Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης | Υπεραμύνθηκε ο Παύλος Πολάκης, πρώην Δήμαρχος Σφακίων και νυν βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ της ξεδιάντροπης και πραξικοπηματικής επιβολής, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (!), της υποχρεωτικής μεταφοράς στη Τράπεζα της Ελλάδος των αποθεματικών και των χρημάτων των Ταμείων των Δήμων, όπως και όλων των οργανισμών της Γενικής Κυβέρνησης, δημιουργώντας ένα αρνητικό παράδειγμα που ως αποτέλεσμα θα έχει να ανοίξει ακόμη περισσότερο την όρεξη των δανειστών για μεγαλύτερες πιέσεις και εκβιασμούς.
Δήλωσε, μάλιστα, ότι καθώς η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο αποτελεί πατριωτικό καθήκον των δημάρχων να δώσουν τα αποθεματικά τους.
Επιχειρηματολόγησε επίσης, ότι τα χρήματα που τώρα “κάθονται” θα μπορούσαν να τοκιστούν μ’ ένα 2,5% ώστε να αξιοποιηθούν κατάλληλα με την προϋπόθεση να μπουν συνδιαχειριστές οι δήμαρχοι ώστε να μην πληγεί το “αυτοδιοίκητο” σε δήμους και περιφέρειες.
Για να χρυσώσει το χάπι σημείωσε ότι η κυβέρνηση έκανε ένα λάθος αφού έπρεπε να είχε έρθει σε συνεννόηση με τους δημάρχους πριν προχωρήσει στη συγκεκριμένη απόφαση αν και καταλήγει στο τέλος ότι αυτό θα ήταν ανέφικτο λόγου του σκληρού χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους μας! Ξεχνώντας φυσικά, ότι στον πόλεμο δεν παραχωρείς «γη και ύδωρ» στον κατακτητή αλλά αντίθετα προστατεύεις τον δημόσιο πλούτο χτίζοντας γραμμές άμυνας ή και επίθεσης, αξιοποιώντας τη διάθεση του λαού για συνολική απελευθέρωση.
Και το “αυτοδιοίκητο”; Καταργήθηκε, όχι ότι υπήρχε και ποτέ – πάντα η Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν άμεσα εξαρτώμενη από την κεντρική διοίκηση, από μια «αριστερή» Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου! Γι’ αυτό λοιπόν, καλό θα ήταν ο πρώην Δήμαρχος Σφακίων και ο καθένας που υπερασπίζεται αυτή την απόφαση, είτε είναι πολιτικό πρόσωπο, είτε εκπρόσωπος σωματείου, να πλένει το στόμα του με ροδόνερο πριν μιλήσει για τα αποθεματικά των δήμων και για τις ανάγκες των πολιτών.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι απλά οι δηλώσεις Πολάκη. Όλο αυτό δεν αφορά μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή που κυριαρχεί εντός της κυβέρνησης. Ακόμα, και όσοι δήλωσαν αρχικά κατά της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως ο περίφημος «απεργός πείνας» Γιάννης Μιχελογιαννάκης στο τέλος δήλωσαν ότι θα την στηρίξουν, θυμίζοντας μας για άλλη μια φορά τους «αντάρτες του γλυκού νερού» των προηγούμενων κυβερνήσεων (ή μήπως να τους χαρακτηρίσουμε ως «τα παλικάρια της φακής»;) – που πριν από την ψήφιση κρίσιμων νομοσχεδίων δήλωναν «Ναι σε όλα για τελευταία φορά» και πάντα έδιναν στήριξη στις αντιλαϊκές πολιτικές.
Η σημειολογία βέβαια αλλάζει δραματικά όταν μιλάμε για αποφάσεις που παίρνουν πρόσωπα που εκλέχτηκαν για να καταργήσουν τις αμαρτίες του παρελθόντος.
Και φτάνουμε στην Βάλια Βαγιωνάκη, επίσης βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ Χανίων να δηλώνει σε σχετική ανακοίνωση της ότι «Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου δεν ήταν μια εύκολη επιλογή, αντίθετα θα είμαστε οι τελευταίοι που θα τις υπερασπιστούμε. Επιδιώκουμε να θωρακίσουμε τη χώρα στο πιο αποφασιστικό σημείο της διαπραγμάτευσης, να δείξουμε πως η Κυβέρνηση και η Βουλή δε σκοπεύουμε να παραδώσουμε τα όπλα, αλλά στοχεύουμε να δώσουμε τη μάχη για να βγει η χώρα από τη δίνη.»
Τι ωραία που είναι, να συνεχίζεται έτσι ηθικά και πολιτικά νομιμοποιημένη, η μνημονιακή παράνοια, οι αισχροί εκβιασμοί και τα ψέματα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού!
Όμως η κλοπή των αποθεματικών των δήμων και των άλλων δημόσιων φορέων δεν είναι τίποτα άλλο από μια πολιτική που στραγγαλίζει τις όποιες πενιχρές δυνατότητες των Δήμων να κρατήσουν σε λειτουργία δομές πρόνοιας και αλληλεγγύη και να προχωρήσουν σε έργα για τις ανάγκες των κατοίκων των, στην ανεμπόδιστη λειτουργία παιδικών σταθμών. Ας το έχουμε ξεκάθαρο ότι εν είναι δυνατόν, την ώρα που συζητάμε για ανάπτυξη δομών για τους άστεγους, τους πρόσφυγες, κάθε ευάλωτης ομάδας εξ αιτίας της φτώχειας και του αποκλεισμού, να αρπάζονται τα λεφτά των Δήμων.
Πρόκειται για μονομερή ενέργεια κάτω από τους εκβιασμούς των δανειστών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ.
Ετούτη η κίνηση στρώνει το δρόμο για μεγαλύτερο συμβιβασμό με τις παρανοϊκές απαιτήσεις τους οδηγώντας σε διαρκή λιτότητα και άγριες περικοπές στις υπηρεσίες που έχει ανάγκη ο κόσμος αλλά και σε μισθούς και συντάξεις. Το να γυρίσουν πίσω οι απολυμένοι μετατρέπεται σε άπιαστο όνειρο οδηγώντας έτσι σε κλεισίματα οργανισμών, σχολείων, νοσοκομείων.
Η κίνηση που χρειαζόμαστε επιτέλους είναι η διαγραφή του χρέους και η άμεση μονομερής παύσης πληρωμών των τόκων και των τοκοχρεολυσίων ώστε να μπορέσει ο κρατικός προϋπολογισμός να καταβάλει τα υπέρογκα ποσά σε πόρους που χρωστάει στους Δήμους για τα αναγκαία έργα υποδομών, την λειτουργία των υπηρεσιών για να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσαν τα μνημόνια, για να γυρίσουν στις δουλειές τους οι απολυμένοι.
Είναι ώρα για πλήρη σύγκρουση και έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Αυτή η ΕΕ που έχει μετατρέψει τα θαλάσσια σύνορα της και την Μεσόγειο σε νεκροταφεία μεταναστών στο όνομα της ρατσιστικής Ευρώπης-φρούριο είναι η ίδια που οδηγεί σε οικονομικές δολοφονίες εκατομμυρίων με τα μνημόνια για χάρη της αποπληρωμής των χρεών στη ΕΚΤ.
Η εθνικοποίηση των Τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο θα δώσει τη δυνατότητα να πάψουν οι εκβιασμοί με τις μετακινήσεις κεφαλαίων και τις απαιτήσεις για αποπληρωμή τόκων για χάρη των δανειστών. Τ συνδικάτα και τα δημοτικά συμβούλια χρειάζεται να εμποδίσουν την καταλήστευση των αποθεματικών τους για άλλη μια φορά με μαζικούς αγώνες.