Ο λόγος για τον Ερίκ Kαντονά, που βρέθηκε στην Λυών για να παρουσιάσει το νέο του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ποδόσφαιρο και μετανάστευση – 100 χρόνια κοινής ιστορίας». Μίλησε στον Ντιέγκο Τζουλιάνι για το ποδόσφαιρο που ονειρεύεται, την άνοδο του εξτρεμισμού, τον κίνδυνο του ρατσισμού μετά και την επίθεση στο Charlie Hebdo.
euronews: Δεδομένων όσων έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες, δεν θα μπορούσα να μην ξεκινήσω από μια ερώτηση για την επίθεση εναντίον του Charlie Hebdo. Πρώτα από όλα, ποια είναι αυτή τι στιγμή τα συναισθήματά σας;
Ερίκ Καντονά: Είναι δραματικό,ένα λυπηρό γεγονός, αλλά δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης. Το 1988, τον Οκτώβριο του 1988, ξέσπασε πυρκαγιά στον κινηματογράφο Σεντ Μισέλ, κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης. Μέσα κόσμος παρακολουθούσε την ταινία “Ο τελευταίος πειρασμός” του Μάρτιν Σκορτσέζε. Οι δράστες ανήκαν σε μια καθολική, εθνικιστική ομάδα και αυτό ήταν το 1988, στη Γαλλία, στο Παρίσι. Σαράντα άνθρωποι είχαν τραυματιστεί, οι τέσσερις σοβαρά και αυτό ήταν μια εγκληματική επίθεση. Σκοπός τους ήταν να κάψουν ζωντανούς πενήντα ανθρώπους…
euronews: Όμως πάνε 30 χρόνια από τότε. Δεν άλλαξε τίποτα;
Ερίκ Καντονά: Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι όσα συμβαίνουν σήμερα δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν εναντίον του Ισλάμ. Φανατισμός υπάρχει παντού, αλλά αφορά μια μειονότητα ανθρώπων. Οι υπόλοιποι είναι απλοί καθολικοί, βουδιστές, μουσουλμάνοι. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να δούμε συνολικά τι έχει συμβεί και στο παρελθόν. Αν εστιάσουμε στα όσα συνέβησαν τώρα, αν περιοριστούμε στο σήμερα, είναι σα να μην υπήρξαν ξανά στο παρελθόν τέτοια πράγματα. Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι όλα αυτά υπήρχαν και στο παρελθόν εξαιτίας τρομοκρατικών ομάδων που τα μέλη τους δεν ήταν ισλαμιστές.
euronews: Δεν φοβάστε σήμερα ότι αυτή η κατάσταση, αυτά τα γεγονότα, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγαλύτερο φόβο, περισσότερες εντάσεις, άνοδο του ρατσισμού;
Ερίκ Καντονά: Ο κίνδυνος θα ήταν να πούμε ότι όλοι οι μουσουλμάνοι είναι σαν αυτό, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι το 90% των μουσουλμάνων βρίσκονται σε δύσκολη θέση και αισθάνονται ντροπή για αυτό που συμβαίνει.
Είναι σημαντικό να μην πούμε ότι ένας μουσουλμάνος είναι ας πούμε “μετριοπαθής”, αν πρόκειται για έναν πολίτη όπως εγώ και εσείς. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως μας οδηγεί στην παγίδα ότι για παράδειγμα το Ισλάμ είναι μια ακραία, εξτρεμιστική θρησκεία; Βλέπετε; Αυτή είναι μια λάθος προσέγγιση! Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Δεν μπορούμε να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι.
euronews: Σας φοβίζει αυτή η άνοδος των εξτρεμιστικών και ξενοφοβικών ομάδων στην Ευρώπη;
Ερίκ Καντονά: Μου φαίνεται ότι όλα αυτά συνδέονται με την οικονομική κρίση. Μου φαίνεται ότι αν δεν υπήρχε η κρίση του 1929, ο Χίτλερ δεν θα είχε ποτέ φτάσει στην εξουσία. Και δυστυχώς, κατά τη διάρκεια των κρίσεων, οι άνθρωποι βρίσκονται σε απελπισία, δεν ξέρουν πια από που να κρατηθούν και όλα αυτά προκαλούν την άνοδο των άκρων. Αυτό που είναι επικίνδυνο, για άλλη μια φορά, είναι να επωφεληθούν από την απελπισία αυτών των ανθρώπων κάποιοι για να εξαπλώσουν τις τρελές τους ιδέες. Αυτοί που το κάνουν, δημιουργούν και αναπτύσσουν το μίσος για πολιτικούς σκοπούς, με σκοπό την εξουσία. Και νομίζω ότι είναι κάτι άθλιο και κατακριτέο.
euronews: Ας μιλήσουμε λίγο για την μετανάστευση. Το αναφέρεις ήδη στον τίτλο του νέου σου ντοκιμαντέρ “Ποδόσφαιρο και μετανάστευση: εκατό χρόνια κοινής ιστορίας”. Εξακολουθεί το ποδόσφαιρο να βοηθά στην ενσωμάτωση των μεταναστών; Και δεν αναφέρομαι μόνο στην Γαλλία…
Ερίκ Καντονά: Ναι! Νομίζω ότι γενικά τα σπορ και ειδικά το ποδόσφαιρο, το επιτυγχάνουν αυτό. Επειδή στο ποδόσφαιρο, αν είσαι καλύτερος από τον άλλον, θα παίξεις. Αυτή είναι και η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Αυτό όμως που είναι λυπηρό, όπως λέει και ο Τιγκανά στο τέλος του ντοκιμαντέρ, είναι ότι μόλις βγαίνεις από τον αγωνιστικό χώρο, μεταξύ των προπονητών ή στις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες, η κατάσταση γίνεται σαν και αυτή που υπάρχει στην υπόλοιπη κοινωνία. Αν το χρώμα του δέρματός σου δεν ταιριάζει σε αυτά τα πρότυπα, ίσως δεν θα έχεις την θέση που αξίζεις. Αν υπήρχαν στην υπόλοιπη κοινωνία τέτοια κοινωνικά μοντέλα, για τους νέους στα σχολεία ή για επιτυχημένα μοντέλα επιχειρηματιών ή μεγάλων δικηγόρων που τα κατάφεραν, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αλλά σήμερα δεν έχουμε τέτοια μοντέλα. Και δεν υφίστανται επειδή η κοινωνία μας είναι άδικη. Έτσι νομίζω τουλάχιστον…
euronews: Έχετε πει ότι όταν κάποιος είναι στην γωνία, τότε αποδεικνύεται πόσο άνδρας είναι. Με δεδομένα τα κρούσματα ρατσισμού που έχουμε ολοένα και πιο συχνά στα γήπεδα, θεωρείτε ότι τα μέτρα που λαμβάνονται από την UEFA και την FIFA είναι επαρκή; Για να χρησιμοποιήσω τα δικά σας λόγια, συμπεριφέρονται σαν άνδρες;
Ερίκ Καντονά: Κάνουν ό,τι μπορούν. Θέτουν την στρατηγική, ένα γενικό πλαίσιο, και το κάνουν καλά. Το πρόβλημα είναι με τους οπαδούς, που δεν είναι πραγματικοί οπαδοί, δεν αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο. Δεδομένου του γεγονότος ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πολλοί που εμπλέκονται, χρησιμοποιείται για να περαστούν και άλλα μηνύματα. Αυτό πάντα υπήρχε, πρέπει να καταπολεμηθεί και νομίζω ότι ήδη καταπολεμείται. ίσως όχι αρκετά, αλλά δεν μπορώ εγώ να σας πω πώς να το καταπολεμήσουμε. Αν θέλετε, μπορούμε να κάτσουμε και να σκεφτούμε τρόπους όλοι μαζί.
euronews: Παρόλα αυτά, σας αρέσει το σημερινό ποδόσφαιρο; Το διασκεδάζετε; Αναγνωρίζετε σε αυτό τις αξίες ενός σχολείου της ζωής που μας διδάσκει πως να κερδίζουμε αλλά και πως να χάνουμε;
Ερικ Καντονά: Οι μεγάλοι παίκτες πάντα ήταν μεγάλοι παίκτες. Οι μεγάλοι παίκτες πάντα αγαπούσαν το ποδόσφαιρο, ανεξάρτητα από τα χρήματα που κέρδιζαν. Όταν βλέπεις τον Μέσι ή τον Ρονάλντο, είναι ποδοσφαιριστές που είναι απόλαυση στον αγωνιστικό χώρο. Εξακολουθούμε να βλέπουμε όμορφα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Έπειτα, αν υπάρχουν ισχυροί επιχειρηματίες στην κεφαλή της Τσέλσι ή ο Μπερλουσκόνι που χρησιμοποίησε την Μίλαν για πολιτικούς σκοπούς, αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν εκεί ακριβώς επειδή υπάρχει τόση επιρροή στο ποδόσφαιρο. Επομένως, οι πρώτοι υπεύθυνοι είναι τα μέσα ενημέρωσης και όσοι κατηγορούν τους παίκτες επειδή κερδίζουν τόσα πολλά χρήματα.
euronews: Το 2010, στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης, ζητήσατε μια γενική και ταυτόχρονη ανάληψη μετρητών, ώστε να χτυπηθεί το τραπεζικό σύστημα. Σήμερα, οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης εν μέρει εξακολουθούν να υπάρχουν. Η πρότασή σας, η απάντησή σας σε αυτό εξακολουθεί να είναι η ίδια; Αυτό που αποκαλέσατε τότε ως “μια σιωπηλή επανάσταση, χωρίς αίμα, ούτε όπλα”;
Ερίκ Καντονά: Είχα πει τότε, όταν εκατομμύρια Γάλλοι πολίτες διαδήλωναν ενάντια στις μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα, ότι αν πραγματικά θέλουμε να μας ακούσουν, τότε πρέπει να χτυπήσουμε την βάση αυτού του συστήματος, τις τράπεζες. Προφανώς και δεν έπρεπε να πάμε τόσο μακριά, αλλά θα μπορούσε να είναι ένα “αποτρεπτικό όπλο”. Σήμερα ελπίζω ότι έρχεται στην ζωή μας η αλληλεγγύη. Αλλά ακόμα και αν δεν είναι έτσι, πρέπει να την φέρουμε στη ζωή μας.
euronews: Μια τελευταία ερώτηση. Ο μύθος Καντονά έχει επίσης χτιστεί πάνω στην ιδιοσυγκρασία σας, σε ξεσπάσματα θυμού. Στις 25 Ιανουαρίου συμπληρώνονται ακριβώς 20 χρόνια από εκείνο το διάσημο χτύπημά σας σε έναν οπαδό, κατά την διάρκεια ενός αγώνα με την Κρίσταλ Πάλας. Θα ήθελα να μάθω: δεν μετανιώσατε; Θα κάνατε το ίδιο σήμερα;
Ερίκ Καντονά: Τι θέλετε από εμένα να σας πω; Η ζωή μου είναι αυτή. Έχει δημιουργηθεί και από στιγμές που έχουν εκτιμηθεί και από στιγμές που δεν έχουν. Ωραία και άσχημα πράγματα. Τι είναι καλό; Τι είναι κακό; Έτσι είναι. Πρέπει απλά να λαμβάνεις τις αποφάσεις σου και να προχωράς μπροστά. Έτσι είναι η ζωή μου. Αυτό που βρίσκομαι σήμερα είναι το αποτέλεσμα ενός μονοπατιού που ακολούθησα. Αν δεν είχα ζήσει όλα αυτά στην ζωή μου, δεν θα ήμουν εδώ που βρίσκομαι σήμερα. Και είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι σήμερα εδώ, απέναντι σας…
Πηγή: Euronews
