Σήμερα, ένας συμπολίτης μας, μαζί με την οικογένειά του, βρέθηκε στο δρόμο. Για να εκτελεστεί η έξωση, επιστρατεύτηκαν 30 αστυνομικοί, λες και επρόκειτο για επικίνδυνο τρομοκράτη. Δεν είναι η πρώτη φορά: σε προηγούμενη απόπειρα, η παρέμβαση εργατικών σωματείων και συλλογικοτήτων απέτρεψε την εκτέλεση. Αυτή τη φορά, όμως, η επιχείρηση στέφθηκε με “επιτυχία”: ο πατέρας και τα δύο ανήλικα παιδιά του πετάχτηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο, μετά από την εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων.
Το ζήτημα δεν είναι να κρίνουμε τις συνθήκες που οδήγησαν στην απώλεια της κατοικίας του συμπολίτη μας. Αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη στάση της κοινωνίας απέναντι σε τέτοια περιστατικά.
Μνήμες αλληλεγγύης που ξεθώριασαν
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που, εν μέσω μνημονίων, η κοινωνία αντιδρούσε. Οι γείτονες έβγαιναν στον δρόμο για να αποτρέψουν εξώσεις, πολίτες επανασύνδεαν το ρεύμα σε οικογένειες που το είχαν ανάγκη, ακόμη κι αν αυτό ήταν νομικά παράτυπο. Υπήρχε μια ζωντανή, ενεργή αλληλεγγύη.
Σήμερα, αυτή η αλληλεγγύη μοιάζει να έχει σιγήσει. Ο κοινωνικός ιστός έχει φθαρεί ύστερα από χρόνια λιτότητας, επισφάλειας και ανισοτήτων. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναγκάζονται να στραφούν στην ατομική επιβίωση, νοιαζόμενοι μόνο για τη δική τους καθημερινότητα και την οικογένειά τους.
Οι τράπεζες διασώθηκαν – οι άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν
Την ίδια ώρα, οι τράπεζες έχουν διασωθεί, έχουν ενισχυθεί και, με τις πλάτες της πολιτείας και την απουσία αντίστασης, προχωρούν σε μαζικούς πλειστηριασμούς. Η κοινωνική ανοχή σ’ αυτό είναι αυξανόμενη – οι άνθρωποι που χάνουν τα σπίτια τους θεωρούνται πλέον υπεύθυνοι για τη μοίρα τους. Δεν έχουμε πια κρίση, μας λένε οι κυβερνώντες. Το ίδιο λένε και οι πρώην αντιμνημονιακοί του ΣΥΡΙΖΑ, που υπερηφανεύονται ότι έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια, χωρίς όμως να προστατεύσουν βασικά κοινωνικά δικαιώματα όπως η κατοικία.
Κι ενώ κάποιοι χάνουν τα σπίτια τους, άλλοι πλουτίζουν. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι χαρακτηριστικό: αποκαλύπτει την άλλη όψη του νομίσματος, αυτή της παρασιτικής ευημερίας των λίγων εις βάρος των πολλών.
Η σιωπή δεν είναι λύση – Η κοινωνία πρέπει να ξυπνήσει
Μέσα σε αυτό το τοπίο, η αδιαφορία μετατρέπεται σε συνενοχή. Το γεγονός ότι 30 πάνοπλοι αστυνομικοί επιστρατεύονται για να πετάξουν μια οικογένεια στον δρόμο, είναι κάτι που δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους.
Αυτό που συνέβη σήμερα δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Είναι ένα καμπανάκι για όλους μας. Αν δεν σταθούμε δίπλα στους ανθρώπους που πλήττονται, αργά ή γρήγορα η απειλή θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα.
(φωτογραφία αρχείου)
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
