ΠΩΣ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ, Η ΥΠΑΚΟΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ, Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΥΝΕΒΑΛΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥ. | ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ [ μετανάστευση, γκετοποίηση, εξολόθρευση με κινητές μονάδες, στρατόπεδα συγκέντρωσης]
1.Η «ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ» [1933-1941]
Αρχικώς με την έναρξη του πολέμου, ο σκοπός του Hitler ήταν ένα καθαρό Reich από τους Εβραίους. [judenfrei]. Το σύστημα που επιλέχτηκε ήταν ο εξαναγκασμός των εβραίων να μεταναστεύσουν. Με την δημιουργία καταπιεστικών νόμων έκαναν την ζωή τους ανυπόφορη, πιέζοντας τους σε μια οριστική έξοδο προς το εξωτερικό. Από το 1933 έως το 1939 από τους 520.000 Εβραίους της Γερμανίας είχαν μείνει το 1938, 350.000. Όμως εκείνη την χρονιά προστέθηκαν 190.000 αυστριακοί Εβραίοι. Οι Ναζί λοιπόν έπρεπε να διαχειριστούν 540.000 Εβραίους. Όμως η Γερμανία κατακτούσε συνεχώς νέες χώρες. Έτσι έπρεπε να ξεφορτωθεί και τους 2.000.000 εβραίους της Πολωνίας, Τον Φεβρουάριο του 1941 ο Hitler συζήτησε αυτό το πρόβλημα με τον σύμβουλό του για θέματα εργασίας, τον Ley. Έπρεπε να βρεθούν άλλες λύσεις. Με την εξέλιξη του πολέμου οι Ναζί σκέφτηκαν ότι όλη η Ευρώπη έπρεπε να απελευθερωθεί από τους Εβραίους και έτσι εφάρμοσαν την ιδέα της γκετοποίησης προς ανατολάς. [Πολωνία]. Ενώ οι Γερμανοί προετοίμαζαν τον πόλεμο με την Σοβιετική Ένωση, διεπίστωσαν ότι η λύση της Πολωνίας [στρατόπεδα συγκέντρωσης] δεν μπορούσε να εφαρμοστεί γιατί οι εβραίοι στην Σοβιετική Ένωση αριθμούσαν εκατομμύρια. Ο Hitler δίνει εντολή στον Himmler να εξοντώσει την «ιντελιτζέντσια των εβραιομποσελβίκων». Την δουλειά την ανέλαβε ο στρατός με εργαλείο τα λεγόμενα «EINSATZGRUPPEN». Αυτά τα τάγματα θανάτου δολοφόνησαν από τις 22/6/1941, 1.500.000 εβραίους. Η λύση της εξόντωσης στον τόπο διαμονής, μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο στους Εβραίους της Σοβιετικής Ένωσης. Στη Δύση [Ολλανδία, Γαλλία, ΕΛΛΑΔΑ], δεν μπορούσε να εφαρμοστεί η ίδια στρατηγική στο «φως του ήλιου». Έτσι βρέθηκε η λύση των στρατοπέδων συγκέντρωσης στην Ανατολική Ευρώπη. Στην σύνοδο της WANNSEE οργανώθηκε η ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ και αρχηγοί της επιχείρησης έγιναν ο HIMMLER και ο HEYDRICH.
ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ – 1
Το σημείο εκκίνησης για κάθε καταδίωξη ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΚΡΙΒΗ ΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥ. Μόνο όταν οριστούν τα χαρακτηριστικά του «εχθρού» μπορεί να ξεκινήσει το κυνήγι. Ο Hitler γίνεται καγκελάριος στις 30/1/1933. Στις 6/3/1933 ο γραμματέας του υπουργείου οικονομικών στέλνει μια προσωπική επιστολή στον αρχηγό της καγκελαρίας Lammers στον οποίο συνιστούσε να πάρει μέτρα κατά των Εβραίων… Ο Lammers μεταδίδει την επιστολή στον υπουργό εσωτερικών Frick, προσθέτοντας ότι έπρεπε να φύγουν από την Γερμανία οι Εβραίοι της ανατολικής Ευρώπης που είχαν ξένη εθνικότητα. Όμως για να γίνει αυτό, πρώτα έπρεπε να γίνει JUDENFREI το ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. Για να διώξουν από την ΔΗΜΟΣΙΑ ΜΗΧΑΝΗ τους Εβραίους, έπρεπε να δοθεί το συντομότερο δυνατόν ένας σίγουρος ορισμός του Εβραίου.
ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ – 2
Όπως γράφει ο Raul Hilberg το πρόβλημα του ορισμού των Εβραίων ήταν ένα εμπόδιο, ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα, που η προηγούμενη γενιά των αντισημιτών δεν είχε λύσει. Όταν ανέλαβαν την εξουσία οι Ναζί έπρεπε να το λύσουν. Έτσι η ΑΠΟΥΣΙΑ ΙΚΑΝΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ έδωσε άμεσα την λύση.
ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 7/4/1933 ΑΠΟΛΥΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΜΕ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΗ ΑΡΙΟΥΣ. Όμως ο όρος «με προγόνους μη άριους», πάλι δεν ήταν σαφής. Στις 11/4/1933, με άλλο διάταγμα ορίζεται ως Εβραίος αυτός που έχει έναν ή και τους δύο γονείς Εβραίους ή έναν ή και τους δύο παππούδες Εβραίους. Επίσης όποιος πίστευε στον Ιουδαϊσμό τον θεωρούσαν πιθανόν Εβραίο. Παρ’ όλα αυτά το διάταγμα είχε πολλά κενά. Την λύση την έδωσε ο ανυπόμονος Hitler στις 13/9/1935, ο οποίος διέταξε να ετοιμαστεί ΕΝΤΟΣ ΔΥΟ [2] ΗΜΕΡΩΝ ο Νόμος για την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΤΙΜΗΣ. Ο νόμος αυτός δεν έλυσε όλα τα προβλήματα, αλλά ήταν μια σημαντική νομική αρχή για τον διαχωρισμό ανάμεσα σε Εβραίους και άριους. Απαγορευόταν οι γάμοι και οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ Εβραίων. Απαγορευόταν η πρόσληψη ενός άριου από Εβραίο. ΑΚΟΜΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ REICH. ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. Όμως αυτά δεν αρκούσαν και έπρεπε να αφαιρεθούν και άλλα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ που το κάθε κράτος παραχωρεί στους πολίτες του.
ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ – 3
Το βράδυ της 14/9/1935 η ίδια επιτροπή που είχε συντάξει τον «Νόμο για την προστασία του γερμανικού αίματος και της γερμανικής τιμής», σε νέα σύσκεψη, συντάσσει τον «Νόμο περί της Υπηκοότητας». ΜΟΛΙΣ ΤΡΙΑ ΑΡΘΡΑ. Η ισχύς του ξεκινούσε από τις 15/9/1935.. Πώς αυτός ο νόμος αφαίρεσε όλα τα δικαιώματα και τις εγγυήσεις που παρείχε το Γερμανικό κράτος από τους Εβραίους? Πολύ απλά. Χώρισε τους Γερμανούς σε «ΥΠΗΚΟΟΥΣ» ΚΑΙ «ΠΟΛΙΤΕΣ». Ο υπήκοος προστατευόταν από το Γερμανικό κράτος, ενώ ο πολίτης είχε γερμανικό αίμα, ή είχε Γερμανούς συγγενείς. Έτσι οι Εβραίοι ήταν απλώς ΥΠΗΚΟΟΙ, αλλά όχι πολίτες. Οι Εβραίοι λοιπόν ήταν υπό τις ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΓΕΜΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ – 4
Με το «Πρώτο Άρθρο του Νόμου για την Υπηκοότητα» δίνεται ο ακριβής ορισμός του Εβραίου και έτσι μπορούσαν να στοχοποιηθούν τα θύματα, να αφαιρεθεί η περιουσία τους, και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια τους.
Η «ΑΡΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – 1
Οι Εβραίοι που δούλευαν και απολύθηκαν από το Γερμανικό δημόσιο ήταν λίγοι. [Φυσικά η ναζιστική προπαγάνδα είχε παρουσιάσει την κατάσταση διαφορετικά]… Το 46% των Εβραίων ήταν αυτόνομοι. Είχαν μια επιχειρηματική δραστηριότητα την οποία ο ναζισμός την χτύπησε με δυο τρόπους: το κλείσιμο, ή την αριανοποίηση, δηλ. το πέρασμα της επιχείρησης σε μη εβραϊκά χέρια. Η αριανοποίηση εφαρμόστηκε με δυο τρόπους: από 1/1/1933 – 30/11/1938 ο Εβραίος «εθελοντικά» παραχωρούσε την επιχείρηση του στον Γερμανό αγοραστή. Μετά τον Νοέμβριο του 1938 το γερμανικό κράτος ΥΠΟΧΡΕΩΝΕ τον Εβραίο να την πουλήσει. Στην λεγόμενη «εθελοντική» φάση, η ζωή των επιχειρήσεων γινόταν τόσο δύσκολη ώστε έπεφτε η αξία τους. Επίσης εκφόβιζαν τους Εβραίους για να τις πουλήσουν. Αυτοί οι δύο στόχοι επιτυγχάνονταν με το οργανωμένο μποϋκοτάζ. Το μποϋκοτάζ το οργάνωσε το ναζιστικό κόμμα. Στόχος ήταν να χαθεί η πελατεία, και οι προμηθευτές να μην εφοδιάζουν με πρώτη ύλη τις επιχειρήσεις. Όμως τα πράγματα δεν ήταν απλά… Οι ναζί ήθελαν να ξεπουληθούν οι εβραϊκές επιχειρήσεις χωρίς να κλείσουν, γιατί τα αλυσιδωτά λουκέτα θα δημιουργούσαν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Ποιος ήταν στην πρώτη γραμμή της αριανοποίησης της οικονομίας? ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Αυτές έπαιζαν το ρόλο του μεσάζοντα ανάμεσα στον αγοραστή και τον πωλητή. Οι ίδιες τράπεζες αντιλαμβάνονται το 1938 ότι ενώ υπάρχουν πολλές εβραϊκές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν γερμανοί αγοραστές. Επίσης ορισμένες γερμανικές επιχειρήσεις αντέχουν. Έτσι αποφασίζεται η πτώση της αξίας αυτών των επιχειρήσεων ώστε αυτές να αγοραστούν από τους λιγότερο ευκατάστατους Γερμανούς…
ΑΡΙΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – 2
Για να πέσει η αξία των επιχειρήσεων ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ. Ο Εβραίος πωλητής βρισκόταν μπροστά σε ένα μόνο αγοραστή. Από τις 26/4/1938 όλες οι αγοραπωλησίες έπρεπε να είχαν την έγκριση του υπουργείου το οποίο χαμήλωνε και άλλο την τιμή πώλησης υπέρ του γερμανού αγοραστή. Επειδή οι ναζί δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλο στις 12/11/1938 διατάζουν όλους τους Εβραίους να κλείσουν τα μαγαζιά τους έως τις 31/12/1938. Φυσικά οι εβραίοι δεν μπορούσαν να πουλήσουν οι ίδιοι τα προϊόντα τους. Οι ναζί όριζαν την τιμή πώλησης των προϊόντων. Όμως οι Εβραίοι διέθεταν κάποια περιουσιακά στοιχεία ακόμα. Το επόμενο βήμα των ναζί ήταν αυτό που απέμεινε στους Εβραίους.
Η ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ
Κανένα κράτος δεν επιθυμεί την μετανάστευση των εύπορων πολιτών, γιατί φοβάται την φυγή κεφαλαίων. Αυτό ίσχυε και στην Γερμανία πριν από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Στις 8/12/1931 επιβάλλεται ο «φόρος εκπατρισμού», ο οποίος επιβλήθηκε σε όλους τους πολίτες που είχαν περιουσία πάνω από 200.000 Reichsmark στις 31/1/1931 ή είχαν εισόδημα 20.000 μάρκα το έτος 1931. Οι ναζί του Υπ. Οικονομικών το 1934 κατεβάζουν το αφορολόγητο για τα περιουσιακά στοιχεία έως τις 31/1/1931 στα 50.000 μάρκα και για τα εισοδήματα του 1931 στα 20.000 μάρκα αντίστοιχα. Η διάταξη αυτή ήταν πονηρή γιατί ο Εβραίος πλήρωνε φόρο για περιουσία ή εισόδημα που δεν κατείχε. Έτσι το φορολογικό έτος 1932-1934 το κράτος εισέπραξε 1.000.000 μάρκα, ενώ το έτος 1938-1939 εισέπραξε 340.000.000 μάρκα. Στις 7/11/1938 ένας σύμβουλος της γερμανικής πρεσβείας δολοφονείται στο Παρίσι, από ένα νεαρό Εβραίο. Στις 10/11/1938 ο Hitler, ο Goering, και ο Goebbels, για αντίποινα επιβάλλουν στους εβραίους τον «εξιλαστήριο φόρο» [Suhneleistrung] συνολικού ύψους 1.000.000 μάρκων. Εάν ο Εβραίος δεν είχε μετρητά, πλήρωνε σε είδος, [έργα τέχνης, ακίνητα, συνάλλαγμα]. Το γερμανικό κράτος από αυτόν τον φόρο μάζεψε 1 δις εκατό χιλιάδες μάρκα. Συνολικά από τους δύο φόρους, το ναζιστικό Υπ. Οικονομικών μάζεψε 2 δις μάρκα. ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΧΑΣΕΙ ΜΕ ΒΙΑΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ , ΥΣΤΕΡΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΘΗΚΑΝ ΑΓΡΙΑ. ΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ? ΟΙ ΤΑΠΕΖΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ. Η επόμενη κίνηση των ναζί είχε σαν στόχο αυτούς τους λογαριασμούς. ΤΟ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ. Με διάφορα νομικά κόλπα στους εβραίους αρχικώς «κουρεύτηκε’ κατά 50 % ο τραπεζικός τους λογαριασμός. Αυτοί οι Εβραίοι κατάφεραν να μεταναστεύσουν. Αργότερα έγινε κατάσχεση όλου του ποσού. Σε αυτούς που «κουρεύτηκε» όλο το ποσό δεν υπήρχε πλέον η δυνατότητα εγκατάλειψης της Γερμανίας. Έτσι το 1939 είχαν απομείνει μόνο οι γέροι, οι φτωχοί και οι γυναίκες. Όλοι αυτοί ήταν άνεργοι, Το άλλο μισό του εβραϊκού πληθυσμού είχε φύγει.
ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ.
Στις 19/11/1938 με διάταγμα οι Εβραίοι χάνουν το δικαίωμα της κοινωνικής ασφάλισης. Επιπλέον φορολογούνται οι εβραϊκές φιλανθρωπικές οργανώσεις. Μετά από αυτά τα μέτρα οι Εβραίοι υποχρεώνονται να δουλεύουν στις πιο ταπεινές, εργασίες. Όμως ακόμα και η πιο χαμηλή εργασία πρέπει να πληρώνεται. Βέβαια στους ναζί δεν άρεσε η ιδέα ότι ο Εβραίος έπρεπε να πληρώνεται τα ίδια χρήματα με έναν Γερμανό. Έτσι στις 3/10/1941 με διάταγμα το δικαίωμα της μισθοδοσίας αφαιρείται, και οι εργαζόμενοι εβραίοι θα πληρώνοντας ανάλογα με την πραγματική δουλειά που προσέφεραν. Επίσης ο Εβραίος δεν είχε δικαίωμα να αρνηθεί μια εργασία που του «ΠΡΟΣΦΕΡΕ» το ναζιστικό υπουργείο. Όλα αυτά δεν ήταν αρκετά. Δεν ήταν σωστό να πληρώνει κάποιο φόρο ένας Γερμανός και ένας Εβραίος να μην ον πληρώνει, Επιβλήθηκε και στον εβραίο φόρος 15% για τις κοινωνικές παροχές, παρότι του είχε αφαιρεθεί αυτό το δικαίωμα. Για τους ναζί ήταν θέμα κοινωνικής και φορολογικής ισότητας.
Η ΛΙΜΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ
Η διαδικασία της «απαλλοτρίωσης» των εβραϊκών περιουσιών κορυφώνεται με την έναρξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου με αυτό που ο HILBERG είχε ονομάσει «ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΠΕΙΝΑ». Με άλλα λόγια κατά την διάρκεια του πολέμου εφαρμόστηκε ένα οργανωμένο πρόγραμμα με σκοπό την λιμοκτονία των Εβραίων της Γερμανίας αρχικά και διαδοχικά, όλων των εβραίων που κατοικούν στις κατεχόμενες από τους γερμανούς χώρες. Κατά την διάρκεια των πολέμων κάθε κράτος εφαρμόζει ένα σύστημα ορθολογισμού της τροφής. Αλλά οι ναζί εφάρμοσαν συνειδητά ένα άλλο σύστημα για τους εβραίους: ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΤΡΟΦΗ από αυτήν που έπαιρναν οι γερμανοί ώστε ο θάνατος από την πείνα να τους εκμηδενίσει. Παρ’ όλα αυτά μερικοί Εβραίοι έπαιρναν πακέτα με τροφή από το εξωτερικό. Οι ναζί πραγματοποιούσαν έλεγχο, έκαναν κατάσχεση και ο ΑΡΙΘΜΟΣ των ΘΕΡΜΙΔΩΝ αφαιρείτο από τον παραλήπτη. Στις 26/6/1942 το Υπουργείο Γεωργίας που ήταν υπεύθυνο του προγράμματος ορθολογισμού της τροφής αποφασίζει ότι το πρόβλημα πρέπει να λυθεί οριστικά. Σε μια σύσκεψη που πήραν μέρος εκπρόσωποι του Υπουργείου και του ναζιστικού κόμματος, πάρθηκαν αποφάσεις καταγεγραμμένες σε πρακτικά που διεσώθηκαν και κατατέθηκαν στην δίκη της Νυρεμβέργης. Η σύσκεψη μας δείχνει καθαρά τον φρικτό τρόπο σκέψης των Ναζί. Τι αποφασίστηκε; Κατ’ αρχήν στους Εβραίους απαγορεύτηκαν τα γλυκά. Έπειτα απαγορεύτηκε το λευκό ψωμί, τα μικρά ψωμάκια, το κεράς και τα αυγά. Καταργήθηκαν επίσης και οι μεγαλύτερες ποσότητες τροφής που έπαιρναν τα μικρά παιδιά των εβραίων. Για τις έγκυες ενισχύθηκε το διάταγμα του 1942 που απαγόρευε περισσότερη τροφή. Η ίδια απόφαση που ίσχυε για τις έγκυες εφαρμόστηκε για τους ασθενείς, καθώς και για τους εβραίους εργαζόμενους. Οι παραπάνω αποφάσεις εκδόθηκαν σε διάταγμα στις 18/9/1942.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ
Όλοι εμείς είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε την εξόντωση των Εβραίων μέσα από την οπτική του τελευταίου σταδίου: την φυσική εξόντωση. Αλλά το Άουσβιτς ήταν το τελευταίο στάδιο μιας διαδρομής που ξεκίνησε με την άνοδο του Χίτλερ στη εξουσία το 1933. Είναι δύσκολο κάποιος να κατανοήσει το γιατί της κτηνωδίας της εξόντωσης. Αντίθετα οι τρόποι του εξανδραποδισμού των Εβραίων είναι πολύ εύκολο να κατανοηθούν. Στις 1/9/1941 εκδόθηκε διάταγμα που ταυτοποιούσε τους εβραίους. Στις 14/10/1941 ξεκίνησε η εξορία 160.000 παγιδευμένων γερμανών εβραίων προς την ανατολή. Από το 1942 απαγορεύτηκαν στους εβραίους οι συνδρομές σε εφημερίδες και περιοδικά, να χρησιμοποιούν ελεύθερα τα δημόσια μέσα μεταφοράς, τα σπίτια τους έπρεπε να είχαν στις πόρτες το χαρακτηριστικό σήμα των εβραίων, έπρεπε να παραδώσουν τα ρούχα που «δεν τους ήταν απαραίτητα», δεν έπρεπε να κατέχουν ραδιόφωνο, δίσκους, ποδήλατα [το αυτοκίνητο της εποχής] κ.λπ. Έκλεισαν όλα τα εβραϊκά σχολεία, και στα παιδιά απαγορεύτηκε οποιαδήποτε μορφή εκπαίδευσης. Οι εβραϊκές κοινότητες έπρεπε να παραδώσουν όλα τα αντικείμενα αξίας [χρυσό πολύτιμες πέτρες, πίνακες κλπ]. Από την στιγμή που ταυτοποιήθηκαν οι εβραίοι και έχοντας χάσει κάθε δικαίωμα και κάθε αγαθό, η μηχανή της καταστροφής εφάρμοσε το τρίτο στάδιο: την συγκέντρωσή τους. Αυτή είχε δύο διαφορετικές μορφές: στην Γερμανία τους ΑΠΟΜΟΝΩΣΑΝ, και στην ανατολή [Πολωνία] έφτιαξαν τα ΓΚΕΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι στην Γερμανία δεν δημιουργήθηκαν κλειστά εβραϊκά οικοδομικά τετράγωνα δηλ. γκέτο, αλλά χωρίστηκε αυστηρά ο εβραϊκός πληθυσμός από τον γερμανικό. Π.χ. η απόλυση των εβραίων και η απώλεια της εργασίας τους είχε σαν αποτέλεσμα την αποκοπή των εβραίων από τις παρέες των συναδέλφων τους που δεν ήταν εβραίοι. Έτσι έσπαζε ο κοινωνικός δεσμός μεταξύ εβραίων και μη εβραίων . Επίσης η αριανοποίηση [γερμανοποίηση] της οικονομίας με το κλείσιμο των εβραϊκών επιχειρήσεων καθιστούσε απαγορευτική κάθε μορφή συνεργασίας με τους γερμανούς. Στις 28/12/1939 ο GORING υποχρέωσε τους εβραίους να στοιβαχτούν σε σπίτια εβραϊκής ιδιοκτησίας εκδιώκοντας τους από σπίτια γερμανών ιδιοκτητών. Επίσης η εύκολη ταυτοποίηση των εβραίων, η απαγόρευση χρήσης ιδιόκτητου αυτοκινήτου, καθώς και η απαγόρευση της χρήσης μέσων μαζικής μεταφοράς καθιστούσε τους εβραίους εύκολα αναγνωρίσιμους και ΚΑΘΕ γερμανός πολίτης γινόταν, «αστυνομικός» του κάθε εβραίου. Αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός του R. HEYNTRICH ο οποίος υποστήριζε ότι: οι Γερμανοί πρέπει να υποχρεώνουν τους Εβραίους να συμπεριφέρονται σωστά, και φυσικά να τους ελέγχει το άγρυπνο βλέμμα όλου του πληθυσμού.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥ, ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΟΒΑΡΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΙΣΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΖΩΕΣ.
Το τελευταίο στάδιο της απομόνωσης υπήρξε η δημιουργία μιας ξεχωριστής γραφειοκρατίας για τους εβραίους. Σε αυτό οι ναζί βοηθήθηκαν από την ιστορική δομή της εβραϊκής κοινότητας, δηλ. μιας οργάνωσης δομημένης να διαχειρίζεται τα σχολεία, τα νοσοκομεία, και την παροχή υπηρεσιών. Το 1933 δημιουργήθηκε ένας ενιαίος εθνικός οργανισμός των κατά τόπους κοινοτήτων υπό την καθοδήγηση του ραβίνου LEO BAECK. Το 1939 αυτός ο οργανισμός πήρε το όνομα «Εθνική Ένωση των Εβραίων της Γερμανίας. Η Εθνική εβραϊκή διοίκηση μπροστά στον θρίαμβο του ναζισμού καλλιέργησε μια ολέθρια αυταπάτη: ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΣ ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ. Αυτό ήταν το πρώτο λάθος. Ο Χίτλερ δεν ενδιαφερόταν να έχει κανέναν διάλογο με την εβραϊκή διοίκηση. Δεύτερο λάθος. ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΝΑΖΙΣΜΟ. Οι ορθόδοξοι εβραίοι της οργάνωσης Agudah, οι εβραίοι που πίστευαν στην ενσωμάτωση σε ακραίες μορφές γερμανικού εθνικισμού, καθώς και οι Σιωνιστές που πίστευαν στην δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, κράτησαν απόσταση.
ΤΡΙΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ. Οι Εβραίοι πίστεψαν ότι με το χρόνο ο ναζιστικός αντισημιτισμός θα «γλυκάνει». Όμως η καταπίεση και τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν. Σε αυτό το σημείο η Εβραϊκή Ένωση ΕΧΑΣΕ τον ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΗΣ ΡΟΛΟ, επειδή σε κάθε ναζιστική επίθεση ο ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ και διαχειριστικός ρόλος της Ένωσης αναπτυσσόταν σε βάρος της ανάπτυξης ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ δράσης.
ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΝΑΖΙ: ένα οργανισμό φιλανθρωπίας που να εξαρτάται από τον Χίτλερ. Πράγματι με ένα διάταγμα στις 4/7/1939 η Εβραϊκή Ένωση πέρασε στον έλεγχο της Αστυνομίας [Ασφάλεια]. Αυτή η αλλαγή ήταν ουσιαστική και όχι τυπική [να σημειώσουμε εδώ ότι το ναζιστικό καθεστώς είχε καταργήσει τις νομικές διαδικασίες: αρκούσε ένα διάταγμα της αστυνομίας να αντικαταστήσει ένα νόμο]. Ο Leio Baeck και ο αντιπρόεδρος της Ένωσης ο Otto Hirsch έμειναν στις θέσεις τους αλλά οι ναζιστές άλλαξαν το καταστατικό. Υποχρέωσε ΟΛΟΥΣ τους Εβραίους να εγγραφούν στην Ένωση. Εδώ η εβραϊκή ηγεσία έκανε το ΤΕΤΑΡΤΟ ΛΑΘΟΣ. Πίστεψε ότι η ΥΠΑΚΟΗ στις διαταγές των γερμανών θα είχε σαν αποτέλεσμα την βελτίωση των συνθηκών ζωής των Εβραίων. Στην πραγματικότητα η Εβραϊκή Ένωση, απλοποίησε το έργο της καταστροφής τους από τους Ναζί, από την στιγμή που είχε περάσει στον έλεγχο της γερμανικής ασφάλειας. Όταν το 1943 ο Χίτλερ αποφάσισε την τελική εξόντωση των Εβραίων η Ένωση διαλύθηκε.
Χαράλαμπος Γερασ. Γεωργιλάς