Ο γνωστός δικηγόρος Δημήτρης Μπελαντής με κείμενό του αναφέρεται στην απόφαση της Γαλλικής κυβέρνησης να αναπτύξει στρατιωτικές δυνάμεις εναντίον των διαδηλωτών:
Η Γαλλία είναι πλέον μια προεδρική στρατιωτική δικτατορία.
Εναντιον του λαού της η πάντως εναντίον των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που επιμένουν να διαμαρτύρονται.Εκλογες μπορεί να ξαναγίνουν,κι επί Μουσολίνι υπήρχε κοινοβούλιο ως τα τέλη του 20 περίπου.Τα φαινόμενα τρομοκρατίας εθισαν τους Γάλλους να αποδεχτούν τον στρατό μέσα στις πόλεις τους.Τωρα θα εγκατασταθεί ,στην καρδιά της ΕΕ ,με πιο μόνιμο τρόπο.
Κι ενώ αυτά τα τόσο σημαντικά συμβαίνουν γύρω μας,οι οργανώσεις της Αριστεράς θεωρούν ως μείζον ζήτημα τους αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς.Αλλα δεν μου κάνει εντύπωση.Και ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ,όταν εγκαταστάθηκαν στην εξουσία,πολλοί στα τότε μαρξιστικά ρεύματα θεωρούσαν ότι είναι κάτι παροδικό και ασήμαντο.Ενα άλλο μου κάνει εντύπωση.
Τοσος αντιφασισμος συσσωρευμένος στην χωρα μας,κάποιος πραγματικός και κάποιος για το φαίνεσθαι και μόνο,με τον μακρόν δεν θα πάρει κάποια πρωτοβουλία; Η όλους αυτούς τους ανησυχεί μόνο ο ορμπανς και ο σαλβινι; Και όταν συναντούν έναν φιλοδικαιωματικο ολοκληρωτισμό ( με ευαισθησία στις μειονότητες αλλά αμείλικτο προς τις δυναμει πλειονότητες) ,εκεί το πράγμα μπερδεύεται;
Τι είδους αντιφασισμος είναι αυτός που για την Γαλλία δεν έχει να πει και να κάνει τίποτε; Τι είδους αντιφασισμος είναι αυτός που δεν κινητοποιείται,όταν στο Παρίσι αναπτύσσεται κατά του λαού η λεγεώνα των ξένων;
