Του Γιώργου Λακόπουλου
Η πολιτική έχει και μια παιδαγωγική πλευρά και η ανάδειξή της προσωποποιείται πάντα: δείξε μου τη διαδρομή σου, να σου πω τι είδους πολιτικός είσαι.
Αυτές τις μέρες στο περιθώριο των διεργασιών για τις φθινοπωρινές αρχαιρεσίες του ΠΑΣΟΚ κινείται κι ένα από τα φαντάσματα του -κακού- παρελθόντος του: η υποψηφιότητα μιας πρώην ντίβας του, που δηλώνει ότι «δεν θα είναι απούσα».
Μόνο που η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου απούσα είναι περισσότερο από δέκα χρόνια: έφυγε ως αποσυνάγωγη των εκλογών του 2012. Ότι θέλει να είναι υποψήφια… χωρίς να επιστρέψει, είναι σαν να τους κάνει πλάκα.
Ως τώρα τσαλαβουτούσε στο δημόσιο χώρο, χρηματοδοτώντας ένα ΙΧ -«Δίκτυο» -δήθεν για τον «εκσυγχρονισμό» στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Δεν εκσυγχρόνισε τίποτε, εκτός από τη στροφή της ίδιας προς τη Δεξιά.
Το 2017 προσπάθησε να στήσει κόμμα με τον Ραγκούση και τον Φλωρίδη, που την κοπάνησαν όταν κατάλαβαν με ποια είχαν να κάνουν: ο ένας για τον ΣΥΡΙΖΑ και ο άλλος για τη ΝΔ -όπου ήδη σταδιοδρομούσαν και άλλοι από μια μάλλον κακόφημη περίοδο του ΠΑΣΟΚ.
Ο Μητσοτάκης βάζει στις κυβερνήσεις του αβέρτα υπουργούς του Σημίτη, έδωσε ρόλο ακόμη και σ έναν πρώην υπάλληλο της Διαμαντοπούλου, αλλά όχι και στην ίδια. Του αποδίδεται ότι τη θεωρούσε πάντα «τοξική»: μέτριο βιογραφικό, ακόλουθος όλων των πρωθυπουργών του ΠΑΣΟΚ , προβληματική δημόσια παρουσία, κακή θητεία ως υπουργός, απαρατήρητη ως επίτροπος.
Της έδωσε ότι την εξέθετε υπέρ του, αλλά προστάτευε τον ίδιο. Πρώτα υποψήφια για τον …ΟΟΣΑ- και η ίδια δήλωσε ότι… έφτασε στην τετράδα, σαν να ήταν άθλημα με final -4.
Μετά το βόλεψε σε μια επιτροπή, από αυτές που περιθάλπουν ξοφλημένους της κοινοτικής γραφειοκρατίας με στερητικά. Μια θέση στην …Coca-colla, την πήρε μόνη της.
Θαυμάστρια του Μητσοτάκη
Επί χρόνια πρόβαλε, ανερυθρίαστα, την προτίμησή της στον Μητσοτάκη -εμφανίσθηκε ως και θαυμάστρια του πατέρα του-φωτογραφήθηκε αγκαζέ με τον Άδωνι και περίμενε το πλοίο που δεν έρχεται.
Κατά διαστήματα ΜΜΕ την εμφάνιζαν ως υποψήφια για τα πάντα: πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπουργός, τραπεζίτης, επίτροπος. Ό,τι ορέγεται ένας επαγγελματίας της πολιτικής.
Τώρα, – δίκην επιστροφής στον τόπο του εγκλήματος- «σκέφτεται» να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με τον ισχυρισμό ότι διαθέτει «κυβερνησιμότητα»! Η ίδια, όχι το ΠΑΣΟΚ.
Σαν ανέκδοτο ακούγεται. Κάποιοι μιλούν για …ριμέικ της υποψηφιότητας Λοβέρδου, που είχε χορηγό τον Μητσοτάκη.
Αν πράγματι λείπει κάποιος στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Όχι πάντως η «υπουργός της φωτοτυπίας». Όταν ο Γ. Παπανδρέου την είχε υπουργό Παιδείας, υπό την επίβλεψη του Γιάννη Πανάρετου -και διαφήμιζε έναν μη εφαρμόσιμο νόμο για τα ΑΕΙ επειδή τον ψήφισε και η ΝΔ.
Ο Γ. Κατσιγιάννης έγραψε στα «Παραπολιτικά»: ‘Επειδή στη δημοσιογραφική και πολιτική πιάτσα όλα μαθαίνονται, δεν ισχύει πως κάποιοι την πιέζουν και αυτή -τάχα µου- παριστάνει τη δύσκολη, αλλά η ίδια στήνει το «έργο» της ενδεχόμενης υποψηφιότητάς της για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ”.
Ο πολιτικός αμοραλισμός
Ο Γιώργος Καρελιάς αποκάλυψε ότι η Διαμαντοπούλου διοχετεύει και «ποιοτικά στοιχεία» ευνοϊκών γι’ αυτήν δημοσκοπήσεων, υπενθυμίζει ότι «έχει απομακρυνθεί εδώ και πολλά χρόνια από το ΠΑΣΟΚ, έχει δηλώσει ότι δεν την εκφράζει», ενώ προ εξαμήνου «είχε διαβεβαιώσει ότι δεν θα επιστρέψει στην ενεργό πολιτική».
Αναφέρει επίσης ότι «δεν έχει κρύψει ότι οι πολιτικές απόψεις της είναι πιο κοντά στον Κυριάκο Μητσοτάκη παρά στο ΠΑΣΟΚ και το 2019 είχε δηλώσει ανοιχτά «πιστεύω στην αυτοδυναμία της ΝΔ», τονίζοντας ότι «ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα περισσότερη σχέση έχω με τη ΝΔ». Δεν είχε μόνο «σχέση» είχε και επαφές, αναμένοντας να «αξιοποιηθεί» . Καλύτεροι είναι ο Χρυσοχοΐδης , ο Φλωρίδης, ο πρώην συνεργάτης της Πιερακάκης και άλλοι;
Η ίδια κινείται, όπως πάντα, στο παρασκήνιο για να εξασφαλίσει προβολή στα ΜΜΕ και να κινητοποιήσει έναν μικρό κύκλο οικονομικών παραγόντων -χωρίς δυνατότητες επιρροής στο ΠΑΣΟΚ- να εκδηλωθούν υπερ της,
Οι κανονικοί υποψήφιοι για την ηγεσία, διακινούν ότι «έχουν ράμματα για τη γούνα της» και στα μεσαία στελέχη του κόμματος κυκλοφορούν χαρακτηρισμοί όπως «βαλτή», «ξεπερασμένη» «αντιδημοφιλής», «διαπλεκόμενη», «παράδειγμα προς αποφυγήν» και άλλα βαρύτερα.
Όσοι πάντως την ξέρουν καλύτερα λένε ότι έχει συναίσθησή των ορίων της και απλώς βρίσκει αφορμή για εφήμερη δημοσιότητα. Δεν υποφέρεται η ζωή στο πολιτικό περιθώριο και η αυτοχρηματοδότηση της δημόσιας παρουσίας την είναι πλέον δυσβάσταχτη.
Σε περίοδο που οι μετακινήσεις πολιτικών μοιάζουν με τις μεταγραφές των ποδοσφαιριστών, ο πολιτικός αμοραλισμός είναι επωφελής για κάποιους στην πολιτική -δείτε τη σύνθεση του σημερινού υπουργικού Συμβουλίου.
Αλλά η παιδαγωγική του είναι πάντα αρνητική και για τους αμοραλιστές ντρέπεται ακόμη και η ντροπή…