Με μία δεύτερη ανάγνωση των αποτελεσμάτων στην Κρήτη γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η Νέα Δημοκρατία, ναι μεν αύξησε τα ποσοστά της σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές, όμως βρίσκεται ακόμη χαμηλά σε σχέση με τα ποσοστά που λάμβανε σε άλλες εκλογικές διαδικασίες. Αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη ήταν μια κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν κατάρρευσε όμως μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά καταψηφίστηκε και ο Τσίπρας.
Καταψηφίστηκαν οι λογικές “ή εμείς ή αυτοί” που βρίσκονται στον πυρήνα της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ και εντάθηκαν μετά την αποδοχή των μνημονίων. Τότε που κάθε διαφορετική φωνή εντός του ΣΥΡΙΖΑ είτε οδηγήθηκε στη σιωπή, είτε εξαναγκάσθηκε ουσιαστικά σε έξοδο. Κορυφαία στελέχη της μέχρι τότε προσπάθειας από τη μία στιγμή στην άλλη βρέθηκαν όχι απλά έξω από την κυβέρνηση αλλά έξω από το κόμμα με τον στόχο να είναι η δημιουργία μιας πιο ομοιογενής πειθήνιας συμπαγής ομάδας για την εφαρμογή των μνημονίων που είχε υπογράψει η κυβέρνηση της Αριστεράς.
Η δημιουργία όμως μιας πιο ομοιογενούς, πειθήνιας, συμπαγούς ομάδους αφαίρεσε τη δυνατότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ να ακούει κριτικές απόψεις εντός του κομματικού πλαισίου.
Το κόμμα έγινε ένας χώρος όπου διαφορετικές απόψεις δεν εκφράζονταν παρά μόνο εντός πολύ περιορισμένων πλαισίων, μία προστατευτική φούσκα όπου όσοι βρισκόταν εντός της έβλεπαν όλοι την πραγματικότητα πάνω – κάτω με το ίδιο πρίσμα, με μικρές αποκκλίσεις.
Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ, κατόρθωσε να εφαρμόσει το μνημόνιο. Όμως στην πορεία, έχασε την επαφή με την πραγματικότητα, διολίσθησε προς τα δεξιά και μετατράπηκε σε ένα προσωποκεντρικό, ηγετικό κόμμα του οποίου η πορεία περιστρεφόταν γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα και μια εμμονή για πάση θυσία παραμονή στην εξουσία.
Δίχως να έχει ανοικτά αυτιά στην κριτική, απώλεσε τη δυνατότητα να κάνει αυτοκριτική και να εξελίσσεται.
Την ίδια στιγμή, αποδεχόμενοι ότι κάθε διαφορετική άποψη είναι και εχθρική, η πόλωση έγινε η μόνη στρατηγική που θα μπορούσε να ακολουθηθεί. Ο Παύλος Πολάκης αποτέλεσε κυρίαρχο εκφραστή αυτής της πραγματικότητας εντός του ΣΥΡΙΖΑ επειδή αποτελούσε ουσιαστικά μονόδρομο σε ένα κόμμα που είχε απωλέσει την ικανότητα να ακούει τι συνέβαινε στην κοινωνία.
Το αποτέλεσμα αυτής της πορείας οδήγησε στο αποτέλεσμα της Κυριακής στις ευρωεκλογές στην Κρήτη όπου η Νέα Δημοκρατία κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία της δύο νομούς στην Κρήτη, και είναι πιθανό να ξαναφέρει με τα τσαρούχια τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση.
Υπάρχει καιρός για να αλλάξουν τα πράγματα; Αρκεί ενάμισης μήνας για να αντιστραφεί μία πορεία 4 χρόνων;
Ακούγεται πολύ δύσκολο, αλλά από την άλλη, απέναντι βρίσκεται μία Νεα Δημοκρατία η οποία έχει πολλά στελέχη που, παρά τις προσπάθειες του Κυριάκου Μητσοτάκη να βάλει χαλινάρι, κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να υπενθυμίσουν στο λαό “τι σημαίνει Δεξιά”.
Aρκεί όμως αυτή η υπενθύμιση για να επιστρέψουν οι πολίτες στον ΣΥΡΙΖΑ;