Tου Αντώνη Παπαγιαννίδη
Τελικά την «Ευρώπη»/τους Ευρωπαίους λίγα-ελάχιστα! – χωρίζουν από εμάς, από το μαύρο πρόβατο, από την Ελλάδα/τους Έλληνες. Τα ευρωπαϊκά και τα διεθνή media, ομοίως λίγα χωρίζουν από τα δικά μας με την απύθμενη ελαφρότητα και προχειρότητά μας.
Θέμα: η Κορυφή όπου «θα παιχτεί και θα κριθεί το μέλλον της Ευρώπης». Εκεί όπου «θα βρεθεί απομονωμένη η μανταμ Μέρκελ, θα ενδώσει στο μέτωπο του ρεαλισμού και θα χαλαρώσει την μονομανία της λιτότητας με μια ένεση ανάπτυξης κλπ.κλπ.», ή πάλι όπου «άμα δεν υπάρξει λύση, θα είναι το τέλος του ευρώ και της Ευρωζώνης».
Σημειώστε λοιπόν την άποψή μας και τσεκάρετέ την με την έκβαση: θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι στην περιλάλητη Κορυφή δεν θα γίνει τίποτε – υπό την μεγάλη ευρωπαϊκή παράδοση του «Ωδινεν όρος και έτεκε μυν!». Όμως μόνο και μόνο μια τόσο ακραία έκφραση θα ήταν υπερβολή! Διότι στην Κορυφή τίποτε απ’ όλα τα μεγάλα και τα χιλιαστικά/σωτηριολογικά (ότι εκεί θα ξεκινήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, ότι θα αχθούν οι «27», ή πάντως κάποιοι απ’ αυτούς σε πολιτική ενοποίηση, που είναι η προϋπόθεση δημοσιονομικής ενοποίησης, που είναι η προϋπόθεση του ευρωομολόγου, που είναι η προϋπόθεση να δεχθούν οι αγορές – οι διαβολικές αγορές! – ότι η Ευρωζώνη θα συνεχίσει να υπάρχει…), τίποτε και από τα δαντικά/καταστροφολογικά (το λουτρό αίματος της Δευτέρας 2/6, το τέλος του ευρω, τέτοια πράγματα…) δεν θα συμβεί. Ασφαλώς οι ηγέτες, νέοι και παλαιοί, θα πουν τα δικά τους. Ειλικρινά ελπίζουμε ο δικός μας Κάρολος Παπούλιας να αφήσει πίσω – όχι στις κλειστές αίθουσες, στον διεθνή Τύπο – «κάτι από Ελλάδα», κάτι από την σφραγίδα μιας χώρας και ενός λαού που αποφασίστηκε να γίνει το πειραματόζωο των αρχών του 21ου αιώνα. Ασφαλώς τα media, έγκυρα και λαϊκά, θα αναλύσουν και θα εκδιεκτραγωδήσουν ή θα θριαμβολογήσουν ad naouseam.
Όμως ο ήλιος θα συνεχίσει να κοιτάζει την γη να γυρίζει γύρω του, το φθινόπωρο θα περιμένει να τελειώσει το καλοκαίρι, η ζωή να κυλάει. Ασφαλώς οι αλλαγές που δρομολόγησε η μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση θα συνεχίσουν να σιγοβράζουν στην «Ευρώπη», όπου ασφαλέστατα όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά ορισμένα είναι και θα παραμείνουν πιο ίσα από τα άλλα. Ασφαλώς νέες προσεγγίσεις όπως της πιο ενοποιημένης δημοσιονομικής διαχείρισης θα προωθηθούν (ελληνικά: δεν θα χρειάζεται Λοβέρδος να πει «δεν υπάρχει σάλιο» αντί για το Παπανδρεϊκό θριαμβικό «λεφτά υπάρχουν» θα το λένε οι κύριοι με τα γκρι κουστούμια), δομές σαν το ενιαίο Υπουργείο Οικονομικών θα συζητηθούν, τραπεζικές ενοποιήσεις και εγγυήσεις καταθέσεων δι-ευρωπαϊκές θα αντιμετωπισθούν – αλλά … εν καιρώ. Στον μακρύ, Μπρωντελιανό χρόνο. Και οι ηγέτες της «Ευρώπης» έστω και χωρίς Δημήτρη Αβραμόπουλο, θα πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Και εμείς θα ξαναπάρουμε τον δρόμο της ζωής μας και οι εξ ημών γραφιάδες, θα ξαναγράφουμε τα πρέποντα ευρωπαϊκά.