Οι υπάλληλοι στη ΔΕΗ τόσο καιρό λίγα κάνανε αναφορικά με τους εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες τους που έμεναν χωρίς ρεύμα. Πολλοί μάλιστα δυσανασχετούσαν στις εκκλήσεις των πολιτών. Λέγανε: “και τι να κάνουμε κι εμείς; Τι δουλειά μας κάνουμε”. Τώρα, πώς θα ζητήσουν τη συμπαράσταση των πολιτών; Θα υπάρξει συμπαράσταση, οπωσδήποτε. Όχι αυτή η συμπαράσταση που θα έπρεπε για ένα αγαθό που θα έπρεπε να είναι δημόσιο, όμως έστω κι έτσι, θα υπάρξει.
Αλλά είναι κρίμα πάντα να πρέπει πρώτα να γίνει το κακό για να συνειδητοποιούμε την ευθύνη του καθενός, από το πόστο του, από τη δουλειά του, στο κοινωνικό χώρο που είναι ενταγμένος. Και οι υπάλληλοι της ΔΕΗ, αναντίρρητα, έχουν κι αυτοί ένα σημαντικό μερίδιο ευθύνης.
Γιατί την κρίσιμη στιγμή δεν αντέδρασαν, σιώπησαν, συμβιβάστηκαν. Σκέφτηκαν: “εγώ θα τη γλυτώσω”. Αμ δε..
