Ο απολογισμός του Έργου της Πλεύσης Ελευθερίας, τους 14 μήνες της πρώτης Κοινοβουλευτικής της παρουσίας ήταν το κεντρικό θέμα της τοποθέτησης, της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, στη Συνέντευξη Τύπου που πραγματοποίησε στην 88η ΔΕΘ.
Υπογραμμίζοντας τη σημασία των πράξεων έναντι των υποσχέσεων, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχτισε το υπόδειγμα της λογοδοσίας προς τους πολίτες και παρουσίασε, με συστηματικό τρόπο, τις πράξεις και τις δράσεις της Πλεύσης Ελευθερίας και, ειδικότερα:
– Το Κοινοβουλευτικό έργο, με αριθμούς και ευρύτητα που εντυπωσιάζουν
– Το άνοιγμα της Βουλής στους πολίτες, που η Πλεύση Ελευθερίας πραγματοποιεί καθημερινά
– Τις νίκες που έχει πετύχει
– Τις προτάσεις που έχει καταθέσει για όλα τα θέματα και εκκρεμούν
– Τις θεσμικές πρωτοβουλίες
– Τα διαφορετικά πεδία ενεργοποίησής της: στη Βουλή, στην κοινωνία, στο κίνημα, στους θεσμούς, στη Δικαιοσύνη, δίπλα στις συλλογικότητες και στα κοινωνικά κινήματα
– Τους διαφορετικούς τρόπους δράσης: κοινοβουλευτικό, θεσμικό, κινηματικό, ακτιβιστικό, νομικό
– Τις πολλαπλές και πολυεπίπεδες πρωτοβουλίες, σε σύμπραξη με άλλα Κόμματα και Πολιτικούς Αρχηγούς, εκεί που επιβάλλεται από το καθήκον της Αντιπολίτευσης.
Η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας τόνισε με χαρά ότι συνηθίζει να κάνει τη Συνέντευξη Τύπου την ημέρα που ξεκινούν τα σχολεία: «Ίσως έχει να κάνει με την αγάπη μας για τα παιδιά και για τη νέα γενιά. Θέλω να ευχηθώ στους μαθητές και στις μαθήτριες, στους νέους και στις νέες αυτής της χώρας, αλλά και στους εκπαιδευτικούς, καλή αρχή, καλή χρονιά. Εμείς δεν ονειρευόμαστε σοβατίσματα στα σχολεία, τέτοια που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός, ονειρευόμαστε σχολεία ανοιχτά, μυαλά ανοιχτά και ονειροπόλα, δημιουργικά, Παιδεία ενισχυμένη, προϋπολογισμό για την Παιδεία αυξημένο και βάσεις για μια κοινωνία που όσο διαθέτει το αγαθό της Παιδείας, της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες, τόσο είναι εξοπλισμένη όχι απλώς να αποκρούει τις κακές Κυβερνήσεις, αλλά και να ονειρεύεται και να χτίζει τη ζωή της, έτσι όπως της αξίζει».
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είπε για την Πλεύση Ελευθερίας, πως είναι το κίνημα «που ξεκίνησε κόντρα στους ανέμους, κόντρα στις προβλέψεις και εγώ ως Ιδρύτριά του και Επικεφαλής του, είμαι και θα είμαι εδώ, βράχος ακλόνητος να ακουμπήσουν πάνω μου και πάνω μας, όλοι εκείνοι στους οποίους η Κυβέρνηση εκπέμπει το μήνυμα ότι δεν έχουν στήριγμα. Εμείς είμαστε και θα είμαστε το στήριγμά σας. Εμείς είμαστε παντού για εσάς».
Θεωρώντας δεδομένο ότι η Κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδρομή και τα πρώην κυβερνητικά κόμματα σε περιδίνηση, ως αποτέλεσμα της αγάπης για την καρέκλα, χωρίς όραμα για την κοινωνία, χωρίς αγάπη για τους ανθρώπους, η Ζωή Κωνσταντοπούλου επέλεξε να φωτίσει όλα όσα η Πλεύση Ελευθερίας υλοποιεί, με τις δράσεις και τις παρεμβάσεις της και τις ουσιαστικές προτάσεις της, πραγματοποιώντας αυτό που υποσχέθηκε, να δώσει Ζωή στη Βουλή, να είναι παρούσα καθημερινά για να φέρνει την φωνή των πολιτών αλλά και τους ίδιους τους πολίτες μέσα στη Βουλή.
«Εάν η Νέα Δημοκρατία επαίρεται ότι είναι κόμμα εξουσίας, εμείς, η Πλεύση Ελευθερίας είμαστε περήφανοι γιατί είμαστε κίνημα της κοινωνίας και αυτό θα συνεχίσουμε να είμαστε. Θα είμαστε η φωνή των ανθρώπων, η Αντιπολίτευση που θα τονώσει, θα εμψυχώσει, θα στηρίξει την κοινωνία και τους πολίτες της χώρας αυτής».
Τα πραγματικά δεδομένα της Κοινοβουλευτικής παρουσίας της Πλεύσης Ελευθερίας όπως τα αποτυπώνουν οι αριθμοί είναι εντυπωσιακά. Η ίδια η Ζωή Κωνσταντοπούλου αυτούς τους 14 μήνες έχει πραγματοποιήσει: 565 παρεμβάσεις στη Βουλή, 238 στην Ολομέλεια,130 στις Επιτροπές της Βουλής, 107 Επίκαιρες Ερωτήσεις, εκ των οποίων 19 σε Υπουργούς της Κυβέρνησης, για όλα τα θέματα. 88 Επίκαιρες Ερωτήσεις στον Πρωθυπουργό, για τις Γυναικοκτονίες, για το κράτος Δικαίου στη χώρα μας, για την Γενοκτονία στην Παλαιστίνη, για την ασφάλεια των αερομεταφορών, για την προστασία των δασών, για τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, για το Δημόσιο χρέος της χώρας, για την ισότητα, για την Κυβερνητική αλαζονεία, στις οποίες ο Πρωθυπουργός δεν έρχεται να απαντήσει. 85 παρουσίες στις διασκέψεις των Προέδρων με αντίστοιχες παρεμβάσεις. Οι Βουλευτές της Πλεύσης Ελευθερίας πραγματοποίησαν αντίστοιχα παρεμβάσεις επί όλων των θεμάτων με καθημερινή παρουσία και αν και μόλις 6 Βουλευτές, κατέγραψαν μεγαλύτερη παρουσία από τους 158 Βουλευτές της Κυβερνητικής πλειοψηφίας. Κι όσο κι αν ο κ. Μητσοτάκης λέει ότι δεν έχει Αντιπολίτευση, τα στοιχεία τον διαψεύδουν. Έχει Αντιπολίτευση, ξέρει ότι η Πλεύση Ελευθερίας είναι η πραγματική Αντιπολίτευση υπεράσπισης των πολιτών και γι’ αυτό σκόπιμα την αποφεύγει, όπως αποδεικνύει και η άρνησή του να απαντήσει στις 88 επίκαιρες ερωτήσεις της.
Πέραν όμως της καθημερινής Κοινοβουλευτικής παρουσίας, η Πλεύση Ελευθερίας έχει ζωντανή σχέση με τον κόσμο, ανοίγοντας την Βουλή στους πολίτες και την κοινωνία. Σε αυτόν τον πρώτο χρόνο η Πλεύση Ελευθερίας έφερε στη Βουλή: τους πλημμυροπαθείς πολίτες της Θεσσαλίας, του Βλοχού και του Παλαμά Καρδίτσα, τους Εποχικούς Πυροσβέστες και τους Πυροσβέστες 5ετούς θητείας, τους πυρόπληκτους πολίτες από το Μάτι, τους πληγέντες αγρότες και κτηνοτρόφους από την Θεσσαλία, εκπροσώπους από το αγροτικό συλλαλητήριο, τους απολυμένους εργαζόμενους του Ε ΕΦΚΑ, τους εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ, το κίνημα των πολιτών για ελεύθερες παραλίες, άτομα με αναπηρία και συλλογικότητες που τα στηρίζουν, αθλητές, καλλιτέχνες, εκπροσώπους προσώπων και κινημάτων που συμμετέχουν σε συλλαλητήρια προκειμένου τα αιτήματά τους να ακουστούν μέσα στη Βουλή, φοιτητές, οικογένειες, ανθρώπους οι οποίοι μάχονται με όλους τους τρόπους.
Το καθημερινό έργο όμως της Πλεύσης Ελευθερίας δεν περιορίζεται στο Κοινοβούλιο αλλά υλοποιείται με πολύπλευρη δράση, με διαβήματα στους αρμόδιους φορείς, με νομικές παρεμβάσεις, με ακτιβισμό, με επισκέψεις στο πεδίο των γεγονότων, με θεσμικές πρωτοβουλίες, με συγκεκριμένες προτάσεις:
– για την Πολιτική Προστασία και τη Δασοπυροπροστασία, την προστασία του περιβάλλοντος, των ζώων κι όλων των έμβιων όντων
– για την έμφυλη βία και την ποινικοποίηση της γυναικοκτονίας
– για την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού στους δημοσίους υπαλλήλους
– για τη διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα
– για την διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών, που αποτελεί καταστατική αρχή της Πλεύσης Ελευθερίας
– για την Αναθεώρηση Συντάγματος, με κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, του Νόμου περί Ευθύνης Υπουργών και του διορισμού της Ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την Κυβέρνηση
– για την ανεξαρτησία Δικαιοσύνης και την αναβάθμιση του θεσμού των ενόρκων και των Μεικτών Ορκωτών Δικαστηρίων.
Η Πλεύση Ελευθερίας βρίσκεται δίπλα στα θύματα των μεγάλων κρατικών εγκλημάτων, του Εγκλήματος στο Μάτι και του Εγκλήματος στα Τέμπη και η Ζωή Κωνσταντοπούλου στέκεται στο πλευρό των συγγενών, των επιζώντων και των πληγέντων που ζητούν Δικαιοσύνη, γιατί όπως έχει πει, αν δεν υπάρξει Δικαιοσύνη και πραγματική λογοδοσία και τιμωρία, τα Εγκλήματα θα επαναλαμβάνονται.
«Είμαστε και θα είμαστε το κόμμα που υπερέβη τις κομματικές περιχαρακώσεις, τους κομματικούς φραγμούς και έδρασε ενωτικά για την αντιπολίτευση όπου και όποτε χρειάστηκε, πάρα πολλές φορές, υποστηρίζοντας προτάσεις άλλων κομμάτων για την Προκαταρκτική Εξέταση για τα Τέμπη, για την Εξεταστική Επιτροπή για τα Τέμπη, για την Πρόταση Μομφής που συνυπογράψαμε με άλλα τρία κόμματα, για τις πρωτοβουλίες που πρόσφατα προκαλέσαμε για την σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για το μείζον σκάνδαλο, για το Έγκλημα των υποκλοπών.
Είναι θεσμική μας πρωτοβουλία επίσης, η αίτησή μου στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών για δύο μείζονα θέματα, το Έγκλημα των υποκλοπών και τη συγκάλυψη του και το Έγκλημα των πυρκαγιών που, για άλλη μια φορά, θυματοποίησε τους πολίτες όλης της χώρας και τους πολίτες της Αττικής και όταν ο κύριος Μητσοτάκης λέει ότι ήτανε λίγοι ευτυχώς οι πληγέντες, θα πρέπει να ξέρει και εγώ του απαντώ, ότι όταν καίγεται ένα δέντρο θύματα είμαστε όλοι».
Προτάσεις και θέσεις στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής:
– για τον τερματισμό της Γενοκτονίας των Παλαιστινίων, την αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης, πρωτοβουλίες που για την Ειρήνη, την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς και τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου
– υπέρ των Αρμενίων και κατά της Εθνοκάθαρσης στο Αρτσάχ
– Με στέρεη θέση για τον τερματισμό της Τουρκικής Κατοχής στην Κύπρο, 50 χρόνια μετά και πρωτοβουλίες σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Με προτάσεις για την αναλογική και ανταποδοτική φορολόγηση των πολιτών, οι οποίοι στοχοποιούνται ηθικά και οριζόντια από την Κυβέρνηση και το κόμμα της ΝΔ, που έχει μισό δισεκατομμύριο χρέη.
Προτάσεις για την οδική ασφάλεια. Συγκεκριμένες προτάσεις που ήδη έχουν φέρει στο προσκήνιο την ανάγκη κατοχύρωσης της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης και διαβάθμισης των καλλιτεχνικών σπουδών.
Σειρά προτάσεων για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους και ιδιαιτέρως της Θεσσαλίας, την οποία η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έχει επισκεφτεί επανειλημμένα ειδικά τον τελευταίο χρόνο μετά τον Daniel, αφού βρέθηκε στη Θεσσαλία 23 φορές, επισκεπτόμενη επανειλημμένα όλες τις πληγείσες περιοχές.
«Οι προτάσεις μας είναι ανεξάντλητες και ήθελα να δώσω την αίσθηση του πόσα έχουν γίνει σε αυτόν τον τόσο λίγο χρόνο, γιατί εκεί νομίζω καταλαβαίνει κι ο πολίτης πόσα δεν έχουν γίνει τόσα χρόνια από τα κόμματα εξουσίας.»
Μετά την τοποθέτησή της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου απάντησε σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων για την ακρίβεια, την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης, τις εξελίξεις στον χώρο της Αριστεράς, για το πρόσωπο που η Πλεύση Ελευθερίας θα στηρίξει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για την επιλογή της Γερμανίας ως τιμώμενης χώρας στην 88η ΔΕΘ αναφορικά με τις Γερμανικές αποζημιώσεις, για τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στη φετινή ΔΕΘ και την διάθεσή του να ακούσει τις προτάσεις της Αντιπολίτευσης.
«Η Πλεύση Ελευθερίας είναι σαφής ότι δεν περιμένουμε να μας απαντήσει ο Πρωθυπουργός για να δράσουμε και η αλήθεια είναι ότι δεν ευελπιστούμε κι ότι θα πάρει το μήνυμα ή το μάθημα. Συνήθως δεν παίρνει το μήνυμα, συνήθως επιχειρεί να παραποιεί το μήνυμα και νομίζω ότι αυτή η τακτική είναι πια ορατή και στους πολίτες.»
«Η φοροδιαφυγή είναι το σύνηθες πρόσχημα των Κυβερνήσεων για την αποτυχημένη οικονομική τους πολιτική. Η φοροδιαφυγή είναι βεβαίως ένα υπαρκτό φαινόμενο, ακόμη πιο σοβαρό όμως είναι η αποτυχημένη φορολογική και οικονομική πολιτική που οδηγεί στο να μην εξαρκούν οι προβλέψεις για να καλυφθούν βασικές δημόσιες δαπάνες. Έχουμε νοσοκομεία που καταρρέουν, σχολεία που καταρρέουν, νοσοκομεία χωρίς υγειονομικούς, σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς, δρόμους επικίνδυνους, δικαστήρια δυσλειτουργικά και πολλές φορές σε επικίνδυνα δημόσια κτήρια, έχουμε δηλαδή συνολικές ελλείψεις στο πεδίο αυτού που ονομάζεται κοινωνικό κράτος δικαίου, που οδηγούν τον πολίτη σε ένα βίωμα που το ζούμε όλοι: ότι οι φόροι που πληρώνουν οι πολίτες δεν δαπανώνται προς όφελός τους, δεν αντανακλώνται δηλαδή σε δημόσιες δαπάνες που συγκροτούν αντίκρισμα στη φορολόγηση. Πριν να μιλήσουμε λοιπόν για τη φοροδιαφυγή είναι πολύ σημαντικό να μιλήσουμε για το πώς χτίζει η πολιτεία φορολογική συνείδηση στους πολίτες. Φορολογική συνείδηση, τη διάθεση δηλαδή του πολίτη να πληρώσει τους φόρους, την χτίζεις όταν ο πολίτης σε βλέπει να δαπανάς το δημόσιο χρήμα σε σκοπούς κοινωνικούς, δημόσιους και επιτακτικούς, κι αυτό δεν συμβαίνει. Βλέπουμε μία φοβερή διασπάθιση του δημοσίου χρήματος σε αλλότριους σκοπούς, σε απευθείας αναθέσεις, σε ημέτερους, σε παράνομες πράξεις, και βλέπουμε έναν Πρωθυπουργό, ο οποίος κάθε φορά προσφεύγει στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στις δωρεές προκειμένου να καλυφθούν δημόσιες ανάγκες σοβαρές… Φορολογική συνείδηση επίσης δεν χτίζεται όταν ο πολίτης σε βλέπει να μην είσαι εσύ ο ίδιος συνεπής. Δεν μπορεί μια Κυβέρνηση που εκπροσωπείται από ένα κόμμα που χρωστάει δυσθεώρητα ποσά και στις τράπεζες και αλλού, να πειστεί ότι αυτή η Κυβέρνηση μπορεί να του υπαγορεύσει τον σωστό τρόπο για να ανταποκρίνεται στις φορολογικές υποχρεώσεις. Η ανταποδοτικότητα των φόρων και το υπόδειγμα το πολιτικό της Κυβέρνησης είναι προϋποθέσεις για ένα λειτουργικό φορολογικό σύστημα. Φυσικά, το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ, διότι συνολικά η φορολογική πολιτική είναι χαραγμένη πάνω στη λογική της αφαίμαξης των ενεργών δυνάμεων της κοινωνίας αλλά και των πιο φτωχών και ευάλωτων, πάνω στη λογική ότι μπορεί να ζητάς φόρους, η πληρωμή των οποίων οδηγεί στο απόλυτο αδιέξοδο. Δίκαιο φορολογικό σύστημα σημαίνει αναλογικό φορολογικό σύστημα, σημαίνει δηλαδή αυτό που το Σύνταγμά μας προβλέπει: ο καθένας συμμετέχει στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του. Ούτε οριζόντιοι φόροι, ούτε οριζόντια επιβάρυνση με έμμεσους φόρους και ΦΠΑ, που τελικά εξουθενώνει και την μεσαία τάξη και τους πιο ευάλωτους ανθρώπους».
«Η ακρίβεια είναι συνέπεια της απόλυτης απώλειας ελέγχου στη διαμόρφωση των τιμών, είναι συνέπεια του ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση να ελεγχθούν οι τιμές και να προστατευθούν οι καταναλωτές και οι πολίτες. Δεν εφαρμόζονται καν στη χώρα μας οι εγγυήσεις που προβλέπονται για την προστασία του καταναλωτή. Δεν έχει ενισχυθεί, αντίθετα έχει υπονομευθεί, η Ανεξάρτητη Αρχή που ονομάζεται Επιτροπή Ανταγωνισμού και η οποία θα έπρεπε να λειτουργεί με επαρκές προσωπικό, με επαρκή προϋπολογισμό και με πλαίσιο δράσης τέτοιο ώστε να μην επιβάλλονται πρόστιμα και αποφάσεις μόνο δειγματοληπτικά και επικοινωνιακά. Η ακρίβεια είναι και μία παράμετρος άμεσα σχετιζόμενη με την αγοραστική δύναμη, με τις οικονομικές δυνάμεις των ανθρώπων στη χώρα μας. Είναι ακριβά τα πράγματα και αντικειμενικά αλλά και υποκειμενικά, γιατί οι μισθοί είναι εξαιρετικά χαμηλοί. Το εισόδημα δεν ενισχύεται, δεν επαρκεί ούτε στον ιδιωτικό τομέα, όπου η Κυβέρνηση κρατάει πολύ χαμηλά τον πήχη, και δεν ενισχύει επίσης την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και τελικά δεν θέτει ως στόχο το να έχουν οι άνθρωποι εισοδήματα τέτοια που τους εγγυώνται την αξιοπρέπειά τους».
«Η οικονομία ανθεί όταν ανθεί η κοινωνία κι όταν μπορεί η κοινωνία να πατήσει στα πόδια της. Υπάρχει λοιπόν ανάγκη για μέτρα θεσμοθέτησης της ενίσχυσης του εισοδήματος και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχει ανάγκη για τη διαγραφή χρεών τα οποία ανυπαίτια επωμίστηκαν οι πολίτες την περίοδο των μνημονίων και της πανδημίας. Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών δεν ενεργοποιούνται για τις αξιώσεις του Ελληνικού δημοσίου. Δεν ενεργοποιούνται για να διεκδικήσουν τα περίπου 400 δις ευρώ των Γερμανικών οφειλών. Δεν ενεργοποιούνται για να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από τις υποθέσεις διαφθοράς, δεν ασκήθηκε ποτέ αγωγή κατά της Siemens ή κατά των εξοπλιστικών εταιρειών, δεν έγιναν αγωγές κατά επίορκων λειτουργών του κράτους, δεν ενεργοποιούνται για να βρουν χρήματα από οπουδήποτε αλλού εκτός από τους πολίτες που τους έχουν εύκαιρους».
«Έχουμε θέσει τις προϋποθέσεις που εμείς θεωρούμε ότι θα πρέπει να πληρούνται για την ανάληψη οποιουδήποτε αξιώματος και πολύ περισσότερο για την ανάληψη των πολύ υψηλών αξιωμάτων στη χώρα. Υπάρχουν προϋποθέσεις ακεραιότητας, ανθεκτικότητας σε πιέσεις και ικανότητας. Είναι δυστυχώς ποιότητες που δεν τις συναντάμε στα ανώτατα αξιώματα και που μπορούν να καθορίσουν με διαφορετικό τρόπο την ιστορία και την πολιτική στη χώρα μας. Η θεσμική ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι τεράστια. Μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες και να δράσει ιστορικά. Περιμένω από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αναλάβει πρωτοβουλίες για τα αιτήματα που της υπέβαλα.»
«Θα μπορούσε να είναι τιμώμενη χώρα η Γερμανία και να έχουμε ασκήσει τις αξιώσεις μας και να έχουμε ενεργοποιηθεί θεσμικά, στο πεδίο μιας οφειλής που είναι ιστορική, είναι εθνική, είναι επιβεβλημένη. Η Δικαιοσύνη έχει κρίνει αμετάκλητα από το 2000 ότι η Γερμανία πρέπει να πληρώσει για το Ολοκαύτωμα, για τη σφαγή του Διστόμου και εκείνες που εμποδίζουν την καταβολή αυτών των αποζημιώσεων είναι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, διότι χρειάζεται μία υπογραφή ενός Υπουργού Δικαιοσύνης που θα υπογράψει για την εκτέλεση της απόφασης αυτής κατά του Γερμανικού Κράτους και 24 χρόνια τώρα κανένας Υπουργός δεν υπογράφει».
«Η Αριστερά είναι πρώτα απ’ όλα ανιδιοτέλεια, είναι κοινωνική συμμετοχή, είναι δράση, είναι πράξη, είναι αντίσταση, είναι υπηρέτηση αρχών και αξιών χωρίς καμμία έγνοια για πολιτικό κόστος και προσωπικό κόστος. Η Αριστερά είναι υπόδειγμα και τρόπος ζωής. Αυτά τα οποία παρακολουθούμε να τεκταίνονται στον χώρο που, όχι κατ’ ευφημισμόν, κατά φαντασίαν, αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερά, είναι δυστυχώς η απόδειξη ότι καμία σχέση δεν είχαν ποτέ με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, πρόσωπα που λάτρεψαν την καρέκλα, βιδώθηκαν στην καρέκλα και όταν έχασαν την καρέκλα, έχασαν τ’ αβγά και τα πασχάλια και κάθε αίσθηση μέτρου. Εκφυλιστικά φαινόμενα, ακραίας ιδιοτέλειας, «όλα για την καρέκλα», κατά το «όλα για το πτυχίο», και ένα σκηνικό που μόνο αποδιώχνει τους πολίτες και τους απογοητεύει, που μόνο αποκαρδιώνει ειδικά τους απλούς ανθρώπους, κανονικούς ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί», είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, προσθέτοντας πως «δεν είμαστε ένα κίνημα που το απασχολεί η καρέκλα, η νόσος της καρεκλοκεντραυρίας και της εξουσιολαγνείας δεν μας έχει προσβάλει και ούτε πρόκειται, έχουμε ανοσία», και πως «δεν θεωρούμε ότι η ελπίδα στη χώρα μπορεί να αναζωπυρωθεί με την αναβάπτιση προσώπων και κομμάτων που έχουν κυβερνήσει και έχουν αποτύχει. Μπορεί να επιτευχθεί μέσα από μια ευρεία συσπείρωση δυνάμεων και προσωπικοτήτων που δεν έχουν μπει σε διαδικασίες διακυβέρνησης».
«Εμείς είμαστε και θα είμαστε το στήριγμά σας Είμαστε εδώ, η Πλεύση Ελευθερίας είναι εδώ, είμαι εδώ για εσάς, είμαι και είμαστε εδώ για όλους τους απογοητευμένους πολίτες, για όλες και όλους, εκείνες και εκείνους που βλέπουν μια Κυβέρνηση ασύδοτη, να κομπάζει και να επαίρεται ότι δεν έχει αντίπαλο, όμως έχει. Όλους εμάς!»