Ένα ανείπωτο δράμα εξελίσσεται αυτές τις μέρες στα νησιά που υποδέχονται πρόσφυγες από τη Συρία. Μικρά παιδιά, αντί να παίζουν με τους φίλους τους ή να γελούν, τα πτώματά τους τα ξεβράζει η θάλασσα. Την ίδια στιγμή η πλούσια Ευρώπη στρέφει το βλέμμα της αλλού, ετοιμάζει φυλακές και σηκώνει τείχη, κουνά το δάκτυλο στις κτυπημένες από την κρίση χώρες του νότου, αυτές που ανοίγουν την αγκάλη τους για να βοηθήσουν με τα λιγοστά μέσα που διαθέτουν τους κυνηγημένους πρόσφυγες.
Οι εικόνες από τη Μυτιλήνη είναι ντροπιαστικές για κάθε άνθρωπο. Οι άνθρωποι του νησιού ζούνε ένα διαρκές σοκ. Προσπαθούν να βοηθήσουν. Δίνουν ότι έχουν. Κάποιοι ανοίγουν τα σπίτια τους για να φιλοξενήσουν τους ανθρώπους. Άλλοι κλαίνε. Πολλοί νοιώθουν οργή για όλα αυτά που συμβαίνουν. Η λέξη «τραγωδία» χάνει πια το νόημά της από την ίδια την πραγματικότητα. Ζούμε την εποχή των τεράτων.
Από πρωί στο Βορειοδυτικό τμήμα της Μυτιλήνης, η θάλασσα ξεβράζει συνεχώς πτώματα μεταναστών από το προχθεσινό πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά του Μολύβου.
Τα περισσότερα άψυχα σώματα προσφύγων, κυρίως παιδιών και γυναικών, ξεβράστηκαν στο Καλό Λιμάνι στην περιοχή της Αρχαίας Άντισσας.
Λιμενικό Σώμα, Πυροσβεστική Υπηρεσία και εθελοντικές ομάδες έχουν ξεκινήσει το μακάβριο έργο της περισυλλογής των νεκρών ανθρώπων που προσπάθησαν να ξεφύγουν από το θάνατο του πολέμου, για να χαθούν στα παγωμένα νερά του Αιγαίου.
