Του Πρίαμου Ιερωνυμάκη*
Τα προβλήματα των αγροτοκτηνοτρόφων διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες, τις καλλιέργειες ή τις ζημιές που υπέστησαν στη φυτική ή ζωική παραγωγή.
Ωστόσο, υπάρχουν κοινά προβλήματα, όχι μόνο στους Έλληνες αγροτοκτηνοτρόφους, αλλά σε όλους τους Ευρωπαίους που καθορίζουν το μέλλον της γεωργίας, και της υπαίθρου, ώστε να συνεχίσουν να παράγουν προϊόντα ποιότητας, για τις καταναλωτικές ανάγκες των πολιτών
Τα κοινά προβλήματα είναι η αλλαγή της κοινής αγροτικής πολιτικής, η στήριξη, επιτέλους, στην παραγωγή των προϊόντων, τα “κόκκινα” δάνεια, το αφορολόγητο πετρέλαιο, το επιδοτούμενο ηλεκτρονικό ρεύμα, ο έλεγχος της αγοράς και οι δασμοί, σε όλα τα προϊόντα που εισάγονται από τρίτες χώρες όπως έλεγχος στην αγορά στο μέτωπο για παράδειγμα, των “ελληνοποιήσεων”.
Για να κρατηθεί ο πρωτογενής τομέας – χωρίς να βάλουμε στο τραπέζι την έλλειψη υποδομών – χωρίς την εξασφάλιση υδάτινων πόρων- βλέπε Κρήτη – χρειάζεται ενότητα γιατί τα προβλήματα είναι κοινά.
Επίσης, η δραστηριοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως και η ενότητα, είναι απαραίτητη, όσο ποτέ άλλοτε για την ιεράρχηση των προβλημάτων και το μέλλον της γεωργίας.
Οι αγώνες των αγροτών σε όλη την Ευρώπη, όπως και την Ελλάδα, ήταν αναμενόμενες όπως και δικαιολογημένες. Η Ευρώπη, όπως και τα κράτη μέλη, είχαν εφησυχάσει , στην πολιτική παροχής υπηρεσιών, αγνοώντας τον κίνδυνο ότι αυτή η πολιτική οδηγεί στην έλλειψη τροφίμων και στις απλησίαστες τιμές για τους καταναλωτές.
Η λογική “κάνω προγράμματα για νέους αγρότες, δίνοντας κάποια χρήματα ως δέλεαρ” δεν οδηγεί πουθενά. Για το λόγο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό, των νέων αγροτών, μόλις λήξει η διορία της υποχρέωσης, φεύγουν από τον κλάδο
Η πολιτική της νέας κοινής αγροτικής πολιτικής, όπως και της προηγούμενης, ήταν και είναι η “ταφόπλακα” του πρωτογενή τομέα και ωφελεί μόνο αυτούς που δεν παράγουν. Όπως επίσης και τους μηχανισμούς που έχουν στηθεί, για να …κλέβουν τα χρήματα όσων παράγουν. Και φυσικά θύματα είναι οι καταναλωτές που αγοράζουν πανάκριβα τα προϊόντα
Όσον αφορά στην Κρήτη, έχει και αυτή τις δικές της ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα, ενώ είναι νησί, έχει πολιτική ηπειρωτικής χώρας! Οι ζωοτροφές, τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα πωλούνται σε διπλάσια τιμή στην Κρήτη.
Από την άλλη, τα προϊόντα, είτε γαλακτοκομικά, είτε φυτικής παραγωγής, δεν έχουν πάρει την ονομασία προέλευσης και απλά περιμένουμε τη συγκυρία, όπως στην περίπτωση του ελαιολάδου. Έχουμε έλλειψη, λόγω κλιματικής αλλαγής, οι τιμές είναι υψηλές, όμως τι θα γίνει στην κανονικότητα, όταν σπρώχνουν τον καταναλωτή, σε άλλου είδους έλαια;
Ή στην περίπτωση του κρασιού. Η αγορά, κάθε χρόνο, κατακλύζεται από χιλιάδες τόνους κρασιά, όλα νόμιμα, προϊόντα Ευρωπαϊκής Ένωσης σου λένε… Ο κρητικός αμπελώνας όμως πεθαίνει!
*Ο Πρίαμος Ιερωνυμάκης είναι Εντεταλμένος σύμβουλος ποιότητας ζωής της υπαίθρου της Περιφέρειας Κρήτης και περιφερειακός σύμβουλος