Έκκληση για άσκηση πίεσης προς τις κυβερνήσεις από τον συνήγορό του Χ. Μπράνκο και τον Γάλλο ακτιβιστή Μ. Νικόλ
Είναι συλλογική ευθύνη να μην αφεθούν οι ΗΠΑ να συνθλίψουν τον Τζούλιαν Ασάντζ, υπογράμμισε σε όλους τους δυνατούς τόνους ο συνήγορός του Χουάν Μπράνκο απευθυνόμενοι τόσο σε Έλληνες δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν στο πλαίσιο της διήμερης επίσκεψής του στην Ελλάδα την οποία συνδιοργάνωσαν η Καλλιτεχνική Ομάδα Ήριννα – Compagnie Erinna με έδρα το Παρίσι και η εφημερίδα «Εποχή», όσο και στους παριστάμενους στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο «Τζένη Καρέζη». Τόσο ο Μπράνκο όσο και ο Γάλλος ακτιβιστής των «κίτρινων γιλέκων», δημοσιογράφος στο εναλλακτικό ΜΜΕ Quartier General, Μαξίμ Νικόλ, (ο οποίος είναι από τους βασικούς συντονιστές της καμπάνιας των «Κίτρινων γιλέκων» για την απελευθέρωση του Ασάντζ») υπογράμμισαν με ιδιαίτερη ένταση ότι το θέμα της δίωξης σε βάρος του Ασάντζ δεν αφορά απλώς και μόνο τον Ασάντζ αλλά όλους τους δημοσιογράφους, όλα τα ΜΜΕ και γενικότερα την έννοια της ίδιας της ελευθεροτυπίας και ως τέτοιο θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται.
Ο Μπράνκο υπογράμμισε επανειλημμένως ότι η δίκη του Ασάντζ όπως και οι κατηγορίες σε βάρος του είναι σαφώς πολιτικές υπενθυμίζοντας ότι κατηγορείται για «κατασκοπεία» χωρίς να διευκρινίζεται σε βάρος ποιού και υπέρ ποιού λειτουργούσε. Συμπλήρωσε ότι με την λογική του κατηγορητηρίου θα έπρεπε να βρίσκονται στο εδώλιο μαζί με τον Ασάντζ και όλα τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα γνωστά όπως New York Times, η El Pais, η Le Monde κλπ., τα οποία δημοσίευσαν στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τα wikileaks. Επίσης, θύμισε ότι η συμφωνία έκδοσης μεταξύ ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας δεν αφορά πολιτικά αδικήματα και αυτό είναι ένα από τα επιχειρήματα που η υπεράσπιση του Ασάντζ θα χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια της δίκης του που αρχίζει στις 24 Φεβρουαρίου. Συμπλήρωσε, δε, ότι υπάρχει νομικό προηγούμενο μη έκδοσης κρατουμένου με το σκεπτικό ότι οι συνθήκες κράτησής του στον τόπο στον οποίο επρόκειτο να εκδοθεί θα ήταν απάνθρωπες και θα έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή του.
Ακριβώς, όμως, επειδή πρόκειται για μια πολιτική δίκη, τα περιθώρια δικανικών κινήσεων δεν είναι τόσο πολλά. Αντίθετα, σε καθοριστικό παράγοντα που θα κρίνει και την έκβαση της δίκης μπορεί ν’ αναδειχθεί η πίεση που θα ασκηθεί σε ηγεσίες και σε πολιτικούς να πάρουν σαφή θέση κατά της έκδοσης του Ασάντζ, στηρίζοντας, ουσιαστικά, το δικαίωμα στην ελεύθερη πληροφόρηση. Ο Μπράνκο αναγνώρισε ότι η ισχύς και η επιρροή της αμερικανικής διπλωματίας είναι πολύ μεγάλη, θυμίζοντας ότι ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, υπαναχώρησε την τελευταία στιγμή από την παροχή ασύλου στον Ασάντζ μετά από σειρά διαδικασιών λόγω ενός τηλεφωνήματος από τον Αμερικανό ομόλογό του, Μπαράκ Ομπάμα. Δεν έκρυψε όμως την πεποίθησή του ότι η άσκηση πίεσης από πολίτες και δημοσιογράφους (καθώς αυτή η υπόθεση είναι δική τους υπόθεση) θα παίξει καθοριστικό ρόλο καθώς το ζητούμενο είναι οι ηγεσίες να έρθουν σε δύσκολη θέση και να μην μπορούν εύκολα να «κάνουν ότι δεν βλέπουν» το ζήτημα που τίθεται.
Ο Χ. Μπράνκο εκτίμησε ότι θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα αυτή που θα δώσει άσυλο στον Ασάντζ εφόσον ο ελληνικός λαός πιέσει πραγματικά προς μια τέτοια κατεύθυνση και θύμισε ότι το wikileaks στάθηκαν στο πλευρό του ελληνικού λαού αποκαλύπτοντας τόσο την αλήθεια, μέσα από σειρά ντοκουμέντων, για τις σχέσεις των ελληνικών κυβερνήσεων με τις ΗΠΑ αλλά και με την δημοσιοποίηση του περιεχομένου των συνομιλιών μεταξύ της Αθήνας και της Τρόικας. Διευκρίνισε ότι δεν έχει κατατεθεί κάποιο επίσημο αίτημα προς την ελληνική κυβέρνηση αλλά ότι απευθύνει δημόσια έκκληση τονίζοντας ότι η πίστη και η πίεση των πολιτών μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα ακόμη και σε ζητήματα «μεγάλης πολιτικής».
Χαρακτήρισε τις συνθήκες κράτησης του Ασάντζ, σήμερα, αλλά και μίας από τις πιο σημαντικές συνεργάτιδές του, της Τσέλσι Μάνινγκ, (η οποία είχε διαρρεύσει σειρά βίντεο και στοιχείων που αποδείκνυαν τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου κατά αμάχων από αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις στο Ιράκ) ως ακραίες και εξαιρετικά ανησυχητικές για τη ζωή τους, σημειώνοντας όμως ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι συνεργάτες των wikileaks οι οποίοι υφίστανται επίσης διώξεις. Εκτίμησε, δε, ότι αν τελικά ο Ασάντζ εκδοθεί στις ΗΠΑ, τα πράγματα για την ίδια τη ζωή του θα είναι πολύ δύσκολα αλλά και ότι η κίνηση αυτή καθ’ αυτή θα αποτελέσει τεράστιο πλήγμα για την ελευθεροτυπία. (Λίγες ώρες αργότερα, έγινε γνωστό ότι μετά από κινητοποίηση κυρίως των συγκρατούμενών του(!) οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν επισταμένα και έντονα για τις αδιανόητες συνθήκες κράτησής του, ο Ασάντζ εξήλθε από την απομόνωση).
H φωτογραφία είναι από τη συνέντευξη Τύπου στην ΕΣΗΕΑ. Αριστερά ο Χουάν Μπράνκο, δεξιά ο Μαξίμ Νικόλ και στο μέσον η Αναστασία Πολίτη, από την Ήριννα, η οποία φρόντισε για την μετάφραση
Στην ανάγκη να αποτραπεί πάση θυσία το ενδεχόμενο έκδοσης του Ασάντζ αναφέρθηκε και ο Μαξίμ Νικόλ ο οποίος προχώρησε σε μια συνοπτική παρουσίαση της ωμής αστυνομικής βίας που δέχονται οι διαδηλωτές των «κίτρινων γιλέκων» εδώ και ένα χρόνο που κινητοποιούνται, ενώ παρέθεσε και σειρά παραδειγμάτων που αναδεικνύουν την μεροληπτική αν όχι παντελώς συκοφαντική «κάλυψη» των κινητοποιήσεων από τα μεγαλύτερα mainstream ΜΜΕ της Γαλλίας, παράγοντας που συνέβαλε στην άνοδο εναλλακτικών ΜΜΕ και στην στροφή της εμπιστοσύνης του κοινού προς αυτά. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η σχέση των «κίτρινων γιλέκων» με τα ΜΜΕ χαρακτηρίζεται μάλλον από το γνωστό στίχο: «Je t’ aime, moi non plus”.
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, κατήγγειλε ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα όλη η υπερασπιστική ομάδα του Ασάντζ ήταν σχεδόν αποκλεισμένη από μεγάλα ΜΜΕ, ακόμη και από αυτά τα οποία είχαν δημοσιεύσει τις αποκαλύψεις των Wikileaks, (ίσως λόγω φόβου, ίσως λόγω διασυνδέσεων με κέντρα εξουσίας ή και άλλων παραγόντων όπως απάντησε και σε σχετική ερώτηση) αλλά και από οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία, προσθέτοντας όμως ότι τον τελευταίο καιρό έχει λόγους να είναι αισιόδοξος ότι το κλίμα αυτό έχει αντιστραφεί και ότι περιμένει αλλαγή στάσης σε σημαντικό βαθμό. Στη συνέντευξη Τύπου, πάντως, βρέθηκαν αρκετά διαδικτυακά ΜΜΕ, κυρίως εναλλακτικά, κανένα τηλεοπτικό κανάλι, κανένα μεγάλο ραδιόφωνο, (εννοείται ούτε της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης) και ελάχιστες εφημερίδες, ενδεικτικό μάλλον του πως γίνεται αντιληπτή η ανάγκη προάσπισης της ελευθεροτυπίας.
Τέλος, απαντώντας σε ερώτηση του ToPeriodikoGR, για το κατά πόσο έχει δρομολογηθεί κάποιος συντονισμός δράσης και με συνδικαλιστικές οργανώσεις δημοσιογράφων σε εθνικό, ευρωπαϊκό αλλά και σε διεθνές επίπεδο προκειμένου να ασκήσουν πίεση για μη έκδοση του Ασάντζ στις ΗΠΑ και τη διαφύλαξη της ελευθεροτυπίας, είπε ότι έχουν γίνει επαφές και έχουν, ήδη, υπάρξει πρωτοβουλίες για ορισμένες καμπάνιες παρά το ότι, όπως σημείωσε, οι υλικές δυνατότητες αρκετών δημοσιογραφικών ενώσεων δεν είναι τόσο μεγάλες.
Από την πλευρά μας, ως #ToPeriodikoGR, αναρωτιόμαστε βέβαια πόσους υλικούς πόρους χρειάζεται όντως μια συνδικαλιστική ένωση, όπως πχ η ΕΣΗΕΑ ή η ΠΟΕΣΥ, στην Ελλάδα, να κάνει ορισμένες εκδηλώσεις, να καλέσει τα μέλη της να αναδείξουν το θέμα και να διασφαλίσει ότι θα το κάνουν ή να προχωρήσει και σε κάποια ακόμη πιο δυναμική κινητοποίηση. Υποθέτουμε ότι πχ η ανάληψη πανευρωπαϊκής ή παγκόσμιας δράσης μέσα από σειρά εκδηλώσεων με την στήριξη των ενώσεων που θα μπορούσε να κορυφωθεί μια μία, πχ, ημέρα κινητοποίησης δεν χρειάζεται τόσο μεγάλους υλικούς πόρους και σίγουρα θα θύμιζε τόσο σε δημοσιογράφους όσο και στους πολίτες τι σημαίνει η φυλάκιση Ασάντζ, γιατί μας αφορά όλους και γιατί σχετίζεται άμεσα και με την κάκιστη ποιότητα, τα fake news και ό,τι άλλο καταναλώνουμε καθημερινά όλοι.