Επιστολή του Συλλόγου Εργαζομένων Θ.Ψ.Π.Χ. προς τον Υπουργό, τους Υφυπουργούς και το γ.γ. Υγείας & Κοιν. Αλληλεγγύης, τον Πρόεδρο Υ.ΠΕ.Κρήτης, τη Διοικήτρια Θ.Ψ.Π.Χ., τους Βουλευτές, τον Αντιπεριφερειάρχη και το Δήμαρχο Χανίων

Την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ψυχιατρική περίθαλψη αναλύουν οι εργαζόμενοι του Θ.Ψ.Π. Χανίων σε επιστολή προς τους αρμόδιους φορείς. Μετά την αποασυλοποίηση του Θεραπευτηρίου στα Χανιά, οι εργαζόμενοι σε αυτό (όσοι απέμειναν) απορροφήθηκαν σε περιφερειακές δομές, οι οποίες ωστόσο αντιμετωπίζουν προβλήματα υποστελέχωσης.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Όπως πιθανότατα γνωρίζετε, ήδη εδώ και μερικά χρόνια το Ψυχιατρείο Χανίων έπαψε να λειτουργεί ως Άσυλο. Ήδη στην καθημερινότητα της πόλης μας ο όρος ”παλιό ψυχιατρείο” έχει επικρατήσει. Η αποδοχή και υποστήριξη από την τοπική κοινωνία είναι δεδομένη και ενθαρρυντική, όταν όμως έρχεται η ώρα η πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της, τότε αρχίζουν τα δύσκολα.

Μετά την λειτουργία της ψυχιατρικής κλινικής στο Γενικό Νοσοκομείο, η εγκατάσταση του σύνολο των εγκλείστων – τροφίμων του Ψυχιατρείου σε στεγαστικές δομές (ξενώνες- οικοτροφεία- διαμερίσματα ) μέσα και γύρω από την πόλη, η ανάπτυξη και ο συντονισμός ενός δικτύου κοινοτικών υπηρεσιών για χιλιάδες συμπολίτες μας, παιδιά και ενήλικες που έχουν ανάγκη ψυχιατρικής φροντίδας, μέσα από τις μονάδες και τις δράσεις που έχουν αναπτυχθεί στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας, το Ιατρείο Παιδιών και Εφήβων, το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας ατόμων με Ογκολογικά Νοσήματα, η Μονάδα κατ’ Οίκον Φροντίδας, η Κινητή Μονάδα, είναι αυτό που επιγραμματικά θα μπορούσε να περιγράψει το τοπίο στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας που σήμερα παρέχονται από το ”παλιό ψυχιατρείο”.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όλες αυτές οι υπηρεσίες σχεδιάστηκαν, οργανώθηκαν και σήμερα λειτουργούν με εργαζόμενους του ”παλιού ψυχιατρείου”.

Πρέπει επίσης να είναι σαφές ότι οι υπηρεσίες αυτές αντιμετωπίζουν πολλά και σοβαρά προβλήματα στην λειτουργία τους, με σημαντικότερα όλων την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση. Από τους 500 περίπου εργαζόμενους το 2005, έχουν απομείνει 250 οι οποίοι μετά βίας επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες.

Από την πλευρά μας σαν εργαζόμενοι, χρόνια τώρα δεν σταματήσαμε να αναδεικνύουμε σε κάθε ευκαιρία και να τονίζουμε σε κάθε αρμόδιο την επιτακτική ανάγκη για εδραίωση και ουσιαστική θεσμική στήριξη του νέου δικτύου των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Είναι πολύ σημαντικό και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η πολιτεία είχε – και έχει – την υποχρέωση μετά τη λήξη της χρηματοδότησης από τα ευρωπαϊκά προγράμματα να λειτουργήσει το σύστημα μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Την στιγμή αυτή, η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας καλείται να λύσει το γόρδιο δεσμό που λέγεται Ψυχιατρείο Χανίων.

Τα σενάρια περί κατάργησης, συγχώνευσης, ενοποίησης, συνδιοίκησης με το Γενικό Νοσοκομείο, στο βωμό μιας υποτιθέμενης οικονομίας κλίμακας, αν εφαρμοστούν στο χώρο μας, θα φέρουν τους χρήστες των υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε δυσχερή θέση.

Μέσα σε ένα κλίμα γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, με κουτσουρεμένους προϋπολογισμούς θα κληθεί το Γενικό Νοσοκομείο να διαχειριστεί και να επωμιστεί το βάρος ενός ακόμη προβλήματος. Και όταν τα χρήματα δεν θα φτάνουν, ποιος άλλος θα είναι το πρώτο υποψήφιο θύμα των περικοπών, παρά ο ψυχικά ασθενής;

Οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας στο νομό μας βρίσκονται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι. Από τις επιλογές της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας θα καθοριστεί οριστικά το εάν στο μέλλον θα μιλάμε με νοσταλγία για κάποια ”προσπάθεια” που κάποτε έγινε στην Κρήτη για ψυχιατρική μεταρρύθμιση