«Ελευθερία του Τύπου στην καπιταλιστική κοινωνία – αυτό σημαίνει να εμπορεύεσαι τον Τύπο και να ασκείς επίδραση πάνω στις λαϊκές μάζες. Ελευθερία του Τύπου – είναι η συντήρηση του Τύπου, πανίσχυρου μέσου επίδρασης πάνω στις λαϊκές μάζες, με έξοδα του κεφαλαίου». (Λένιν, «Άπαντα», τόμος 37, σελ. 495-496, ομιλία στο 1ο Συνέδριο της 3ης Διεθνούς).
Έχουμε και λέμε:
Η δημοσιογράφος Δήμητρα Κρουστάλλη γράφει σήμερα τα παρακάτω:
Τα παραπάνω συνέβησαν μόνο μέσα στις τελευταίες μέρες. Δεν πάμε πιο πίσω.
Με λίγα λόγια, μέσα σε πέντε 24ωρα έχουμε καταγγελίες από δημοσιογράφους για
- ασφυκτική πίεση από το Μέγαρο Μαξίμου για ρεπορτάζ,
- λογοκρισία σε άρθρο
- κόψιμο εκπομπής.
Είναι φανερό, λοιπόν, πως διανύουμε μια περίοδο στην οποία η περίφημη ελευθεροτυπια βρίσκεται στα καλύτερα της. Γεγονός, βέβαια, που…σοκάρει μόνο όσους συνηθίζουν είτε να πέφτουν από τα σύννεφα, είτε να ανακαλύπτουν κάθε τρεις και λίγο την πυρίτιδα. Η οποία, όμως, έχει ανακαλυφθεί αιώνες πριν. Πολύ πρωτύτερα κι από τότε που ο Σταύρος Ψυχάρης, διαλαλούσε: «Δεν υπάρχουν όμως εφημερίδες (σσ: και γενικότερα ΜΜΕ, να συμπληρώσουμε εμείς) που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα».
