«Ανάγλυφη» αποτύπωση του πώς αντιλαμβάνεται την «ανάπτυξη» ο καπιταλισμός – και για ποιον – αποτελούν τα στοιχεία της γερμανικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας που δημοσιεύει χθες η εφημερίδα «Saarbrücker Zeitung»: Σύμφωνα με αυτά, οι εργαζόμενοι στη Γερμανία πρόσφεραν το 2015 στους εργοδότες τους σχεδόν ένα δισεκατομμύριο απλήρωτες ώρες εργασίας…
Μάλιστα, σημειώνει στην αναδημοσίευσή της η Deutsche Welle, τη χρονιά που πέρασε οι επιπλέον ώρες εργασίας στη Γερμανία ξεπέρασαν σε αριθμό τα 1,8 δισεκατομμύρια. Αυτό δείχνουν τελευταίες εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Ερευνών για την Αγορά Εργασία και το Επάγγελμα (IBA), το οποίο υπάγεται στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας.
Kάθε εργαζόμενος στην Γερμανία απασχολήθηκε το 2015 46,8 ώρες περισσότερο από ό,τι προέβλεπε η σύμβαση εργασίας του. Αυτό αντιστοιχεί σε διάστημα μεγαλύτερο της μίας εβδομάδας. Αξιοσημείωτο είναι ότι απλήρωτες υπερωρίες κάνουν, σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας (IW) της Κολωνίας, κατά κύριο λόγο άτομα που διαθέτουν υψηλά εργασιακά προσόντα ή βρίσκονται σε διευθυντικές θέσεις.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι πρόσθετες ώρες εργασίας ανήλθαν το 2015 σε 816,2 εκατομμύρια, οι οποίες πληρώθηκαν κανονικά, ενώ για 997,1 εκατομμύρια επιπλέον ώρες εργασίας δεν κατεβλήθη καμία αμοιβή.
Η «λεπτομέρεια»: «Παρά τη θετική οικονομική συγκυρία για τις γερμανικές επιχειρήσεις πολλοί επιχειρηματίες προτιμούν να μην κάνουν προσλήψεις, αλλά να καλύπτουν τις αυξημένες απαιτήσεις με υπερωρίες του υπάρχοντος προσωπικού».
Πιο απλά, η απλήρωτη εργασία – το προϊόν της οποίας συνιστά για τον Μαρξ την υπεραξία – δεν διογκώνεται λόγω της συστημικής κρίσης, αλλά, αντίθετα, την προκαλεί, αποτελεί συστατικό στοιχείο της καπιταλιστικής οικονομίας, την ουσία και τον λόγο της ύπαρξής της.
«Η σταθερά αυξητική τάση των υπερωριών στη Γερμανία είναι σύμφωνα με την εκπρόσωπο της γερμανικής Αριστεράς για θέματα εργασίας Ζαμπίνε Τσίμερμαν ενδεικτική των συνθηκών που επικρατούν στις επιχειρήσεις. Η αριστερή πολιτικός επισημαίνει ότι οι υπερωρίες αντικατοπτρίζουν την αύξηση του όγκου εργασίας και το αυξανόμενο εργασιακό άγχος. Όπως σχολίασε η ίδια, “η Γερμανία θα βίωνε ένα πραγματικό οικονομικό θαύμα αν οι επιχειρήσεις δημιουργούσαν θέσεις εργασίας αντί να απαιτούν υπερωρίες”.»,σημειώνει η DW.
Εξαρτάται τί εννοείται από την γερμανική, αυτοπροσδιοριζόμενη «αριστερά», με τον όρο «θαύμα». Διότι, υποθετικά μιλώντας, είναι βέβαιο, πως αν το κεφάλαιο διέβλεπε μεγαλύτερη αύξηση του κέρδους του από την δημιουργία θέσεων εργασίας αντί της κλιμάκωσης του «ξεζουμίσματος» μέσω των απλήρωτων υπερωριών των ήδη εργαζομένων, τότε θα την επέλεγε. Αυτό όμως σε τίποτα δεν θα άλλαζε το γεγονός της κυριαρχίας της θεμελιώδους, βασικής αντίθεσης μεταξύ του κοινωνικά παραγώμενου πλούτου και της αρπαγής του από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες.
Εκτός αν η γερμανική «αριστερά» σπέρνει ψευδαισθήσεις στην εργατική τάξη ότι μπορούν να υπάρξουν «θαύματα» γι’ αυτήν μέσα στον καπιταλισμό.
Αλλά κάνει τέτοια πράγματα η «χρήσιμη αριστερά»;
Αλλωστε, ήταν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της Γερμανίας, με απόλυτη την ευθύνη των σοσιαλδημοκρατών και των «αριστερών» «δορυφόρων» τους, οι οποίες συνυπέγραψαν, ουσιαστικά και παρά τις «κινητοποιήσεις» για την «τιμή των όπλων», την περίφημη «Ατζέντα 2010» που εξήγγειλε στις αρχές της περασμένη 10ετίας ο σοσιαλδημοκράτης, τότε καγκελάριος, Σρέντερ και η οποία αποτελούσε ουσιαστικά ένα «μνημόνιο» μέσα στην πιο δυνατή καπιταλιστική οικονομία της Ευρώπης.
Με πρόσχημα, ως συνήθως, την «καταπολέμηση» της διογκούμενης ανεργίας – ειδικά των νέων – και την «ανάπτυξη», τα «μέτρα που προτάθηκαν από τη συγκυβέρνηση συνεργασίας Σοσιαλδημοκρατών – Πράσινων έγιναν γνώριμα στην Ελλάδα μετά το 2010:
– «Συγχώνευση» του βοηθήματος ανεργίας με το λεγόμενο «κοινωνικό βοήθημα», γεγονός που στην πράξη σημαίνει τη δραστική μείωση του βοηθήματος ανεργίας στο επίπεδο του βοηθήματος απορίας.
– Μειώνεται το χρονικό διάστημα παροχής τού επιδόματος ανεργίας σε δώδεκα μήνες μετά την απόλυση του εργαζομένου, αντί 32 όπως ισχύει μέχρι σήμερα.
– Περικόπτονται το επίδομα ανεργίας και το βοήθημα ανεργίας, όταν οι άνεργοι δεν αποδέχονται εργασίες που τους δίδονται, ειδικά το είδος εργασίας που εκτελούσαν πριν απολυθούν.
– Βαθμιαία «ελαστικοποίηση» της προστασίας των εργαζομένων από απολύσεις στις μικρές επιχειρήσεις, προκειμένου οι εργοδότες να μη διστάζουν, όταν υπάρχουν παραγγελίες, να προσλαμβάνουν εργαζόμενους επειδή δεν θα μπορούν αργότερα να τους απολύσουν.
– Αύξηση της οικονομικής συμμετοχής των ασφαλισμένων στην τιμή των χορηγούμενων φαρμάκων.
– Περιορίζεται η δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης. Το όριο των 65 ετών παραμένει προς το παρόν άθικτο και η αύξησή του στα 67 αναφέρεται ως «αντικείμενο προβληματισμού στο μέλλον».
– Μείωση φοροαπαλλαγών για αγορά πρώτης κατοικίας.
– Μείωση επιδοτήσεων των αγροτών.
– Μείωση των κονδυλίων υγείας κατά 23 δισ. ευρώ μέχρι το έτος 2007».
Η εφαρμογή των παραπάνω οδήγησε σε ένα πραγματικό «θαύμα» στην Γερμανία: Η καπιταλιστική ανάπτυξη εκτοξεύθηκε… η μισθωτή εργασία τσακίστηκε: Το 2012, το προσκείμενο στα γερμανικά συνδικάτα ίδρυμα κοινωνικών ερευνών «Χανς – Μπέκλερ» σε μελέτη του διαπίστωνε, ότι σχεδόν το 90% των θέσεων εργασίας των «μισοαπασχολούμενων», δηλαδή 7 εκατομμύρια εργαζόμενοι, ανήκει στους χαμηλόμισθους ή πολύ χαμηλόμισθους, δηλαδή σε μισθούς πείνας που δεν ξεπερνούν τα 400 ευρώ το μήνα και απαλλαγμένοι εντελώς από ασφαλιστικές και άλλες εργοδοτικές εισφορές, γεγονός που απαγορεύει την πρόσβασή τους στο δημόσιο σύστημα Υγείας και σε συντάξεις…
Λίγα χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή, οι απλήρωτες υπερωρίες είναι καθεστώς. Αυτό κι αν είναι «θαύμα»…
dw.com, kathimerini.gr, rizospastis.gr