«Αυτός είναι τόσο ικανός, που είναι ικανός για όλα». Έτσι είχε περιγράψει ο Αλτσίντε ντε Γκάσπερι, ο «πατριάρχης» της μεταπολεμικής Ιταλίας την «αλεπού» της ιταλικής πολιτικής ζωής, τον Τζούλιο Αντρεότι.
Αν ο ντε Γκάσπερι είχε καταδεχτεί να κοιτάξει προς τα κάτω, τις ύστερες γελοιότητες του ΣΥΡΙΖΑ, η φράση του θα περιλάμβανε μια μικρή διαφοροποίηση. Του τύπου: «Αυτοί είναι τόσο ανίκανοι, που είναι ικανοί για όλα».
Η χθεσινή απόφαση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα μνημείο πολιτικής γελοιότητας και ηθικού αμοραλισμού. Ουσιαστικά αποφάσισαν να δραπετεύσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και να αυτοπροσκληθούν στο αόρατο, μέχρι στιγμής, «κόμμα Τσίπρα».
Τρεις παρατηρήσεις για αρχή.
Πρώτο, κανένας δεν τους κάλεσε, αφού ο Τσίπρας έχει τονίσει ρητά και κατηγορηματικά, ότι (τους περισσότερους) δεν θέλει ούτε να τους βλέπει.
Δεύτερο, στην πρώτη γραμμή της μεγάλης απόδρασης βρέθηκε ο… Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται ότι εκεί στην Κουμουνδούρου, ο καπετάνιος φεύγει πρώτος από το καράβι, όταν βυθίζεται. Τόση αξιοπρέπεια… Δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά πρόεδρος κόμματος να προτείνει σύμπλευση με ένα άλλο κόμμα, το οποίο δεν υπάρχει και μάλιστα η εισήγηση αυτή να στηρίζεται κατά μεγάλη πλειοψηφία από τα μέλη του Οργάνου.
Τρίτο, ακόμη και οι τυφλοί είδαν ότι μοναδική φροντίδα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μήπως και καταφέρουν να διασώσουν τη βουλευτική τους έδρα, αφού το κόμμα τους μάλλον θα βλέπει την επόμενη Βουλή από τα σκαλάκια του «Αγνώστου Στρατιώτη» και λίγο μακρύτερα, αν ο Ν. Δένδιας κάνει τη δουλειά του.
Όλη αυτή η «αγέλη» της Κουμουνδούρου έχει πρωτοστατήσει τα τελευταία χρόνια σε κάθε είδους αθλιότητα.
Η πλειονότητά τους διακρίθηκαν ως οι πιο αποτυχημένοι υπουργοί των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Κράτησαν για χρόνια «αιχμάλωτο» τον Τσίπρα και τον παρεμπόδισαν, συνειδητά και συστηματικά, να αλλάξει τη φυσιογνωμία ενός κόμματος – ερείπιο.
Στη συνέχεια τον οδήγησαν στην έξοδο, ενώ ορισμένοι εξ αυτών τον αποκαλούσαν «βαρίδι».
Κατόπιν κατάφεραν να τους πάρει το κόμμα ένας «περαστικός», ο Κασσελάκης. Έκτοτε ανέσυραν από τη μνήμη τους τις πιο «μαύρες σελίδες» του σταλινισμού και τον καθαίρεσαν μέσα από ένα συνέδριο στα «μπουζουξίδικα». Για να συνεχίσουν τη λαμπρή πορεία τους προς το 3% και την… εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Και τώρα θέλουν να επιστρέψουν για να σώσουν την αριστερά, τη χώρα και τη δημοκρατία. Τρομάρα τους. Αυτοί οι άσω(σ)τοι…
Φαντάζομαι ότι, αν και όταν, δημιουργηθεί το «κόμμα Τσίπρα» θα συναντήσουν πόρτες και παράθυρα, ερμητικά κλειστά. Και ένα face control απροσπέλαστο – με δυο, τρεις εξαιρέσεις.
Μέχρι τότε, αν δεν ντρέπονται, ας ξαναδιαβάσουν τους στίχους του μεγάλου Μανώλη Αναγνωστάκη: «Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ‘ξερα τι κάθαρμα ήσουν, τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα».
Και για να μην ψάχνονται: Για όλους αυτούς τους «Λαυρέντηδες» μιλάει ο ποιητής.
Δεν μπορούν όλοι να πληρώσουν. Και το σεβόμαστε.
Αν βρίσκεσαι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, συνέχισε να μας διαβάζεις δωρεάν. Η ενημέρωση πρέπει να παραμένει προσβάσιμη για όλους.
Αν όμως μπορείς, στήριξέ μας σήμερα. Ορίστε δύο καλοί λόγοι για να το κάνεις:
- Η στήριξή σου ενισχύει άμεσα την ποιότητα και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας μας.
- Κοστίζει λιγότερο από έναν καφέ και η διαδικασία διαρκεί λιγότερο από 1 λεπτό.
Επίλεξε σήμερα να γίνεις συνδρομητής ή δωρητής.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
