ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η Κίνα του Μάο Τσε Τουγκ της «μεγάλης πορείας», που ήταν ίνδαλμα μιας μερίδας κομμουνιστών, έχει παραχωρήσει την θέση της, σ’ ένα κατ` επίφαση κομμουνιστικό κόμμα, που κυβερνά με στυγνότητα, κι όπου έχει παραχωρήσει την χώρα στην αχαλίνωτη και χωρίς φραγμούς οικονομία της αγοράς.
Η ανάπτυξη της Κίνας στηρίζεται , στην ανηλεή εκμετάλλευση του πολυπληθούς ανθρώπινου δυναμικού της, που θυμίζει την στυγνότητα του δυτικού κόσμου που εκμεταλλευόταν σκληρά την μισθωτή εργασία, χωρίς ασφάλιση, ακόμη και την εργασία των παιδιών, στις βιομηχανίες, στον 19ο αιώνα, στην εποχή της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου. « Η Κίνα θεωρείται ότι έχει τελειοποιήσει επίσης την ικανότητα της, να εφαρμόζει πολιτικές οι οποίες περιγράφονται με τον όρο ¨ «κούρσα μέχρι τέλους». Εδώ η κυβέρνηση επιδιώκει να κυριαρχήσει οικονομικά, υποσκάπτοντας διαρκώς τους ανταγωνιστές της. Για παράδειγμα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού για χαμηλό εργατικό κόστος, σε μεγάλο μέρος της Ασίας,{1} και γενικά σε ολόκληρο τον αναπτυσσόμενο κόσμο, η Κίνα διαρκώς ρίχνει το κόστος των εργατικών της κάτω από εκείνο των ανταγωνιστών της, σε σημείο που κανείς από αυτούς δεν μπορεί να ρίξει τις τιμές παρακάτω, οπότε οι ανταγωνιστές βγαίνουν από το παιχνίδι. Στην πλέον ακραία μορφή αυτού του παιχνιδιού , ο νικητής , έχοντας εκμηδενίσει ουσιαστικά κάθε ανταγωνισμό, μετατρέπεται ουσιαστικά σε μονοπώλιο, οπότε μπορεί πλέον να αυξήσει τις τιμές των αγαθών του. Για την ώρα το συγκριτικό κόστος της Κίνας απέναντι στις άλλες Ασιατικές χώρες τα λέει όλα. Σύμφωνα με τους αναπτυξιακούς δείκτες της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 2006, οι αμοιβές των εργαζομένων ως ποσοστό επί του συνόλου του κόστους ήταν¨ 28% στη Σρι Λάνκα, 11% στη Νότια Κορέα, 31% στις Φιλιππίνες, και μόλις 5% στην Κίνα». Τις μεθόδους αυτές που δεν είναι πρωτότυπες η Κίνα της έχει αντιγράψει από τους καπιταλιστές της Δύσης, τις οποίες χρησιμοποιεί με μεγάλη ευελιξία και σκληρότητα διότι έχει δικτατορικό καθεστώς, και δεν δέχεται διαμαρτυρίες. Παρόλα αυτά ,που και που γράφει ο δυτικός τύπος, ότι ξεσηκώνονται οι εξαθλιωμένοι Κινέζοι εργαζόμενοι, και απαιτούν αυξήσεις, και καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης, από τη εργοδοσία.
Στο πλαίσιο του ανταγωνισμού της Κίνας με τους Δυτικούς, η Δύση προσπαθεί να χαμηλώσει το εργατικό κόστος στην Ευρώπη, και να καταργήσει εν καιρώ την κοινωνική ασφάλιση. Η Ελλάδα είναι ένα πειραματόζωο εξαιτίας της κρίσης του
ευρώ και της ατελούς δόμησης της Ευρωζώνης. Γενικώτερα, μετά την πτώση του Σοβιετικού μπλοκ, υπάρχει ένας πόλεμος της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας που λειτουργεί με προμετωπίδα τον καπιταλισμό του τζόγου, γνωστό και ως καζινοκαπιταλισμό εναντίον του κόσμου της εργασίας και των μεσαίων τάξεων όπου επιτίθεται με δριμύτητα στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα τους.
ΠΗΓΗ {1} «ΠΩΣ ΧΑΘΗΚΕ Η ΔΥΣΗ» DAMBISA MOYO {ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ.}