Η φτώχεια που επιβάλλεται στους ευρωπαίους πολίτες είναι το θέατρο της σπατάλης των ισχυρών.. Να κρύβεσαι πίσω από την εγκράτεια, τον σωφρονισμό, την λιτότητα, είναι το παιχνίδι που προτιμούν τα παράσιτα που υποκρίνονται, από τον φόβο να μην τους μειωθεί το εισόδημα.
Την δεκαετία του ’70 η πολιτική των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης έδωσε την θέση της στην ηθικολογία εξαιτίας της ανικανότητας τους να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα που ερχόταν. Υπήρξε χαρακτηριστική η φράση του Ιταλού γραμματέα του Κ.Κ.Ι. που υποστήριζε ότι πρέπει να κυβερνά το κόμμα των έντιμων. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου οι μάσκες έπεσαν τελείως και οι ίδιοι άνθρωποι που πριν φορούσαν ζιβάγκο, και κρατούσαν κόκκινες σημαίες ανέβηκαν στο κάρο του ισχυρού.
Οι πολιτικές ομάδες που είχαν την διαχείριση, γράφτηκαν στο βιβλίο πληρωμών των ισχυρών διατηρώντας όπως ήταν φυσικό τα διάφορα προνόμια τους.. Όμως, συμπεριφέρθηκαν πονηρά, σαν κλεφτοκοτάδες, που φυσικά επιβάρυναν τους προϋπολογισμούς των κρατών. Αυτό όμως δεν ήταν το χειρότερο.
Το χειρότερο από όλα υπήρξε η ανεντιμότητα, και η δολιότητα που επέδειξαν οι ευρωπαϊκές κυρίαρχες ελίτ, καθώς και η έλλειψη της αντίληψης ενός οράματος, μιας ιδέας. Τι έκαναν λοιπόν μπροστά στην θύελλα που ερχόταν για να επιβιώσουν? «Ξεφορτώθηκαν» ουσιαστικά τα εθνικά κράτη, τραβώντας τα κράτη σαν χαλί από τα πόδια των πολιτών τους. Πως έγινε αυτό? Με την αποβιομηχανοποίηση, και την ιδιωτικοποίηση στρατηγικών τμημάτων της οικονομίας και της κοινωνίας. Κλασικό παράδειγμα είναι η ιδιωτικοποίηση διάσημης αεροπορικής ευρωπαϊκής εταιρείας που αγοράστηκε από κάποιους μισθοφόρους τόσο, όσο κόστιζε ο χώρος ενοικίασης που χρησιμοποιούσε η εν λόγω αεροπορική εταιρεία στο αεροδρόμιο «KENNEDY” της Ν. ΥΟΡΚΗΣ. Τι επέστρεψαν στους πολίτες οι τυχοδιώκτες αγοραστές? Το κουφάρι της πάλαι ποτέ ένδοξης και ισχυρής αεροπορικής εταιρείας.
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Στο όνομα της παγκοσμιοποίησης ξηλώθηκαν ολόκληρα κερδοφόρα τμήματα της ντόπιας παραγωγής, και διάφορα μέτρα εκσυγχρονισμού δήθεν της οικονομίας τα έπαιρναν μόνο και μόνο για να ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΟΥΝ, για να ΤΑΠΕΙΝΩΣΟΥΝ την αυτονομία ενός κράτους, ώστε να το ΑΠΟΚΛΕΙΣΟΥΝ από την ομάδα των ισχυρών κρατών που θα μπορούσαν να έχουν επιρροή στην παγκόσμια αρένα. Αναπτύχθηκαν τεχνοκρατικές οικονομικές πολιτικές, και σχέσεις κλίκας, αυλής, με ξένες ομάδες εξουσίας, και η δουλικότητα αυτή των εγχώριων ελίτ υπήρξε η ΚΥΡΙΟΤΕΡΗ ΑΙΤΙΑ της ανεπανόρθωτης κρίσης που ζουν πολλά κράτη σήμερα.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες δεν αποφασίζεται πλέον τίποτα γιατί για όλα τα αποφασίζει το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. Δεν διαχειριζόμαστε το νόμισμα, δεν μπορούμε να επεκτείνουμε την ζήτηση των προϊόντων δεν μπορούμε να πάμε σε καλύτερες αγορές γιατί δεχόμαστε πιέσεις από τους συνεταίρους μας. Δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε τις στρατηγικές επιχειρήσεις μας από τους ανταγωνιστές μας, καθώς τμήματα της λεγόμενης αστικής τάξης έχουν κάνει ομάδα με τους ανταγωνιστές, και φυσικά δεν μπορούμε να αναπτύξουμε συμφέρουσες διπλωματικές σχέσεις με τα κράτη που θέλουμε.
Το τέλος όμως πολλών κρατών θα έρθει οριστικά το 2015 με το περίφημο Τ.Τ.Ι.Ρ. (TRANSATLANTIC TREDE AND INVESTMENT PARTNERSIHIP) Θα γίνει δηλαδή η ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής οικονομίας στα οικονομικά και κοινωνικά standard των ΗΠΑ. Η ΜΕΡΚΕΛ και ο ΟΜΠΑΜΑ έχουν ήδη συμφωνήσει γι’ αυτό το σχέδιο, και αυτό πιθανόν να φέρει και το τέλος του ευρώ. Πάνω σε αυτό πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι μετά την δολοφονία του KENNEDY, στατιστικά, οι ΗΠΑ εμπλέκονται σε πόλεμο κάθε σαράντα μήνες.
Αυτή λοιπόν η ακινησία που ζούμε τώρα, φθείρει πολλά έθνη και μετατρέπει το ΑΥΡΙΟ σε ΠΟΤΕ.
Η ΚΑΣΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΑΥΤΗ ΕΝΟΧΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ.
Οι ευρωπαίοι πολίτες δεν θέλουν φιλοδωρήματα, ούτε «ψίχουλα ζωής» γιατί γνωρίζουν ότι αυτό που ζουν τώρα, αυτός ο σωφρονισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων ευρωπαϊκών ελίτ.
Υ.Γ. : Με τον όρο κάστα εννοούμε μια μικρή ομάδα ατόμων που διαθέτουν κάποια μορφή εξουσίας και έμμεσα μπορούν να καθοδηγήσουν την δραστηριότητα μιας χώρας σε ποικίλους, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, τομείς.
Υ.Γ. 2: ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΣΤΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, ΕΝΩ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, ΤΟ ΠΟΛΥ – ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ «ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ»
Χαραλ. Γεωργιλάς