Στο άρθρο 12 των συμβάσεων παραχώρησης 50.000 τ.χλμ σε Ιόνιο και Κρήτη που κυρώθηκε την Τρίτη, υπάρχει πρόβλεψη που πρακτικά απαλλάσσει τις εταιρίες από την υποχρέωση εκπόνησης περιβαλλοντικής μελέτης (ΜΠΕ) στο στάδιο των σεισμικών ερευνών, η οποία θα ήταν δημόσια και θα τελούσε υπό διαβούλευση, κατά παράβαση φυσικά του ευρωπαϊκού δικαίου.
Αντ’αυτού προβλέπεται το ΣΠΔ. Ένα ιδιωτικό κείμενο που δεν έχουμε ξανασυναντήσει ποτέ στο ελληνικό δίκαιο, το οποίο εμείς δεν θα δούμε ποτέ και το οποίο το κράτος δεν θα έχει καν την εξουσια να εγκρίνει / απορρίπτει (απλά το “εξετάζει”).
Η απαλλαγή των εταιριών από την υποχρέωση εκπόνησης ΜΠΕ αποτελεί ένα διοικητικού χαρακτήρα κίνητρο προς αυτές σε ένα πολύ κρίσιμο χρονικό σημείο: οι εταιρείες γλιτώνουν χρόνο και χρήμα πριν μάθουν αν υπάρχει κοίτασμα που αξίζει τον κόπο, πριν πάρουν δηλαδή το ρίσκο. Ο μετριασμός αυτού του ρίσκου όμως, αυτή η έμμεση επιδότηση έχει κόστος για μας: στην περιοχή ζουν φάλαινες, δελφίνια, χελώνες και φώκιες που είναι εξαιρετικά ευαίσθητες στις σεισμικές εκρήξεις.
Και φυσικά υπάρχει και η μεγάλη εικονα: η πετρελαϊκή βιομηχανία έχει ήδη πλήξει τη θεσμική θωράκιση αυτής της χώρας πριν ακόμα ξεκινήσει να επιχειρεί.
* Υπεύθυνος για θέματα κλιματικών αλλαγών, Greenpeace
