Της Μαρίνας Αλεξανδρή
Οι μισοί στην Χαριλάου Τρικούπη μιλούν για προσωπικές πικρίες και οι άλλοι μισοί για το πρώτο, συντεταγμένο και αναγνωριστικό, μήνυμα της «δεξιάς πτέρυγας» του ΚΙΝΑΛ προς τον Νίκο Ανδρουλάκη. Κανείς δεν μιλά για συγκρότηση μετώπου εσωκομματικής αντιπολίτευσης και, πολύ περισσότερο, για αμφισβήτηση ενός προέδρου που εξελέγη μόλις πριν από δύο μήνες με ποσοστά θριάμβου – όλοι, όμως, θεωρούν πως οι δύο δημόσιες παρεμβάσεις της Εύας Καϊλή και του Ανδρέα Λοβέρδου θα έχουν και συνέχεια. Και πως ήταν τα πρώτα βήματα για την διαμόρφωση των στρατοπέδων στην νέα εποχή του κόμματος.
Η Εύα Καϊλή και ο Ανδρέας Λοβέρδος είχαν όντως κινηθεί συντεταγμένα στην προεκλογική εκστρατεία. Η ευρωβουλευτής και νυν αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου ήταν η πρώτη που είχε δηλώσει την δημόσια στήριξή της στην υποψηφιότητα Λοβέρδου για την προεδρία, είχε ενεργό ρόλο στην καμπάνια του και στην επιχείρηση συσπείρωσης κομματικών δυνάμεων υπέρ του, και αμφότεροι υπήρξαν μάχιμοι πρωταγωνιστές του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Αμφότεροι επίσης δεν έχουν κρύψει ποτέ την θετική τους πρόθεση σε μια μετεκλογική συνεργασία ΚΙΝΑΛ και ΝΔ και οι θέσεις τους είθισται να έχουν υψηλή προβολή από ένα συγκεκριμένο εκδοτικό συγκρότημα, το συγκρότημα Μαρινάκη.
Κατά συνέπεια, αρκετοί στην Χαριλάου Τρικούπη είδαν πολιτικό συντονισμό στο γεγονός ότι, με διαφορά λίγων ημερών, η Εύα Καϊλή και ο Ανδρέας Λοβέρδος έγιναν τα πρώτα στελέχη του κόμματος που άφησαν δημόσιες αιχμές κατά των πολιτικών επιλογών της ηγεσίας. Η μεν αντιπρόεδρος του κοινοβουλίου, με άρθρο της στα «ΝΕΑ», ζήτησε ευθεία και σκληρή καταδίκη, χωρίς «μισόλογα» του «τοξικού» Παύλου Πολάκη, ο δε δεύτερος ακολούθησε για να δηλώσει, μέσω της δημόσια τηλεόρασης, ότι εκείνος δεν είναι «ισαποστάκιας» και πως τα κόμματα δεν παίρνουν «μεζούρα» για να μετρήσουν την πολιτική τους αυτονομία.
Οι πιο καχύποπτοι, εκτός από τον μεταξύ τους συντονισμό, είδαν και παράλληλο συντονισμό με τις βολές της κυβέρνησης κατά του ΚΙΝΑΛ. Οι δημόσιες παρεμβάσεις Λοβέρδου και Καϊλή συνέπεσαν με την ομοβροντία των επιθέσεων από κυβερνητικά στελέχη και φιλοκυβερνητικά media κατά του Νίκου Ανδρουλάκη και του ΚΙΝΑΛ – επιθέσεων, που είχαν επίσης ως κοινό τόπο την ταύτιση «ισαποστακισμού» και «πολακισμού», όπως είχαν και τακτικό στόχο να σπρώξουν το Κίνημα Αλλαγής προς το ΣΥΡΙΖΑ για να περιχαρακώσουν τη δεξαμενή των κεντρώων ψηφοφόρων.
Έχοντας όλα αυτά κατά νου, ο Νίκος Ανδρουλάκης έσπευσε να παρέμβει για δύο λόγους. Αφενός για να κόψει εγκαίρως το αφήγημα που τον θέλει να μπατάρει προς τον ΣΥΡΙΖΑ – και, άρα, του κόβει κεντρώους ψηφοφόρους – και, αφετέρου, για να κάψει εν τη γεννέσει της οποιαδήποτε κίνηση εσωστρέφειας που θα μπορούσε να πλήξει την ανοδική δυναμική του ΚΙΝΑΛ στις δημοσκοπήσεις.
Το μήνυμά του στόχευε στον επαναπροσδιορισμό της «πολιτικής αυτονομίας» – «δεν πολιτευόμαστε με τη μεζούρα, δεν τηρούμε ίσες αποστάσεις από κανέναν», είπε – και στην παράλληλη επανάληψη, προς εμπέδωση απ’ όλους, της επιλογής του να μείνει εκτός του κάδρου της τοξικής σύγκρουσης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ: «Είμαστε απέναντι σε όποιον προσβάλλει τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της, από όπου και αν προέρχεται. Δεν πολιτευόμαστε με μεζούρα, δεν έχουμε επιλεκτικές ευαισθησίες», δήλωσε στο Πρώτο Θέμα ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ.
Οι πληροφορίες από την Χαριλάου Τρικούπη λένε πως ο Νίκος Ανδρουλάκης θεωρεί ότι με αυτή την παρέμβαση το, όποιο, θέμα κλείνει και δεν το αξιολογεί ως πολιτικό πρόβλημα. Εχει τον απόλυτο έλεγχο του κόμματος και το γνωρίζει, συνεργάτες του διαμηνύουν ότι όλοι κρίθηκαν στις εσωκομματικές κάλπες «από 270.000 ψηφοφόρους», και πιστεύει πως η κυριαρχία του θα αποτυπωθεί και στο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής το οποίο οργανώνει πιθανώς για τον Μάιο.
Επιπλέον, φέρεται να εκτιμά ότι οι κινήσεις Καϊλή και Λοβέρδου έχουν και προσωπικά κίνητρα άνευ άμεσου αντικρύσματος και δυναμικής. Η Εύα Καϊλή δεν έχει κρύψει ότι βλέπει εαυτόν μελλοντικά ως διεκδικητή της ηγεσίας και χτίζει προφίλ. Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν κρύβει επίσης πως θεωρεί ότι η κάθοδός του στις εκλογές έβαλε πολιτικές υποθήκες. Πιστεύει ότι εάν δεν είχε κατέβει ο Γιώργος Παπανδρέου ο ίδιος θα έμπαινε στον δεύτερο γύρο και το αποτέλεσμα μπορεί να ήταν διαφορετικό – καίτοι, αυτό το συμπέρασμα δεν το στηρίζουν τα εκλογικά ποσοστά -, όπως πιστεύει και ότι δικαιούται διακριτό ρόλο στο κόμμα, ειδικά εάν αυτό βρεθεί ξανά σε σχήματα εξουσίας.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης όμως δεν δείχνει καμία πρόθεση να του αναγνωρίσει και να του αποδώσει τέτοιο ρόλο. Και, πολύ περισσότερο, δεν δείχνει καμία πρόθεση να σηκώσει λάβαρα πολέμου για την υπόθεση της Novartis. Θεωρεί το θέμα επίσης τοξικό και αποτελεί επιλογή του να μείνει μακριά του – μια επιλογή, που δεν αρέσει καθόλου στον Ανδρέα Λοβέρδο.