Του Θέμη Τζήμα
Μπροστά στην απρόσμενη λαϊκή αντίδραση που προκάλεσαν οι μεθοδεύσεις της κλίκας Σαμαρά και η μνημονιακή συγκυβέρνηση, εδώ και μέρες έχει τεθεί σε κίνηση η διαδικασία αποπροσανατολισμού αρχικά και καταστολής αργότερα της κινητοποίησης των εργαζομένων και του λαού προς υπεράσπιση της ΕΡΤ και κυρίως της δημοκρατίας.Πρώτα η δικαστική λειτουργία, άμεσα ταυτισμένη με τις κυβερνητικές επιταγές, για άλλη μια φορά κήρυξε παράνομη την απεργία στον τύπο, ώστε να ανοίξουν τα μικρόφωνα των ιδιωτικών προπαγανδιστικών μηχανισμών που ανέλαβαν αμέσως να μας πείσουν ότι το θέμα της ΕΡΤ είναι σχεδόν επουσιώδες και ότι δεν είναι δυνατό να πέσει η κυβέρνηση από μια τέτοια απόφαση. Για να κλείσουν και το μάτι στις αντιδράσεις, άντε να τη χαρακτηρίσουν το πολύ- πολύ λανθασμένη ή ανόητη. Ούτε λόγος βέβαια για το βαθύτερο και ουσιαστικότερο ζήτημα που είναι αυτό της πρωτοφανούς δημοκρατικής εκτροπής και φίμωσης, για τις απολύσεις, για την ελάχιστη πολυφωνία που καταργείται και αυτή και βεβαίως για το συνολικό, ακροδεξιό, νεοφιλελεύθερο σχέδιο ισοπέδωσης του δημοσίου τομέα και των δικαιωμάτων του λαού, στο οποίο το θέμα της ΕΡΤ συνιστά κρίσιμο σταυροδρόμι. Διόλου τυχαία την ίδια γραμμή αναπαρήγαγε χθες ο Βενιζέλος που μίλησε για την αφορμή της ΕΡΤ, διατυμπανίζοντας με κάθε τρόπο ότι αυτό που τον καίει είναι ο ανασχηματισμός για να βολευτεί ο ίδιος και οι φίλοι του εξαργυρώνοντας τον αφανισμό στον οποίο οδηγεί το πρώην ΠΑΣΟΚ.
Δεύτερον, ακολούθησαν οι κινήσεις από τους διατάκτες της συγκυβέρνησης, Μέρκελ- Σόιμπλε που υπαγόρευσαν και στους τρεις να μην τολμήσουν και διενεργήσουν εκλογές πριν τις γερμανικές. Το νόημα ήταν αυτό και δόθηκε με τις γνωστές φιοριτούρες περί επιβράβευσης και συνέχισης των “μεταρυθμίσεων”, ενώ είναι σαφές ότι από Σεπτέμβριο πάμε για νέα μέτρα.
Τρίτον, ήρθε η δραματοποίηση της συνάντησης των τριών ώστε να ελπίσουν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ και ο λαός ότι κάτι μπορεί να βγει από εκεί, ενώ είναι γνωστό ότι τους δένουν τα στέρεα δεσμά της συνενοχής και της εξάρτησης από ντόπια και ξένα κέντρα.
Τέταρτον, ήρθε η απόφαση του ΣτΕ που είναι όσο το δυνατόν ευνοϊκότερη για τους τρεις δεδομένων των συνθηκών, με αποτέλεσμα αντί καθαρά να διατάσσει προσωρινά την αναστολή συνολικά της πράξης νομοθετικού περιεχομένου και την επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς της ΕΡΤ άνευ ετέρου, αναστέλλει μόνο μερικώς την ΠΝΠ και ενώ καθαρά εννοεί την άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ αφήνει τους εργαζομένους έρμαιους στα χέρια των δημίων τους και στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να προσαρμόζει την απόφαση, έστω κινούμενη εκτός νομιμότητας στα μέτρα της, επικαλούμενη την αοριστία της γλώσσας της απόφασης. Και εδώ είχαν προσπαθήσει να πείσουν εργαζομένους και λαό και εν μέρει το πέτυχαν ότι μέσα από δικαστικές αποφάσεις θα ερχόταν η δικαίωση, άποψη που είναι βαθύτατα αντιδραστική και ανιστόρητη. Η δικαστική λειτουργία κανενός αστικού καθεστώτος δεν επαναστατεί απέναντι στην εκτελεστική και ακόμα και αν βρεθούν γενναίοι, προοδευτικοί δικαστές φροντίζει να τους απομονώνει.
Ο αγώνας λοιπόν για δημοκρατία, που περνά μέσα από την ανατροπή της κυβέρνησης και της μνημονιακής πολιτικής και του οποίου το θέμα της ΕΡΤ αποτελεί κρισιμότατο σταυροδρόμι, όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά αντίθετα υφίσταται εντονότατη επίθεση πολλαπλού αποπροσανατολισμού με στόχο τη διάλυσή του. Θα τάξουν στους εργαζομένους επαναπρόσληψη βάσει των τρικομματικών ρουσφετιών. Θα πουν στον κόσμο ότι η ΕΡΤ δεν αξίζει τόσο ώστε να πάει η χώρα σε εκλογές εξαιτίας της. Θα αναδείξουν όποιο άλλο θέμα για να πέσει η απήχηση του ζητήματος της ΕΡΤ και στην ανάγκη θα καταστείλουν σκληρά τις κινητοποιήσεις, ενώ οι “επαναστάτες” Βενιζέλος και Κουβέλης θα μοιράζουν τα υπουργεία. Δεν έχει σημασία ότι η κυβέρνηση δείχνει όντως να τρώει τα ψωμιά της. Μέχρι να τα φάει προλαβαίνει να ισοπεδώσει τα πάντα. Ο αγώνας για τη δημοκρατία απαιτεί διαρκή παρουσία και εγρήγορση, μαχητικότητα και συνειδητοποίηση. Αν τώρα τον εγκαταλείψουμε έρχεται η σειρά μας.
ΥΓ. Ακόμα και αυτήν την ευνοϊκή για την ίδια προσωρινή διαταγή η κυβέρνηση την παραβιάζει ανερυθρίαστα. Άλλη μια εκτροπή από την ακροδεξιά κλίκα.