Η Ευρώπη της ‘Αμυνας «δεν είναι για αύριο» επισημαίνουν Γάλλοι αναλυτές και δημοσιογράφοι στον απόηχο των συνοδών κορυφής ΕΕ και ΝΑΤΟ την προηγούμενη εβδομάδα στις Βρυξέλλες.
Η εφημερίδα Le Monde αναφέρει ότι σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύτηκε στις 14 Μαρτίου από το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης, η Γηραιά Ήπειρος ναι μεν έχει γίνει ένα «νέο hot spot» εξοπλισμών, πλην όμως πολλά κράτη μέλη της ΕΕ επιθυμούν προς το παρόν να παραμείνουν κάτω από την ομπρέλα της Ουάσιγκτον και να ευνοήσουν το «made in the USA», με τις Lockheed Martin, Raytheon Technologies, Boeing, Northrop Grumman και General Dynamics, να «κυριαρχούν». Αναφέρεται ακόμη ότι αν τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 πωλούν τόσο καλά στην Ευρώπη, σε σύγκριση με το γαλλικό Rafale, το οφείλουν περισσότεροι στην επιθυμία χωρών να συνδεθούν με το ΝΑΤΟ, παρά στην τεχνολογία τους, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα την έλλειψη στρατιωτικού προγραμματισμού στην ΕΕ, που έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη «συνεχούς διαμάχης», μεταξύ των ευρωπαϊκών εταιρειών.
Επισημαίνοντας την άποψη του Ζακ Αταλί , ότι ο επανεξοπλισμός της Ευρώπης θα χρειαστεί πολλά χρόνια, ακόμη και αν τα εργοστάσια όπλων λειτουργούν «είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα», η γαλλική εφημερίδα τονίζει, ότι «όλοι περιμένουν μια ώθηση, ακόμα κι αν ο ευρωπαϊκός “Μεγάλος Στρατός” δεν είναι για αύριο».
Στα εμπόδια για την οικοδόμηση της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας, παρά την υιοθέτηση της «Στρατηγικής Πυξίδας», αναφέρεται εξάλλου η γαλλική εφημερίδα Les Échos σημειώνοντας ωστόσο, ότι από μια ιδέα που υπερασπιζόταν μόνη της η Γαλλία, η ευρωπαϊκή άμυνα γίνεται τελικά μια επιθυμία, που μοιράζονται οι είκοσι επτά.
Υπογραμμίζοντας τα όσα ανέφερε ο Γάλλος πρόεδρος την Παρασκευή, μετά την ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, περί ανάπτυξης μίας κοινής στρατιωτικής κουλτούρας, η εφημερίδας παρατηρεί, ότι «εδώ ακριβώς αρχίζουν ξανά οι ευρωπαϊκοί καβγάδες», φέροντας ως παράδειγμα τη Γερμανία, για την οποία σημειώνει, ότι τελικά κατάλαβε, πως δεν θα μπορούσε να είναι οικονομική δύναμη χωρίς να επενδύσει ένα ελάχιστο στην άμυνά της, αλλά δεν έχει στρατηγική κουλτούρα κυριαρχίας.