Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη
Τις μέρες που διεξάγονταν το δεύτερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, η πρώην βουλευτής και πρόεδρος της Βουλής κατά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του, Ζωή Κωνσταντοπούλου, βρισκόταν στην Λιλ της Γαλλίας, δίπλα στον ηγέτη της γαλλικής αριστεράς, Ζαν-Λυκ Μελανσόν στην επίσημη έναρξη της καμπάνιας του για τις προεδρικές εκλογές του 2017, που ονομάζεται “Γαλλία Ανυπότακτη” (“FranceInsoumise”). Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε προσκληθεί από τον Μελανσόν για να χαιρετίσει και να μιλήσει για την Ελλάδα. Μπροστά σε ένα μεγάλο και ένθερμο πλήθος της γαλλικής αριστεράς, αναφέρθηκε στην ελληνική κυβέρνηση ως «κυβέρνηση προδοτών» και καταχειροκροτήθηκε.
«Ο Μελανσόν είναι από τους πολιτικούς ηγέτες που στάθηκαν στο πλευρό του λαού μας από την πρώτη στιγμή» λέει η Ζωή Κωνσταντοπούλου και αναφέρει ότι ο Μελανσόν «δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς ένας ηγέτης με τέτοια λαϊκή ισχυρή νομιμοποίηση και εντολή, όπως ήταν η εντολή του δημοψηφίσματος, αποδέχτηκε να κλεισθεί 17 ώρες σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους που ήταν βέβαιο ότι επιδίωκαν το να γονατίσει η χώρα και πώς στο τέλος γονάτισε ο ίδιος παριστάνοντας ότι δεν είχε εναλλακτική».
Υπάρχει εναλλακτική σήμερα; «…Έχουμε ξεκινήσει μία Πρωτοβουλία που λέγεται Plan B» απαντά «και στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας αυτής συγκεντρώνονται πολιτικοί, οικονομολόγοι, νομικοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη και συνολικά από τον κόσμο και συγκροτούμε το σχέδιο της αποτροπής κάθε μελλοντικού εκβιασμού για κάθε ευρωπαϊκό λαό».
Το Plan B ωστόσο για κάποιους είναι συνδεδεμένο με την έξοδο από την Ευρωζώνη, τουλάχιστον στην Ελλάδα, αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου απαντά ότι στη δική τους συνείδηση καμία επιλογή δεν είναι πάνω από την Δημοκρατία… «Η Ευρωζώνη δεν είναι από μόνη της αξία, ούτε η παραμονή στην Ευρωζώνη».
«Δεν είναι μόνο η φτωχοποίηση» αναφέρει, «είναι και μία συνολική καταρράκωση της αξιοπρέπειας και του φρονήματος».
Για εκείνη το μνημόνιο δεν είναι απλώς μία συνθήκη λιτότητας, αλλά -μεταξύ άλλων- «ένα καθεστώς καταδυνάστευσης, που οδηγεί τους ανθρώπους σε έναν διαρκή εκβιασμό υποταγής». «Για μένα, λοιπόν, εκτός από την εξαθλίωση σε όλα τα επίπεδα, υπάρχει και ζήτημα της βαθύτατης προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αξίας, που δεν έχει να κάνει μόνο με τις υλικές συνθήκες, έχει να κάνει με το φρόνημά μας, αν αισθανόμαστε ελεύθεροι ή αν καλούμαστε να ζήσουμε δούλοι και πιστεύω βαθιά ότι οι περισσότεροι άνθρωποι -η συντριπτική πλειοψηφία, εκφράστηκε άλλωστε στο δημοψήφισμα- δεν αποδέχονται την υποδούλωση, δεν θέλουν να ζήσουν δούλοι, αισθάνονται ελεύθεροι και είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν την ελευθερία τους».
Στην επισήμανση ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν αντιδράσεις, ούτε λαϊκό κίνημα αυτήν την περίοδο, απαντά ότι δεν το πιστεύει. «Νομίζω ότι σίγουρα αυτό που αποτυπώθηκε από τον Ιούλιο-Αύγουστο πέρσι και μετά, ήταν η φοβερή κάμψη του φρονήματος και της αισιοδοξίας και η καταρράκωση της ελπίδας. Αυτό δε σημαίνει ότι ο κόσμος παραιτήθηκε. Προδόθηκε, σίγουρα προδόθηκε, αλλά δεν παραιτήθηκε. Σίγουρα κάμφθηκε αλλά δεν υπέστειλε αμετάκλητα τη σημαία».
«… Ιστορικά, στην πορεία της ανθρωπότητας έχουν δοθεί πολύ πιο σκληρές και δύσκολες μάχες και έχουν κερδηθεί, αλλά έχουν δοθεί από λαούς και κοινωνίες που πάτησαν στα πόδια τους, πίστεψαν στις δυνάμεις τους και διεκδίκησαν σε πείσμα όλων των οιωνών και όλων των συνθηκών και όλης της, κάθε εποχής, προπαγάνδας».
Η άποψη της για τη σημερινή κυβέρνηση και όσους ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο είναι πολύ αρνητική. Την είπε και ενώπιον του αριστερού κοινού του Ζαν Λικ Μελανσόν στη Γαλλία, όπου επιδοκιμάστηκε: «Δεν μιλάμε εδώ ούτε για κυβέρνηση Αριστερών ούτε για κυβέρνηση Δεξιών. Μιλάμε για κυβέρνηση προδοτών» τους είπε.
Ο Αλέξης Τσίπρας ωστόσο, ισχυρίζεται ότι μετά την ψήφιση του μνημονίου ζήτησε την ψήφο του ελληνικού λαού και η πλειοψηφία τον επιδοκίμασε. «Αυτό είναι ένα κατασκεύασμα…» υποστηρίζει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. «Έγινε μια αιφνιδιαστική διάλυση της Βουλής, την οποία απεργάστηκε η κυβέρνηση μαζί με τους δανειστές για να απαλλαγούν από τους ενοχλητικούς βουλευτές και να εγκαταστήσουν μια ελεγχόμενη δοτή κοινοβουλευτική πλειοψηφία…» λέει και προσθέτει ότι αυτή ψηφίστηκε από «λιγότερο από τους μισούς εκλογείς» υπενθυμίζοντας την πρωτοφανή αποχή των τελευταίων εκλογών. «Σε κάθε περίπτωση, πήρε ένα ποσοστό 36% επί του λιγότερου από 50% των εκλογέων. Αυτό είναι λιγότερο από 18%. Αυτό το 18% σε αυτές τις συνθήκες, που αν τολμάει ο Τσίπρας ας κάνει τώρα εκλογές για να δει αν θα το βρει…».
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου υποστηρίζει ότι η εντολή του δημοψηφίσματος παραμένει ενεργή. Στην ερώτηση σχετικά με το θεσμικό ζήτημα που προκύπτει για το πώς αντιμετωπίστηκε η λαϊκή εντολή, απαντά: «Είναι πραξικόπημα, δεν είναι σχήμα λόγου… Θα πρέπει να υπάρξουν συνέπειες. Για μένα είναι ξεκάθαρο..».
Η λειτουργία του ΕΣΡ ήταν απολύτως νόμιμη
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως, ειδικά σε σχέση με την επικαιρότητα, έχει η μαρτυρία της σχετικά με τους κυβερνητικούς χειρισμούς στην υπόθεση του ΕΣΡ. Στις 4 Αυγούστου 2015 ήταν η τελευταία Διάσκεψη των Προέδρων, με εκείνη πρόεδρο της Βουλής, και αντικείμενο το ΕΣΡ και τη πλήρωση των κενών θέσεων της Ανεξάρτητης Αρχής. Είχε προσκαλέσει, τότε και τον αρμόδιο υπουργό για θέματα ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, τον Νίκο Παππά, ο οποίος και είχε παραστεί.
«… Ήταν η Διάσκεψη Προέδρων που δρομολόγησα όταν διέγνωσα στις 30 Ιουλίου στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό το οποίο θα επιχειρούσε ο Τσίπρας και ο Παππάς, ο υιός Παππάς με την επικουρία του πατρός Παππά, Νίκος Παππάς και Στέλιος Παππάς, ήταν να στοχοποιήσουν την δική μου καταρχάς αντίσταση στο μνημόνιο…».
«Λοιπόν, τότε με μια επίθεση που μου έγινε στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή και έναν αντιπερισπασμό που έκανε ο κύριος Παππάς, επιχειρήθηκε να συσκοτιστεί ότι η κυβέρνηση έφερνε μνημόνια, με κορώνες του κύριου Παππά, ότι θα πατάξει την διαπλοκή των καναλιών μαζί με επίθεση στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης… Εκείνο, λοιπόν, που επιχειρήθηκε τότε πολύ νωρίς και εξ αρχής ήταν να στοχοποιηθώ εγώ και να στοχοποιηθεί και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης του οποίου τότε Αντιπρόεδρος ήταν η μητέρα μου, χωρίς να έχει καμία σχέση ο διορισμός της με την δική μου θητεία. Διορίστηκε με ομόφωνη απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων το 2011 προ πάσης δικής μου ανάμειξης με την Βουλή… Το 2015, το ΕΣΡ μετά από πάρα πολύ καιρό για πρώτη φορά λειτουργούσε με πλήρη και ενεργό θητεία, με έγκυρη θητεία όλων των μελών του. Είχαν μείνει τέσσερα μέλη από τα επτά, γιατί είχαν λήξει, προ πολλού, οι θητείες τριών μελών. Είχαν μείνει τέσσερα μέλη που είχαν όλα ενεργό θητεία».
Στην ερώτηση για το τι όριζε ο νόμος σε αυτή την περίπτωση, απαντά: «Να καλυφθούν οι τρεις κενές θέσεις. Όμως το σημαντικό είναι ότι ακόμα και αν δεν καλύπτονταν οι 3 κενές θέσεις, ακόμα, δηλαδή, και αν η Διάσκεψη των Προέδρων δεν ομονοούσε για να διορίσει άλλα τρία μέλη, η Ανεξάρτητη Αρχή για πρώτη φορά λειτουργούσε έχοντας απαρτία των τεσσάρων μελών και κανένα πρόβλημα κύρους κανενός μέλους. Αυτό ήταν το οποίο εμφάνισε τότε, επινόησε ο κύριος Παππάς ότι είναι δήθεν ένα παράνομο ΕΣΡ, ένα παράνομο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Επειδή εγώ διέγνωσα ότι αυτό ήταν μια μεθόδευση, συγκάλεσα την Διάσκεψη των Προέδρων και τον κάλεσα να πει, τι ακριβώς εννοούσε, σε μία κομματική, βέβαια, εκδήλωση, αλλά το οποίο καταγράφηκε ως θέση υπουργική».
– Τι ακριβώς είχε ειπωθεί στην κομματική εκδήλωση;
« Είχε πει ότι είναι παράνομες οι θητείες των μελών και είχε πεταχτεί ο πατέρας του από κάτω και είχε πει ότι κάποιοι έχουν και συγγενείς τους στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης».
– Όχι πολύ θεσμικός τρόπος…
« Αυτός είναι ο τρόπος. Νομίζω ότι πρέπει να έχετε πεισθεί ότι αυτός είναι ο τρόπος όλον αυτόν τον καιρό. Μετά από αυτό, όμως, ετίθετο θέμα θεσμικό, διότι εάν η θέση του υπουργού, είναι ότι είναι άκυρες ή παράνομες οι θητείες, αυτό σήμαινε για την Διάσκεψη των Προέδρων ότι έπρεπε να ορίσει επτά μέλη και όχι τρία όπως ήταν η αρχική, και προηγούμενη θέση και της Κυβέρνησης. Είχαν βγει ανακοινώσεις του κυρίου Κατρούγκαλου, επίσημες θέσεις του κυρίου Βούτση, τότε υπουργού και ούτω καθεξής. Κλήθηκε ο κύριος Παππάς να εξηγήσει τι εννοούσε και αν είχε κάποια νομική εισήγηση. Απάντησε ότι δεν είχε καμία νομική εισήγηση, ήταν μια δική του ερμηνεία. Του επισήμανα ότι η δική του ερμηνεία ήταν βούτυρο στο ψωμί όλων των καναλαρχών. Διότι εάν γινόταν δεκτό ότι ήταν άκυρη η λειτουργία του ΕΣΡ, κάθε πρόστιμο που είχε επιβληθεί, θα μπορούσε να ακυρωθεί. Το ίδιο συνέβαινε και για άλλες Ανεξάρτητες Αρχές, όπως η ΑΔΑΕ: εάν υιοθετείτο μια τέτοια ερμηνεία του κυρίου Παππά, που δεν είναι νομικός και δεν είχε νομική εισήγηση, πρόστιμα, όπως το πρόστιμο στη Vodafone για τις υποκλοπές, επίσης θα ακυρώνονταν. Επισημαίνοντάς τα αυτά, παράλληλα έκανα αναφορά στην νομολογία του ΣτΕ που ήταν πάρα πολύ συγκεκριμένη και πάγια, σχετικά με το νόμιμο της σύνθεσης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Τότε, λοιπόν, αποφασίσθηκε από την Διάσκεψη να ζητηθεί γνωμοδότηση και του Συμβουλίου, του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους απεφάνθησαν ότι είναι απολύτως νόμιμη η λειτουργία του ΕΣΡ, δεν μπορούσαν άλλωστε να αποφασίσουν κάτι άλλο. Είναι ξεκάθαρη η νομοθεσία. Μετά από αυτό λοιπόν και μετά τις εκλογές, ο κύριος Παππάς με μία τροπολογία της νύχτας, κατά την πατέντα Σαμαρά-Βενιζέλου της προηγούμενης κυβέρνησης, κατήργησε, όλες τις ενεργούς θητείες, όλων των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών και είναι γνωστό…».
-Με ποια δικαιολογία από την στιγμή που υπήρχαν αντίθετες νομικές εισηγήσεις από την Βουλή και από παντού;
«Με καμία δικαιολογία, αυτό ήταν ένα πρώτο δείγμα καθεστωτισμού στην άκρατη μορφή του. Ήταν ταυτόχρονα και μία ενέργεια που έδειξε ο πρόσωπο της κυβέρνησης αυτής…»
-Συγνώμη όμως, κυρία Κωνσταντοπούλου, περιγράφετε μία θεσμική αδυναμία του ελληνικού κράτους. Μπορεί ο κάθε υπουργός, με μια τροπολογία αυθαίρετη και χωρίς νομική βάση να κάνει ό,τι θέλει και δεν υπάρχει τρόπος να προστατεύεται το κράτος από αυτό;
«Η άποψη μου κυρία Σιούτη, έχει καταγραφεί από το 2012-2013 και το 2014… Προφανώς δεν είναι το θέμα ο κάθε κύριος Παππάς, αν και είναι χωρίς προηγούμενο το μητρώο του κυρίου Παππά, πλέον. Όμως εγώ αυτό που θέλω να πω, είναι ότι αυτή η λειτουργία, ο κοινοβουλευτικός καθεστωτισμός ή το κοινοβουλευτικό ξέπλυμα, είναι μια λειτουργία την οποία πολέμησα σταθερά, επιμελήθηκα ολόκληρου βιβλίου που βγάλαμε, την «Μαύρη Βίβλο της Ντροπής» το 2014, για την Κυβέρνηση Σαμαρά με αυτά που έκανε, και αυτά που μεθόδευε και τις αμνηστεύσεις και την διακριτική μεταχείριση και την τοποθέτηση ημετέρων και ούτω καθεξής. Και ως πρόεδρος της Βουλής, ήμουν αυτή που δεν επέτρεπε τέτοιες τροπολογίες και θυμάστε ποιοι ήταν αυτοί που με παρουσίαζαν ως τυπολάτρισσα, σχολαστική, υστερική και ούτω καθεξής…
Η θέση της για το θεσμικό ζήτημα που προκύπτει είναι σαφής: «… Θα έπρεπε η Δικαιοσύνη απέναντι σε αυτό να πάρει πολύ αυστηρή και θεσμική θέση. Το Σύνταγμα μας έχει μία πάρα πολύ δημοκρατική πρόβλεψη και για μένα είναι θεμελιώδης αυτή η πρόβλεψη. Και είναι η πρόβλεψη ότι ο συνταγματικός έλεγχος των νόμων, ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, είναι διάχυτος. Αυτό θα πει ότι τον ελέγχει και ο πιο νέος δικαστής όταν ασκεί τα δικαστικά του καθήκοντα. Και ότι ταυτόχρονα, κάθε δικαστής οφείλει να μην εφαρμόζει αντισυνταγματικό νόμο. Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, αυτές είναι διατάξεις αυτοδικαίως άκυρες και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν από τη Δικαιοσύνη…».
Για το θέμα των αρμοδιοτήτων Ανεξάρτητων Αρχών και άλλων φορέων που έχουν συγκεντρωθεί στο Μαξίμου, αναφέρει: «…είναι συμπεριφορές δικτατορίσκων, είναι συμπεριφορές ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με τη Δημοκρατία, είναι συμπεριφορές προσώπων και επιτετραμμένων που ορέγονται να διαλύσουν κάθε Ανεξάρτητη και Αυτόνομη λειτουργία εντός του πολιτεύματος και είναι και ενδείξεις μιας παρακρατικής συμπεριφοράς και δράσης. Τα τελευταία γεγονότα με τα οποία ξεκινήσατε την εκπομπή, η, με παρακρατικά μέσα, επίθεση σε δικαστικό λειτουργό, είναι ενδεικτικά του πόσο χαμηλά, αλλά και πόσο βαθιά σε αυταρχισμό, είναι διατεθειμένη και έτοιμη να πέσει αυτή η Κυβέρνηση».
-Ο κύριος Παρασκευόπουλος, ο υπουργός Δικαιοσύνης, σας ξάφνιασε με την συμπεριφορά του;
«Είμαι από τους δικηγόρους, θα μιλήσω με την δικηγορική μου ιδιότητα, που έχουν συγκρουστεί με δικαστές με τον πιο σφοδρό τρόπο, όταν υπήρχαν παραβιάσεις εκ μέρους δικαστών. Είμαι από τους πολιτικούς που έχω μιλήσει με πάρα πολλή επιμονή για το καθήκον των δικαστών να υπερασπιστούν την Δημοκρατία και την κοινωνία, την εποχή των μνημονίων. Και για τον θεσμικό ρόλο του δικαστή που είναι εγγυητικός της Δημοκρατίας, της δημοκρατικής λειτουργίας: η Δικαιοσύνη είναι πυλώνας της Δημοκρατίας. Όταν ένας δικαστικός λειτουργός, φτάνει να στοχοποιείται και να υφίσταται αυτό που ξεκίνησε από πέρυσι, το κυνήγι μαγισσών και τη διαπόμπευση κάθε φωνής που μπορεί να ενοχλεί ή που μπορεί να μην υποτάσσεται, όταν εξαπολύεται μια τέτοιου είδους παρακρατική επίθεση, με μέσα και κομματικά, μιντιακά, όταν επιχειρείται η εκβίαση του φρονήματος και της συνείδησης του δικαστή, τότε είναι ξεκάθαρο, ότι δεν μπορεί καμία υπουργική τοποθέτηση να περισώσει τίποτα, πολύ λιγότερο, η θέση του κυρίου Παρασκευόπουλου, για τον οποίο με ρωτάτε. Ο κύριος Παρασκευόπουλος που έβαλε την υπογραφή του στον νόμο που είχε ο ίδιος κατακρίνει, στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, και ήρθε κλαίγοντας στη Βουλή, να λέει ότι δεν συμφωνεί με τον Κώδικα, αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και ότι ρώτησε τους δανειστές αν μπορούμε να τον αλλάξουμε και του είπαν όχι και τι κρίμα, 22 Ιουλίου 2015…».
Την κρίσιμη στιγμή ο κύριος Παρασκευόπουλος, έδειξε τι είναι
«…δεν είμαστε αυτά που λέμε, είμαστε αυτά που κάνουμε, δεν είμαστε τα άρθρα μας, δεν είμαστε τα λόγια μας, είμαστε οι επιλογές μας, είμαστε οι πράξεις μας. Την κρίσιμη στιγμή ο κύριος Παρασκευόπουλος, έδειξε τι είναι, και αυτό που είναι δεν έχει καμία σχέση ούτε με Αριστερά, ούτε με Δεξιά. Είναι ένα υποταγμένο πρόσωπο, το οποίο λειτουργεί ως φερέφωνο και εκτελεστικό όργανο των δανειστών. Είναι επίσης ένα πρόσωπο, που δεν έχει κανένα όριο, στην άσκηση των θεσμικών του καθηκόντων: δεν υπογράφει για το Δίστομο, για να προστατέψει την Γερμανία από την εκτέλεση της απόφασης που δικαιώνει τα θύματα. Την ίδια ώρα, υπογράφει για να πλειστηριάζονται τα σπίτια των υπερχρεωμένων πολιτών. Πηγαίνει, μεταβαίνει αυτοπροσώπως στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, για να καταθέσει μήνυση κατά πρώην υπουργού, του κυρίου Πανούση, ο οποίος μίλησε για κάτι αληθές, ότι υπάρχει μία παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών σε επίπεδο κυβερνητικό».
Στην ερώτηση αν γνωρίζει τι έγινε με αυτές τις καταγγελίες του κυρίου Πανούση, η Ζωή Κωνσταντοπούλου απαντά:
«Φαίνεται ότι κάποιοι σίγησαν, ήταν λαλίστατοι κάποια στιγμή και σίγησαν. Εγώ είπα από τότε ότι υπάρχει μείζον θέμα».
– Η Δικαιοσύνη δεν θα έπρεπε να το ελέγξει σε κάθε περίπτωση;
«Θα έπρεπε να το ελέγξει. Ο κύριος Παρασκευόπουλος επίσης εμφανίστηκε τον Φεβρουάριο, στη Ένωση Διοικητικών Δικαστών και επιχείρησε να περάσει γραμμή στους δικαστές του ΣτΕ, λέγοντάς τους ποια είναι η δική του θέση, η συνταγματικότητα του νόμου Παππά».
Για τη δήλωση του κ. Παππά, ότι θα είναι μια δυσάρεστη εξέλιξη για την Δημοκρατία, αν κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος, σχολιάζει : «Νομίζω ότι δοκιμάζεται σε όλα τα επίπεδα η Δημοκρατία και οι λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η Δημοκρατία σε επίπεδο ουσιαστικού περιεχομένου της, έχει καταλυθεί, ούτως ή άλλως, από τα μνημόνια και έχει ομολογηθεί αυτό. Η Δικαιοσύνη, πια, καλείται να αρθεί στο ύψος της ευθύνης της και να πάρει απόφαση σύμφωνα με το Σύνταγμα. Η απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και ελέγχου της Δικαιοσύνης που εκδηλώνεται αυτήν τη στιγμή από την Κυβέρνηση Τσίπρα και τον κύριο Παππά, με πρώτον όμως τον κύριο Τσίπρα, ο οποίος επιχείρησε και να δελεάσει την ηγεσία της Δικαιοσύνης με ρουσφέτια, με παράταση θητειών των ηγεσιών των δικαστηρίων και ούτω καθεξής…».
-Πιστεύετε ότι αυτά λειτουργούν;
« Πιστεύω ότι δεν πρέπει να λειτουργούν. Πιστεύω ότι, δυστυχώς, πάρα πολλά από αυτά μπορεί και να λειτουργήσουν, και στο παρελθόν έχουν λειτουργήσει, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που μία κυβέρνηση επιχειρεί να ελέγξει τη Δικαιοσύνη.
Η κυβέρνηση Σαμαρά, με υπουργό τον κύριο Αθανασίου, ήταν μια κυβέρνηση που επίσης επιδίωκε να ελέγχει τη Δικαιοσύνη, όπως και οι κυβερνήσεις Σημίτη. Και για μεγάλο διάστημα και σε πολλά επίπεδα το κατάφερναν. Πάρα πολλές υποθέσεις δεν είχαν την μεταχείριση που θα έπρεπε.»
-Άρα συμβαίνει το ίδιο τώρα ή υπάρχει κάποια διαφορά;
«Νομίζω ότι αυτή την στιγμή, η διάθεση ελέγχου και οι ενέργειες ελέγχου της Δικαιοσύνης έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Έχουν ξεπεράσει ακόμα και το ρεκόρ της Κυβέρνησης Σαμαρά. Και νομίζω πια, ότι όλοι είναι προ των ευθυνών τους. Εγώ θα σας έλεγα ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι Δικαστικές Ενώσεις, σύμφωνα με την παράδοσή τους, που είναι δημοκρατική και ουσιαστική, αντιδρούν με αξιοπρέπεια, με φρόνημα, με περιεχόμενο και με αναφορά σ’αυτό που πράγματι πρέπει να είναι η Δικαιοσύνη: ο θεσμικός υπερασπιστής του Δικαίου, ο θεσμικός υπερασπιστής των πολιτών εναντίον της αδικίας και ο θεσμικός υπερασπιστής της Δημοκρατίας».
Η κυβέρνηση έχει χάσει προ πολλού το ηθικό πλεονέκτημα
Σχετικά με την πάταξη της διαπλοκής που έχει υποχωρήσει ωστόσο κάπως από τη ρητορική της κυβέρνησης, βλέπει κάποια διαφορά, απαντά ότι «η κυβέρνηση επιχειρεί με ένα κόλπο πολύ παλαιάς κοπής, να αντιμεταθέσει την προσοχή των πολιτών και να δημιουργήσει αντιπερισπασμούς, και αναφέρεται στην διαφθορά και στην διαπλοκή σαν να ήταν ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ, που είχε μέσα ανθρώπους που συγκρούστηκαν με κόστος με την διαφθορά και την διαπλοκή και σαν να ήμασταν στο έτος μηδέν. Δεν είμαστε στο έτος μηδέν, δεν μιλάμε σε επίπεδο παρελθόντος και κυρίως δεν μπορεί να τοποθετείται σαν να έχει ηθικό πλεονέκτημα μια Κυβέρνηση που αυτό ακριβώς το ηθικό πλεονέκτημα το έχει απολέσει προ πολλού».
Μια κυβέρνηση «η οποία ανερυθρίαστα διαπλέκεται, δημιουργεί κανόνες καζίνο και τζόγου για τις τηλεοπτικές άδειες, εν συνεχεία καλεί σε γεύματα τους υπερθεματιστές, υπερασπίζεται εμπλεκόμενους σε υποθέσεις μέσα στην Βουλή και στο τέλος εμφανίζεται να τοποθετείται και για ποινικές υποθέσεις που την εκθέτουν, σαν να είναι ποινικές υποθέσεις που την δικαιώνουν.
Αναφέρομαι στην υπόθεση των λεγομένων εκβιαστών που αποκαλύφθηκε και δημοσιεύθηκαν στα Μέσα Ενημέρωσης, τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία ο κύριος Μπενίσης, Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ και κεντρικό πρόσωπο στην σημερινή κυβερνητική τάξη και διάταξη και σύντροφος της κυρίας Δούρου και σύμβουλος της κυρίας Δούρου στην Περιφέρεια, διέθετε χρήματα της ΕΥΔΑΠ, δηλαδή μιας δημόσιας επιχείρησης την οποία δρομολογούν προς ξεπούλημα, για ποιο πράγμα; Ως δήθεν διαφήμιση της ΕΥΔΑΠ, στην πραγματικότητα όμως σε περιθωριακούς δημοσιογράφους προκειμένου να φιλοτεχνούν θετικές καταχωρίσεις και θετικά άρθρα για τον πρωθυπουργό και για τον κύριο Παππά».
-Αυτά ισχυρίστηκαν ότι αφορούσαν τις προηγούμενες Κυβερνήσεις.
«Μα υπάρχουν, είναι κραυγαλέα τα στοιχεία, είναι επώνυμες οι αναφορές, είναι πολύ συγκεκριμένη η αναφορά και είναι και αποτυπωμένη η συναλλαγή. Εκείνο, όμως, που κάνει εντύπωση και πρέπει όλα να τα πούμε, είναι ότι αυτό το φοβερό σκάνδαλο που ήταν τέτοιων διαστάσεων που θα μπορούσαν ρίξουν την Κυβέρνηση, κουκουλώθηκε και από τα Μέσα Ενημέρωσης. Εμφανίστηκε ως σκάνδαλο εκβιαστών, εμφανίστηκε ως εκβίαση της κυβέρνησης, ενώ ήταν συναλλαγή της Κυβέρνησης. Εμφανίστηκε επίσης με άλλες διαστάσεις από αυτές που είχε. Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι μιλούσαν με κωδικούς για τον κύριο Παππά τον οποίο τον αποκαλούσαν ”ο Αρχιμανδρίτης”. Μιλούσαν με κωδικό και για ένα άλλο πρόσωπο το οποίο αποκαλούσαν ”ο Πατριάρχης Αλέξιος”. Είναι αυτόδηλο – κατάδηλο ότι ο “Πατριάρχης Αλέξιος” δεν είναι άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα, τον Πρωθυπουργό.
Ωστόσο, τα Μέσα Ενημέρωσης με εντελώς εναρμονισμένο και προγραμματισμένο τρόπο άρχισαν να αναμεταδίδουν ότι ο “Πατριάρχης Αλέξιος” είναι, δήθεν, ο Τρύφων Αλεξιάδης, δηλαδή ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας είναι πάνω από τον Υπουργό Επικρατείας. Αυτό θέλανε, περίπου, να πουν και αυτό αναπαρήγαγαν. Νομίζω ότι αυτό δεν είναι παρά ένα δείγμα του βαθμού στον οποίο έχει φτάσει ο έλεγχος στην πληροφορία – ο έλεγχος στην ενημέρωση και βέβαια η διαπλοκή της Κυβέρνησης με οικονομικά επιχειρηματικά και μινιτιακά συμφέροντα. Και νομίζω ότι και οι εξελίξεις στο επίπεδο του διαγωνισμού το δείχνουν αυτό με τρόπο απροσμάχητο».
Η Δικαιοσύνη είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας
«Πριν από ενάμιση μήνα, πήραμε μια πρωτοβουλία που ονομάζεται ”Δικαιοσύνη για όλους” και είναι ένας νομικός φορέας που είναι υπό σύσταση, με τον οποίο θα διεκδικήσουμε εκ μέρους των πολιτών, τους οποίους καλούμε να συμμετέχουν και να τον στηρίξουν, την αποκατάσταση, απονομή, απόδοση Δικαιοσύνης. Το διακύβευμα είναι σαφές. Η Δικαιοσύνη είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας, είναι όρος για την ελευθερία και είναι συνεκτικό στοιχείο για την κοινωνία. Αν δεν λειτουργήσει η Δικαιοσύνη, αν καμφθεί, αν χειραγωγηθεί, αν συνεχίσει να υπονομεύεται και να εκβιάζεται, τίθενται οι προϋποθέσεις της πλήρους διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής. Γιατί καμία κοινωνία δεν μπορεί να ζει μέσα σε αυτό το καθεστώς της αφόρητης αδικίας και της έλλειψης λογοδοσίας και της αρνησιδικίας. Η Δικαιοσύνη πρέπει να λειτουργήσει, πρέπει να λειτουργήσει και εναντίον εκείνων οι οποίοι καταλύουν την Δημοκρατία, πρέπει να λειτουργήσει θαρρετά, ουσιαστικά, αποτελεσματικά. Πρέπει να ανοίξει τις μεγάλες υποθέσεις υπονόμευσης του δημοσίου συμφέροντος και απομύζησης του δημοσίου χρήματος και πρέπει να λειτουργήσει και εναντίον εκείνων οι οποίοι εγκατέστησαν, εγκαθίδρυσαν στην χώρα τα Μνημόνια, και εκείνων οι οποίοι τα υπηρετούν. Δεν είναι στιγμιαίο αδίκημα το Μνημόνιο, δεν προσφέρεται για επινοήσεις και για ισορροπισμούς αυτή η τόσο τραυματική μας εμπειρία. Η Δικαιοσύνη είναι αυτήν την στιγμή ένας καθοριστικός παράγοντας για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας και κυρίως για την αισιοδοξία, το φρόνημα και την ελπίδα των νέων γενεών και των επόμενων γενεών».
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=be_imVQOrlg”]