Του Σ. Κούλογλου
Εκτός από ολιγομελής και πολύ φαλλοκρατική, η νέα κυβέρνηση κατέχει και τα πρωτεία απαισιοδοξίας των τελευταίων δεκαετιών. Ο γερμανικός και ευρωπαϊκός τύπος είχε φροντίσει να την βάλει στη θέση της πριν ακόμη ανακοινωθεί η σύνθεση της. «Δεν είναι να ζηλεύει κανείς τον πρωθυπουργό», έγραφε η μία, «χωρίς στέρεα θεμέλια… πρέπει να αγωνιά για την εξασφάλιση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας σε κάθε αντιδημοφιλή απόφαση», συμπλήρωναν οι άλλες.
Όμως τη βαθύτερη αιτία της απαισιοδοξίας, αποκάλυπτε μια ανάλυση στους χθεσινούς New York Times για τα αποτελέσματα της Συνόδου των G20: «Η κυρία Μέρκελ, που βρισκόταν υπό αυξανόμενη πίεση από τον Ομπάμα και τους Ευρωπαίους εταίρους της, αναθάρρησε από την νίκη των φιλοευρωπαικών δυνάμεων στην Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας τους φόβους μερικών οικονομολόγων καθώς και Ευρωπαίων και Αμερικανικών αξιωματούχων, ότι τα ελληνικά αποτελέσματα θα απομάκρυναν το αίτημα για αποφασιστική δράση»(για την αντιμετώπιση της κρίσης).
Με άλλα λόγια η κυρία Μέρκελ ησύχασε με τις εκλογές και δεν πρόκειται ούτε να αλλάξει την καταστροφική πολιτική της, ούτε να κάνει ουσιαστικές παραχωρήσεις στην Ελλάδα: η νέα κυβέρνηση θα βρεθεί σύντομα εκτεθειμένη, καθώς η αναδιαπράγματευση, η βασική προεκλογική εξαγγελία των τριών κομμάτων που την στηρίζουν, δεν πρόκειται να φέρει σοβαρά αποτελέσματα. Το πολύ πολύ να δοθεί ένας χρόνος παράταση και κάποιες υποσχέσεις ανάπτυξης, που μπορούν να ανακόψουν την προϊούσα ελληνική κατάρρευση όσο μπορεί να γιατρέψει μια ασπιρίνη τον καρκινοπαθή.
Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης ήρθε να επιβεβαιώσει το ζοφερό κλίμα. Πρόκειται στη πραγματικότητα για μια κυβέρνηση της ΝΔ, με ολίγη από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, που απέφυγαν να τοποθετήσουν κομματικά στελέχη, προς μεγάλη απογοήτευση ορισμένων από τα τελευταία. Ο κ. Σαμαράς επέλεξε να ανταμείψει με υπουργικές θέσεις στελέχη του κόμματος που του έμειναν πιστά στις εσωκομματικές κρίσεις, με την κυρία Μπακογιάννη παλιότερα(Παναγιωτόπουλος, Κεδίκογλου) και τον κ. Καμμένο(Λυκουρέντζος, Στυλιανίδης κλπ) καθώς και στενούς συνεργάτες του.
Μπορεί ο κ. Σαμαράς να δηλώνει στους 2 συνομιλητές του πολιτικούς αρχηγούς ότι θέλει να καθιερώσει ένα νέο τρόπο διακυβέρνησης, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις την αλήθεια αποτυπώνουν οι φάτσες, οι οποίες, μόλις την Κυριακή ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, έτρεξαν να φωτογραφηθούν πίσω από τον πρόεδρο της ΝΔ: το κομματικό πελατειακό κράτος ετοιμάζεται να γνωρίσει νέες πιένες, από πρόσωπα που γνωρίζουν την τέχνη καλά. Ο νέος υπουργός Εσωτερικών κ. Στυλιανίδης πχ, είχε ως υπουργός Μεταφορών της κυβέρνησης Καραμανλή, μεταθέσει ένα επικερδές δρομολόγιο του ΟΣΕ Τρίκαλα-Αθήνα στη Θράκη, επειδή είναι η εκλογική του περιφέρεια.
Tα όργανα είχαν αρχίσει ήδη πριν ορκισθεί η κυβέρνηση: ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Γιώργος Μουρούτης επιτέθηκε προχθές στην ΕΡΤ, που έχει κάνει μια αξιοπρεπή δουλειά τον τελευταία καιρό κερδίζοντας και τη μάχη της ενημέρωσης από τα ιδιωτικά κανάλια, για «ροζ πρώην πράσινα παπαγαλάκια της ΕΡΤ» που μάλιστα «δίνουν τις τελευταίες παραστάσεις τους»
Είναι άραγε οι νέοι υπουργοί τα «φερέγγυα πρόσωπα», την ύπαρξη των οποίων η ΔΗΜΑΡ θεωρούσε ως όρο για την στήριξη της κυβέρνησης; Ενώ το ΠΑΣΟΚ ήταν λίγο πολύ υποχρεωμένο από τα πράγματα να συμμετέχει , η απόφαση της ΔΗΜΑΡ να στηρίξει μια κυβέρνηση της ΝΔ- αντί να προωθήσει την συγκρότηση ενός πιο ουδέτερου σχήματος με άλλον πρωθυπουργό- έχει δημιουργήσει τα περισσότερα ερωτηματικά.
Μετά τις εκλογές, η ΔΗΜΑΡ φαίνεται να προχωρεί σε έναν στρατηγικό αναπροσανατολισμό: θεωρώντας δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τη μάχη στην αριστερά, προσανατολίζεται στην κατάληψη του χώρου που παλιότερα κάλυπτε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μόλις μπαίνει σε μια βαθιά και μακρόχρονη κρίση.
Στελέχη της ΔΗΜΑΡ που διαφωνούν με την πλειοψηφούσα τακτική,θεωρούν ότι πίσω από την υποστήριξη στο πρόσωπο του Α. Σαμαρά κρύβεται η εκτίμηση ότι η γρήγορη φθορά του νέου πρωθυπουργού είναι αναπόφευκτη, πράγμα που θα άνοιγε τον δρόμο για την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Φ. Κουβέλη, σε περίπτωση διάδοχου κυβερνητικού σχήματος. Από την πλευρά τους, οι οπαδοί της κυρίαρχης άποψης θεωρούν ότι ο πρόεδρος του κόμματος κινήθηκε με αποκλειστικό γνώμονα την υλοποίηση των προεκλογικών του εξαγγελιών, για την με κάθε θυσία σχηματισμό κυβέρνησης, λόγω της εξαιρετικά κρίσιμης συγκυρίας.
Το βέβαιο είναι ότι η νέα κυβέρνηση διαθέτει ένα μοναδικό ιστορικό μειονέκτημα: δεν υπάρχει για αυτήν μήνας του μέλιτος, την στιγμή που η κατάσταση στη χώρα αλλά κσι στην Ευρώπη χειροτερεύει. «”Με την βοήθεια του Θεού θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να βγούμε όσο το δυνατόν νωρίτερα από την κρίση.», δήλωνε αμέσως μετά τις εκλογές ο νέος πρωθυπουργός. Μπορεί να μην αρέσει στην ανεξίθρησκη ΔΗΜΑΡ, αλλά η βοήθεια του Θεού είναι σε αυτή τη κυβέρνηση είναι , πράγματι, απαραίτητη.
