Αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό μπορεί να φέρει μια ενδεχόμενη εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην προεδρία του ΚΙΝΑΛ.
Μια πιθανή ισχυροποίηση του ΚΙΝΑΛ μπορεί να αναταράξει τα στάσιμα νερά της πολιτικής στη χώρα δημιουργώντας έναν τρίτο εν δυνάμει πόλο εξουσίας.
Και αυτό μπορει να έχει ευεργετικές συνέπειες για όλο το πολιτικό σύστημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον θα γνωρίζει ότι θα πρέπει να ανασκουμπωθεί και να ασκήσει πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση, να διαμορφώσει πιο ξεκάθαρες θέσεις και να μην αρκείται σε μια πολιτική ώριμου φρούτου αφού από το κέντρο θα έχει ενα άλλο κόμμα που θα μπορεί να αντλεί δυσαρεστημένους ψηφοφόρους από τη Νεά Δημοκρατία.
Όμως και η Νέα Δημοκρατία πλέον δε θα αρκείται σε μία βολική αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ όπου οι πολλές φορές δίκαιες αιτιάσεις του κόμματος της αντιπολίτευσης αντιμετωπίζονται με αναφορές στο πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν του κόμματος της Αριστεράς.
Όσον αφορά το ΚΙΝΑΛ, προφανώς και δεν αρκεί η αλλαγή ενός προσώπου στην ηγεσία του κόμματος, αλλά η παρουσίαση πολιτικών προτάσεων κάτι που προς το παρόν απουσιάζει από την διαδικασία εκλογής προέδρου του κόμματος. Ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να είναι ένα φρέσκο πρόσωπο, όμως οι πολιτικές θέσεις του σε μια σειρά καίρια ζητήματα είναι άγνωστη.
Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι είναι ένα πολιτικό πρόσωπο το οποίο έχει συνδεθεί με το σημιτικό ΠΑΣΟΚ αφού ο πατέρας του Μαρίνος υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του πρώην πρωθυπουργού, αναδείχθηκε μέσα από την “παπανδρεϊκή” τάση της ΠΑΣΠ όμως τοποθετήθηκε στη θέση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Είναι γεγονός ότι η εκλογή έχει αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των πολιτών. Το δύσκολο όμως είναι να πειστούν οι πολίτες ότι υπάρχει πράγματι και προοδευτική πολιτική πρόταση.