Από νωρίς έριξε στα… εσωκομματικά βάσανα – και μάλιστα στα μεγάλα- τη ΔΗΜΑΡ η συμμετοχή του κόμματος στην κυβέρνηση. Η πρόσφατη αποχώρηση του Στέφανου Μπαγιώργου, ο οποίος ήταν μάλιστα μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής, αποτελεί το τελευταίο – μέχρι στιγμής- μιας σειράς κρουσμάτων που έχουν οσμή εσωκομματικής κρίσης…

Ο κ. Μπαγιώργος ήταν ένα από τα τέσσερα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ που διαφώνησαν με την απόφαση της κυβερνητικής σύμπραξης με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Κατά τα φαινόμενα, σημαντικό είναι και το τμήμα της εκλογικής- κοινωνικής βάσης της ΔΗΜΑΡ, στο οποίο η εν λόγω επιλογή προκάλεσε δυσφορία.

Είναι αλήθεια ότι ο Φώτης Κουβέλης στις δυο πρόσφατες προεκλογικές περιόδους, είχε προετοιμάσει το πολιτικό ακροατήριο της ΔΗΜΑΡ, για κάθε ενδεχόμενο.

Από το «εμείς αριστερό άλλοθι στη συγκυβέρνηση ΠAΣOK- ΝΔ για την συνέχιση αυτής της πολιτικής, δεν θα δώσουμε», μέχρι το «δεν θα αφήσουμε τη χώρα ακυβέρνητη», κάθε φίλος ή οπαδός της ΔΗΜΑΡ μπορούσε να… ελπίσει ό,τι ήθελε!

Αυτή η… πολυσυλλεκτική ισορροπία αποδείχθηκε αποτελεσματική από εκλογικής πλευράς, όπως απέδειξαν τα ποσοστά του κόμματος, σε αμφότερες τις αναμετρήσεις. Με την επιλογή της συμμετοχής στην κυβέρνηση, όμως, τερματίστηκε η ευχέρεια της ηγεσίας του κόμματος να τους κρατά όλους ικανοποιημένους.

Το πρώτο στοιχείο που ενέτεινε τη δυσφορία πολλών φίλων, οπαδών και ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ ήταν το γεγονός ότι το κόμμα συνέπραξε με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, χωρίς αυτό να αποτελεί αναγκαστική λύση για να αποφευχθεί η ακυβερνησία.

Οι μετεκλογικοί συσχετισμοί κι ο αριθμός των βουλευτών κάθε κόμματος καθιστούσαν εφικτό το σχηματισμό κυβέρνησης από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Έτσι, στα μάτια πολλών οπαδών – αλλά και αρκετών στελεχών της- η ΔΗΜΑΡ επέδειξε… μεγάλη και εν πολλοίς ανεξήγητη «πρεμούρα» να γίνει κυβερνητική συνιστώσα.

Στον απόηχο της παραίτησης Χατζησωκράτη

Το δεύτερο στοιχείο: Η «φυσιογνωμία» της κυβέρνησης που σχηματίστηκε, με πρόσημο το οποίο μάλλον κλίνει προς το «βαθύ γαλάζιο», ωθεί φίλους και στελέχη της ΔΗΜΑΡ στην αμφισβήτηση της θέσης πως το κόμμα θα εγγυηθεί «φιλολαϊκά μέτρα», καθώς και ότι θα αποτελέσει μια «αντι-μνημονιακή πλευρά της κυβέρνησης».

Νωρίτερα, προτού δηλαδή ανακοινωθούν τα πρόσωπα που απαρτίζουν το κυβερνητικό σχήμα, τέσσερα μέλη είχαν ήδη εκφράσει τη διαφωνία τους προς την επιλογή της συγκυβέρνησης με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Ακολούθησε η παραίτηση του Δημήτρη Χατζησωκράτη, η οποία ασφαλώς ήταν μεγάλο πλήγμα, δοθείσης της εμπειρίας του συγκεκριμένου, ιστορικού στελέχους, αλλά και του ειδικού βάρους που είχε στην «παραγωγή πολιτικής» της ΔΗΜΑΡ.

Στον απόηχο της παραίτησης Χατζησωκράτη, παραιτήθηκε και αποχώρησε ο κ. Μπαγιώργος. Κι αν η πρώτη παραίτηση οφειλόταν στη δυσφορία, την οποία προκάλεσε στον κ. Χατζησωκράτη η συμπεριφορά του κ. Κουβέλη απέναντί του, δηλαδή η επιλογή του να τον αφήσει εκτός Βουλή για χάρη της κυρίας Νίκης Φούντα, ο κ. Μπαγιώργος αποχώρησε εξ αιτίας καθαρών διαφωνιών, για την πολιτική γραμμή του κόμματος και ειδικά για την επιλογή της συμμετοχής στην κυβέρνηση.

Όλα αυτά, ασφαλώς δεν διαμορφώνουν καλό κλίμα για τη ΔΗΜΑΡ. Συν τοις άλλοις, δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ την ευχέρεια να ενδυναμώσει την πίεση που ασκεί εξ αριστερών, καθώς η Κουμουνδούρου διαπιστώνει πλέον καθαρά πως όσα καταλογίζει στη ΔΗΜΑΡ απηχούν -σε κάποιο βαθμό, τουλάχιστον – απόψεις και στελεχών του κόμματος του κ. Κουβέλη. Πολλώ δε μάλλον οπαδών και ψηφοφόρων.