων των Τούρκων πριν ακόμα δουν το φως της ημέρας. Μια χούφτα ήταν στην αρχή και μέσα σε λίγους αιώνες τη μικρή τότε κι ασήμαντη χώρα τους την έκαναν μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες που δημιουργήθηκαν ποτέ πάνω στη γη. Για να την μεγαλώσουν βέβαια σκότωναν χωρίς έλεος όποιον λαό έβρισκαν μπροστά τους μηδενός εξαιρουμένου, παιδιά, γυναίκες… κι αυτό βέβαια το γνωρίζει όλος ο κόσμος. Γι’ αυτούς όμως το τελικό αποτέλεσμα μετρούσε και ακόμα αυτό μετράει.
Εδώ επιτρέψτε μου να αναφέρω ένα φρικτό παράδειγμα που έζησα όταν υπηρετούσα την θητεία μου ως στρατιώτης στην Μεγαλόνησο Κύπρο. Οι τότε Τουρκοκύπριοι ένα όνειρο έτρεφαν και ας ζούσαν κάτω από την ίδια σημαία. Έλεγαν στην προσευχή τους και στις συνομιλίες μεταξύ τους και όταν τύχαινε να κουβεντιάζουν μαζί με ‘μας ότι η Κύπρος κάποτε θα ενωθεί με την μητέρα πατρίδα δηλαδή την Τουρκία. Βέβαια, δεν βγήκε αληθινό το όνειρό τους εκείνο, βγήκε κάπως κουτσουρεμένο, καταπατώντας σχεδόν την μισή Μεγαλόνησο. Ίδρυσαν το ψευδοκράτος τους αλλά ποτέ δεν έπαψαν να ονειρεύονται την ένωσή του με την μητέρα Τουρκία. Βέβαια, όλα τα παραπάνω που ανέφερα, λίγο πολύ όλοι οι Έλληνες τα γνωρίζουμε και δεν πρόσθεσα κάτι τι καινούργιο, αλλά το περίσσιο φως δεν βλάπτει πουθενά.
Τέλος, ο κύριος Ερντογάν γνωρίζει ότι στην γεωγραφική περιοχή που βρίσκεται η πατρίδα του πως όλες οι μεγάλες δυνάμεις έχουν την ανάγκη του και του χαϊδεύουν τα αυτιά θέλουν δε θέλουν και του δίνουν άφεση αμαρτιών σε όποιες ατασθαλίες προβεί. Εδώ αλώνιζε όλη την Μεσόγειο και δεν βγήκε ένας να τον εμποδίσει και το γιατί όλοι το καταλαβαίνουμε ποιο είναι.
Κλείνω το σημερινό άρθρο μου αναφέροντας πως ως άνθρωπος είμαι πολύ αδύναμος να διαχειριστώ τόσο πολύ σοβαρά θέματα που αφορούν την πατρίδα μου. Είμαι όμως αρκετά μεγάλος και στο διάβα της πολύχρονης ζωής μου έζησα πολλά, και καλά και πολύ επώδυνα χρόνια. Βοηθήστε κύριοι της βουλής, σε όποια πτέρυγα κι αν είστε, σταθείτε στο πλευρό του κυρίου πρωθυπουργού μας γιατί έχει την ανάγκη σας. Έρχονται πολύ ζοφερές ημέρες κι ένας μονιασμένος λαός μπορεί να κάνει θαύματα. Οι Έλληνες άλλωστε από καταβολής κόσμου το έχουν αποδείξει αυτό.
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων