Γράφει ο Μιχάλης Καπετανάκης, μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης
Μόνο μέσα από τον βόρβορο και τη κτηνωδία των πιο διεστραμμένων εγκεφάλων μπορούν να ξεπηδήσουν οι απόλυτα καταδικαστέες σκέψεις και πρακτικές τυφλής βίας κατά αμάχων. Βέβαια μονάχα από τις πιο καταχθόνιες και υποδειγματικά οργανωμένες δυνάμεις μπορούν να προκύψουν πολυαίμακτες τρομοκρατικές ενέργειες, όπως της τελευταίας επίθεσης στο κέντρο του Παρισιού διαρρηγνύοντας (;;) τους κατασταλτικούς μηχανισμούς μιας Ευρώπης <<φρούριου>>. Εκτελεσμένες μάλιστα από σεσημασμένα και υπό στενό κλοιό παρακολούθησης άτομα από πρυτάνεις της κατασκοπείας! Συμπεριφορές που εν τέλει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα επιφέρουν από τα μυωπικά και υποκριτικά προσδοκώμενα. Γιατί αν κάποιος εκτιμά πως μετά το κτύπημα των δίδυμων πύργων η υπόθεση της ανεξαρτησίας και ευημερίας των αραβικών, μεσανατολικών , νοτιοασιατικών και των εν γένει μουσουλμανικών πληθυσμών έχει κάνει άλματα προόδου, πλανάται πλάνην οικτράν.
Και αν προ τις 11του Σεπτέμβρη οι πάντα ύποπτων κινήτρων και υποχείρια αλλότριων κέντρων εμπνευστές και υλοποιητές τέτοιων ελεεινών μεθοδεύσεων θεωρούσαν ότι προάγεται ο αντιαμερικανικός και αντιευρωπαϊκός αγώνας τους ενάντια στα συμφέροντα και στις επιδιώξεις που καταδυναστεύουν τους λαούς τους εξασθενώντας τοιουτοτρόπως τους αντιπάλου τους, οι κατοπινές συνέπειες της δράσης τους έπρεπε να τους συνετίσουν. Να προβληματιστούν βασανιστικά , να αμφισβητήσουν τις μέχρι τώρα τακτικές τους και να ανασκευάσουν παντελώς τις επιλογές τους κάνοντας στροφή 180 μοιρών από την αδιέξοδη στάση τους. Όμως επιμένουν στην καταστροφική γραμμή τους. Παραβλέπουν ότι σπαρακτικό συνέβη ένεκα της παρέμβασης τους.
Η απόκτηση ιδανικών προσχημάτων και η <<νομιμοποίηση>> (η μαεστρία του χολιγουντιανού σκηνοθέτη να πείθει τον θεατή, ώστε αυτός να νοιώθει απέραντη ικανοποίηση όταν ο <<καλός>> συντρίβει τον <<κακό>>) των επακόλουθων εισβολών των ιμπεριαλιστών σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία και έπεται συνέχεια ανατριχιαστική. Ανέκαθεν οι Νέρωνες χρειάζονταν την πυρπόληση της Ρώμης και το κάψιμο του Ράιχσταγκ. Για να μη γίνει αναφορά στη σκοτεινή κατάρρευση των δίδυμων πύργων.
Τις αφορμές και τις δικαιολογίες των αντιδραστικών και αν κάποιοι υδροκέφαλοι (αυτό ισχύει μέχρι και για την αναρχοαυτονομία και για τον οποιονδήποτε οπαδό της ατομικής τρομοκρατίας που το ουσιαστικό αποτέλεσμα της πρακτικής του είναι η υπόσκαψη της αναγκαίας και αποφασιστικής εισόδου των μαζών στο προσκήνιο των εξελίξεων) δεν τις προσφέρουν έτοιμες, θα υποχρεωθεί η σατραπεία να κοπιάσει κατασκευάζοντας τις. `Η πιθανόν να τις συνδιοργανώσουν κιόλας μέσα από τα άδυτα των μυστικών υπηρεσιών των μεν και των αποτρόπαιων και μη αγνών προθέσεων των δε (μιας και κανείς καλοπροαίρετος δεν δολοφονεί μαζικά αθώους, όση οργή και αν τον πλημμυρίζει αντιγράφοντας πιστά την αποτρόπαιη βία των τυράννων).Ειδικά κιόλας αφού είχαν και έχουν δυνατότητες καθοριστικής επιρροής (λόγω του διάχυτου και διογκούμενου μίσους των λαών της περιοχής απέναντι στους διεθνείς εγκληματίες και βασικούς αμεσοέμμεσους τροφοδότες τους και του τεράστιου κενού που υφίσταται από την πλέρια υστέρηση του κομουνιστικού, εθνικοαπελευθερωτικού και επαναστατικού κινήματος) για να πρωτοστατήσουν και συγχωνευτούν σε παλλαϊκά μέτωπα αντίστασης.
Όπως το επιτακτικά αναγκαίο εκείνο κατά της Ιρακινής κατοχής που τελικά ο ρόλος των τζιχαντιστών επέτεινε τον κατακερματισμό, τη διάλυση και το μεσουράνημα της αμερικανόφερτης συμφοράς (γιατί αυτό εν κατακλείδι πέτυχαν). Καθώς επίσης θα μπορούσαν να συμπράξουν καθοριστικά σε μια κατεύθυνση συσπείρωσης του συριακού λαού που συνειδητοποιημένα θα αγωνίζονταν αποκρούοντας τις άνανδρες και ωμές από αέρος επιθέσεις των κάθε λογής ιμπεριαλιστών και αποτινάσσοντας συνάμα το ντόπιο αυταρχικό καθεστώς. Δίχως να ασκούν μια φρικαλέα πολιτική εξόντωσης των δύσμοιρων Σύριων, που όσους δεν τους ξεριζώνει το καταστροφικό μένος δυτικών, Ασαντικών και Ρώσων, τους αποτελειώνει η δική τους παρουσία. Αντί λοιπόν να επαυξάνουν τα προσφυγικά ρεύματα (που τώρα θα συναντούν αδιάβατα αγκαθωτά εμπόδια), θα τα απέτρεπαν καλώντας τους να παραμείνουν στα εδάφη τους και συμμαχώντας μαζί τους να υπερασπίσουν την πατρίδα τους και τα δίκαια τους.
Τότε όμως δεν θα έπρεπε να αποδεκατίζουν με βάρβαρο τρόπο τους Κούρδους αγωνιστές στα βορειοδυτικά της Συρίας. Ούτε να δολοφονούν (με πρακτορική ερντογανική συνδρομή;) ειρηνιστές και δημοκράτες διαδηλωτές στο Σουρούτς και στην Άγκυρα. Μήτε να ρίχνουν το γεμάτο τουρίστες ρώσικο αεροπλάνο. Θα απαρνιόντουσαν τις πιο σκοταδιστικές και απωθητικές ιδεολογίες του ακραίου ισλαμοφασισμού. Επ` ουδενί δεν θα χρηματοδοτούνταν από τις μαύρες μοναρχίες του κόλπου (και αλλαχού). Θα επάνδρωναν διεθνείς ταξιαρχίες αλληλεγγύης στην κυοφορούμενη Ιντιφάντα μαχόμενοι το σιωνιστικό θεματοφύλακα των ΗΠΑ (όταν αυτή ξεσπάσει και όταν οι Παλαιστίνιοι το ζητήσουν φυσικά). Θα στόχευαν στη διασύνδεση τους με οιαδήποτε αντιιμπεριαλιστική όπου γης εκδήλωση και κυρίως με εκείνες που αναπτύσσονται σε όποιο βαθμό στο αμερικανοευρωπαϊκό πεδίο και πρώτιστα στη γειτονιά τους.
Απότοκος αυτονόητος λοιπόν του πρόσφατου μακελειού που προκάλεσε ο ISIS σίγουρα θα είναι η ένταση των επιθέσεων, ένα νέο ντελίριο βομβαρδισμών, η καλλιέργεια μίσους ρατσιστικού και θρησκευτικού στη δύση, το κυνηγητό των προσφύγων και κλείσιμο συνόρων από τους θύτες και τους υπασπιστές τους (και εδώ δεν εξαιρούνται σαν θύτες και οι <<αδελφοί>> φανατισμένοι μουσουλμάνοι) και υπαίτιους του εκπατρισμού. Υπάρχουν όμως και άλλες περίεργες αρνητικές προεκτάσεις του θέματος.
Η αποενοχοποίηση των ιμπεριαλιστών και των υποτακτικών τους στις ίδιες τους τις χώρες. Η εμπέδωση ενός κλίματος αστυνομοστρατοκρατούμενων κοινωνιών, όπου η εθνική ομοψυχία είναι επιβεβλημένη για την αντιμετώπιση της απειλής. Η προβολή ενός πλασματικού και μεγιστοποιημένου στο έπακρο κινδύνου που δεν προέρχεται πλέον από τα σπλάχνα του οικοδομήματος της εκμετάλλευσης. Όταν ο ηγέτης του ισλαμικού κράτους προβαίνει σε εξωφρενικές και υψωμένες στο τετράγωνο γελοίες διακηρύξεις περί εξάπλωσης και άλωσης μέχρι και της Ρώμης εντάσσοντας έως και την Ελλάδα (!!) στον μελλοντικό χάρτη της επικράτειας του και ενημερώνει πως θα γκρεμίσει τα σταυρικά σύμβολα του χριστιανισμού μετατρέποντας σε σκλάβες όλες τις αλλόθρησκες γυναίκες (!!) προσφέρει μια τρανή, θεόσταλτη δηλαδή υπηρεσία στη δυτική κεφαλαιοκρατία. Δίνει το δικαίωμα στις άρχουσες τάξεις να προβάλλονται σαν υπερασπιστές της ελευθερίας και της ακεραιότητας των εργατολαϊκών στρωμάτων που διαφεντεύουν.
Παιανίζουν οι εθνικοί ύμνοι των νεοαποικιοκρατών ελκύοντας την συμπάθεια και σύμπνοια της κοινής γνώμης, ενώ πρέπει να εισπράττουν το ανάθεμα και την κατακραυγή για την ανελέητη παραγωγική ερημοποίηση, λεηλασία, λιμοκτονία και σφαγές που προωθούν σε μία ολάκερη σειρά αφρικανικών και λοιπών κρατών αλλά και για την λιτότητα που τσακίζει τις δικές τους περιούσιες κοινωνίες. Συγκαλύπτει το γεγονός πως η μεγαλύτερη φοβέρα της ανθρωπότητας δεν προέρχεται από την ίδια την πανούκλα του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού που πασχίζει να οπισθοδρομήσει ιστορικά τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους πολτοποιώντας κάθε παλιότερη κατάκτηση τους. Επιτρέπει μπροστά στις ψείρες -γενίτσαρους του πωρωμένου θρησκευτικού φανατισμού οι γίγαντες της παγκόσμιας φοβολαγνείας, τρομοκρατίας και πάταξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων να εξιλεώνονται και να εξασφαλίζουν τα απαραίτητα άλλοθι για την παραπέρα κλιμάκωση του ολοκληρωτικού ρημάγματος προς όφελος των γεωστρατηγικών τους επιδιώξεων. <<Τεκμηριώνει>> τις ανησυχίες του κάθε συγκυβερνητικού ακροδεξιού Καμένου περί παρείσφρησης ύποπτων και στοιχείων στα καραβάνια των απελπισμένων.
Έκφανση μικρογραφική της κτηνωδίας των σύγχρονων πειρατών με τα αεροπλανοφόρα και τους διηπειρωτικούς πυραύλους που δύνανται να μετατρέψουν τη υδρόγειο σε κρανίου τόπο αποτελεί η δράση των αποβρασμάτων του ισλαμικού στρατού. Είναι κοινά τα κίνητρα και οι διαθέσεις κάθε μικρής η` μεγάλης οντότητας (καπιταλιστικής, ιμπεριαλιστικής, φεουδαρχικής, μισθοφορικής) που απεχθάνεται την ουσιαστική έννοια του ανθρωπισμού και δεν διστάζει να θερίζει αλύπητα ζωές προς χάριν άνομων σκοπιμοτήτων. Ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής (και της μιας ακόμη) και αξιοπρέπειας και η προάσπιση τους δεν ανατίθεται σε εκείνους που τη χλευάζουν επιβάλλοντας την υφασμάτινη φυλακή της μπούρκας, λιθοβολώντας την μοιχή και λειτουργώντας με τέτοια μανία ώστε να φαντάζουν πταισματικοί σε σύγκριση με τους ίδιους οι μεγαλύτεροι δολοφόνοι της γης.
Οργιάζουν στις μέρες μας τα τηλεοπτικά κανάλια του αποπροσανατολισμού που αποπειρώνται να συγκαλύψουν και εξωραΐσουν με πιο <<πειστικά>> και πλούσια πλέον επιχειρήματα τον σπουδαιότερο παράγοντα, τον καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό (εργοδότης των γαρ) πρόκλησης αναταραχών, ανωμαλίας στην υπό διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες εύρυθμη, ειρηνική πορεία της ανθρωπότητας. Τον αποκλειστικό πρόξενο φτώχειας, πόνου, δυστυχίας και θανάτου. Θεμιτή βία νοείται μονάχα όταν ασκείται από την πλειοψηφία η οποία επιχειρεί να αμυνθεί και εξουδετερώσει την αέναη καπιταλιστική πηγή της κάθε μορφής ιδεολογική, ηθική, σωματική, κοινωνική και πολεμική αγριότητα.
Το χρέος κάθε προοδευτικού, δημοκράτη, ειρηνιστή, αντιφασίστα, πατριώτη, αριστερού, κομουνιστή και επαναστάτη είναι να καταδικάζει με βδελυγμία τέτοια φαινόμενα και περιστατικά όπως του Παρισιού και να συντάσσεται με κάθε οργανωμένη κίνηση που ορθώνεται σαν φραγμός στα εξαθλιωτικά και ματωβαμένα σχέδια όλων τους. Να οργίζεται ασυγκράτητα με το καθημερινό πια θέαμα των πνιγμένων προσφύγων στα νερά του Αιγαίου και να στέκεται αλληλέγγυος στην προσπάθεια τους για επιβίωση. Να παλεύει ασυμφιλίωτα ενάντια σε αυτούς τους φταίχτες του μαζικού ξεριζωμού, που παράλληλα οι ίδιοι ιθύνοντες χωρίς υπερβολή τον σκλαβώνουν με μισθό πείνας . Οι ευρωπαίες γυναίκες βιώνουν τη σκλαβιά όχι από τους φονταμενταλιστές αλλά από την άδεια κατσαρόλα που δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά της. Από την ανεργία, την κατάργηση της σύνταξης και περίθαλψης, την καταδίκη της αμορφωσιάς, τον ξεσπιτωμό, τον μισεμό στα μακρινά χαρέμια της εργατικής σάρκας στις μονοπωλιακές βιομηχανίες των προηγμένων κρατών. Κυριολεκτική σκλαβιά είναι και το κατάντημα της Ελλάδας σε πολεμικό εφαλτήριο και η οικονομική υπανάπτυξη της.
Αυτή την κόλαση της υποδούλωσης της οικουμένης από μια δράκα αλληλοσπαρασσόμενων πλουτοκρατών οι φονιάδες του Παρισιού δεν την αντιστρατεύονται, μα την υπηρετούν εκ του πλαγίου με όλο τους το πάθος. Βέβαια και η βία έχει χρώμα. Ταξικό και άδικο και κατάμαυρο. Είναι αγκωνάρι, ακατάπαυστο εργαλείο απαραίτητο ενός αποκρουστικού συστήματος με παραφυάδες του τα εργατικά <<ατυχήματα>>, την ηθική αυτουργία αυτοκτονιών, την υπογεννητικότητα λόγω κρίσης και μνημονίων, το επικείμενο ανέβασμα της θνησιμότητας σαν απόρροια της κατεδάφισης του δικαιώματος στη γιατρειά. Ευθύνεται επίσης για τις χιλιάδες θαλασσοπνιγμένων κυνηγημένων και τα εκατομμύρια σκελετωμένων που πεθαίνουν στην αυγή του ηλεκτρονικού και διαστημικού 21 αιώνα από πείνα. Ακόμη ξεβράζει το bullying, τα τέρατα της Χρυσής Αυγής και του ISIS. Σε πατριαρχικό δε επίπεδο τους ομαδικούς αποδεκατισμούς και γενοκτονίες στη Συρία, την Ουκρανία και σε μια αράδα γωνιές αλλού με τον τρόμο του πυρηνικού ολέθρου σαν επιστέγασμα της καταχρηστικής παραμονής του στην ιστορία. Άρα λοιπόν όλος ο εσμός των φονιάδων (και των εξελιγμένων που αφανίζουν <<εξευγενισμένα>> μυριάδες με το απλό πάτημα ενός πλήκτρου και των πρωτόγονων που αποκεφαλίζουν με τη χατζάρα) είναι ISIS.
Παραφράζοντας κάπου εδώ τον στυγνό εκπρόσωπο του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού Τσόρτσιλ θα λέγαμε πως όλοι τους, όλοι οι ορκισμένοι εχθροί του κόσμου του μόχθου και της δουλειάς λειτουργούν σαν ISIS. Ταυτόχρονα όλοι οι καταπιεσμένες μάζες είμαστε Σύριοι. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το φρικιαστικό ενδεχόμενο να κλειδώσει το στόχαστρο των ιμπεριαλιστών επάνω μας (εξυπακούεται πέραν της δεδομένης μνημονιακής διάστασης και ειδικά σαν ορισμένοι αρμόδιοι <<προειδοποιούν>> για ενδεχόμενο πολεμικής ανάφλεξης στα επιρρεπή Βαλκάνια).
Όμως οι κάθε λογής Σύριοι είναι και κάτι άλλο. Όχι τζιχαντιστές, μα το αντίθετο. Είναι εν δυνάμει αγωνιστές και ανατροπείς. Οι μαστιγωτές και δήμιοι των λαών έχουν εφιαλτικές αναμνήσεις από τη δυνατότητα (τους πανικοβάλλει σαν να βλέπουν τον χάρο με τα μάτια τους αυτή η πιθανότητα) των κολασμένων να εξεγερθούν. Ήδη οι αναβαθμισμένοι γάλλοι νεοαποικιοκράτες το κατέχουν άριστα και δεν λησμονούν την πανωλεθρία που υπέστησαν οι λεγεωνάριοι τους στις αραβικές ερήμους (που τώρα προσδοκούν να ξανακυριεύσουν με φωτιά και σίδερο καπηλευόμενοι το αίμα των δικών τους αθώων) από τους καμηλιέρηδες τουφεκιοφόρους και στις βιετναμέζικες ζούγκλες οι πυρηνικοί αμερικανοί <<κοσμοκράτορες>>.
Επαφίεται μονάχα σε όσους δεν συνθηκολογούν άτιμα με το κατεστημένο το τραχύ όντως καθήκον της υπενθύμισης στον οποιοδήποτε ήδη δεινοπαθούντα και στον κάθε δυνητικό για <<συριοποίηση>> στο προσεχές μέλλον λαό αυτής της προοπτικής. Δηλαδή της εναντίωσης και της πάλης για εθνική και ταξική χειραφέτηση γκρεμίζοντας το ποικιλοπρόσωπο τζιχαντικό σύστημα . Ενίοτε μάλιστα οι λυτρωτικές ετούτες μνήμες επαναφέρονται στη συλλογική συνείδηση εντυπωσιακά γρήγορα. Οι αντιδραστικοί έχουν τη βασική αιτία τους και ψάχνουν για αφορμές. Οι λαοί έχουν πια αναρίθμητες αφορμές. Απλά πρέπει να κατανοήσουν την κυρίαρχη αιτία και παραμερίζοντας τζιχαντικά, ρεφορμιστικά και λοιπά εμπόδια να τη σαρώσουν.
Είναι αδίστακτοι (οι τεράστιοι και νάνοι ISIS) απ` την πλευρά τους, αλλά και η συγκροτημένη ωριμότητα των λαών έχει αποδειχθεί ακατανίκητη. Το φάντασμα των βρικολάκων με τη τζιχαντική ουρά του πλανιέται γύρω από τη γη σπέρνοντας τη φρίκη.
Ώρα να ζωντανέψει και θεριέψει το άλλο, το ελπιδοφόρο, το αγγελικό.