Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής AEJ – IFJ
Από την εμφάνιση του ανθρώπου στη Γη, πάντα ονειρευόταν. Σε όποια γωνία του πλανήτη και να ζει, ότι χρώμα και νάχει, όποια θρησκεία και να ακολουθεί. Τα όνειρά του, τα όνειρά τους είναι κοινά.
Οι άνθρωποι μια κατακτημένης χώρας ονειρεύονται και αγωνίζονται για την λευτεριά τους. Την εθνική τους ανεξαρτησία και κυριαρχία. Και εκείνοι που ζουν κάτω από αυταρχικά καθεστώτα, λευτεριά και δημοκρατία ονειρεύονται και γι’ αυτές αγωνίζονται. Στη σύγχρονη εποχή η κατοχή μας χώρας δεν έχει στρατιωτικά μόνο χαρακτηριστικά. Έχουν πολιτικά και κυρίως οικονομικά. Εκτός από τα παραπάνω, όλοι οι άνθρωποι είχαν και έχουν ένα κοινό όνειρο. Τη βελτίωση της ζωής τους. Το όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων που βιώσαν τη βάρβαρη εξουσία, γέμισαν από λέξεις και δεν κοστίζουμε τίποτα πια, μαρμαρωμένες στο παρελθόν από την κακιά μάγισσα της εξουσίας. Ποιος θα τις λευτερώσει; Γεμίσανε από επαναστάτες» μην θαρρείτε πως είμαστε λεύτεροι. Άλλωστε τι θα πει η λέξη που στ’ όνομά της θυσιάστηκαν για τα υψηλότερα συναισθήματα, χιλιάδες άνθρωποι. Θαρρώ πως δεν μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία, αλλά για μια απελευθέρωση.
…Καληνύχτα λυπημένε αδελφέ μου, αν τύχει να δεις ένα μεγάλο αστέρι είναι που σε συλλογίζομαι καθώς θ’ ακουμπήσεις τα’ όπλα σου στην γωνιά θα ξαναγίνεις ένα σπουργίτι. Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις χτύπα με αλλού, μην σημαδέψεις την καρδιά μου. Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο, δεν θα ήθελα να το λαβώσεις… (Τάσος Λειβαδίτης)
Ένας καθημερινός και σκληρός αγώνας για τη βελτίωση της ζωής. Ο εργάτης νάχει μεροκάματο κι ασφάλιση. Μισθωτοί και συνταξιούχοι νάχουν ικανοποιητικές αμοιβές για αξιοπρεπή ζωή, ένα αυτοκίνητο, και στέγη για την οικογένεια. Παιδεία και υγεία για όλους. Ασφαλές μέλλον για τους νέους. Δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες. Αξιοκρατία. Ισότητα των πολιτών. Αυτό ήταν το συνολικό όνειρο. Και έγινε στόχος και ερείπια.
Χιλιάδες εξεγέρσεις, επαναστάσεις, πόλεμοι, πραξικοπήματα, μεταρρυθμίσεις, τεχνολογικές επαναστάσεις και η ζωή μας κατάντησε μια τραγική περιπέτεια μέσα στην κρεατομηχανή της εξουσίας. Μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες της ζωής μας; Μπορούμε να το κάνουμε;
Η αναζήτηση της εκπλήρωσης των ονείρων των ανθρώπων, μας οδήγησε στην ίδια αντίληψη για τη ζωή, στον ίδιο τρόπο σκέψης και τρόπο ζωής με τον καπιταλισμό που θέλαμε να ανατρέψουμε. Και ύστερα από μια τραγική περιπλάνηση ξανασυναντήσαμε τον καπιταλισμό και μάλιστα με εκατομμύρια νεκρούς.
… Η καλύτερη δημοκρατία είναι εκείνη, όπου στους κακούς δεν επιτρέπεται να παίρνουν την εξουσία και στους κάλους δεν επιτρέπεται ν΄ αρνούνται τη διακυβέρνηση του τόπου τους. …
Τουλάχιστον ας κάνουμε όνειρα που να μην είναι δόλωμα παρηγοριάς … και όχι χαμένοι στην οδό των χαμένων ονείρων…
