Η περίπτωση Πελετίδη και τα συμπεράσματα που θα έπρεπε να βγάλει η ηγεσία του ΚΚΕ

Του Κώστα Ντουντουλάκη

Ο κομμουνιστής Δήμαρχος Πάτρας Πελετίδης, παρά την τόσο έντονη κομματικοποίηση των πρόσφατων τριπλών εκλογών, επανεξελέγη και μάλιστα με το καταπληκτικό ποσοστό του 71% στον Β΄γύρο, πάνω από 40,5% στον πρώτο!

Το ΚΚΕ στην Αχαϊα πήρε στις ταυτόχρονες ευρωεκλογές, από το ίδιο εκλογικό σώμα, 6% μόνο!

Πήρε καλά ποσοστά και για μερικούς ακόμα υποψήφιους δημάρχους του, καταξιωμένα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης και των δεμένων με πλατιά λαϊκά στρώματα, κοινωνικών αγώνων.

Στους άλλους, τους πολύ περισσότερους όμως Δήμους , όπως και στις Περιφέρειες, δεν “ξεκόλλησε” από (δυστυχώς) πενιχρά ποσοστά περίπου όσο και των (ταυτόχρονων) ευρωεκλογών.

Ποσοστά απαράδεχτα μικρά (όσα ακριβώς της εποχής μισοπαρανομίας του και διώξεων της περιόδου του 1925-1935!) σε τόσο σχετικά ευνοϊκές για το κόμμα συγκυρίες μα και σε σύγκριση με τα κάποτε υπερδιπλάσια ποσοστά του, πχ το 11,64% στις ευρωεκλογές του 1984 !

Κάθε νηφάλια σκεπτόμενος άνθρωπος, είτε στέλεχος, μέλος ή οπαδός του ΚΚΕ, είτε κριτικά υποστηρικτής του ή απλά έντιμων προθέσεων προβληματιζόμενος για το πολιτικό γίγνεσθαι, βλέπει το προφανές:

Όταν ένας υποψήφιος δήμαρχος (και η πέριξ αυτού τοπική κίνηση) είναι ικανός, έντιμος και έμπρακτα αγωνιστής για τα κυρίαρχα προβλήματα των συμπολιτών του, ο λαός κατά κανόνα τον επιλέγει και τον στηρίζει αποφασιστικά, ακόμα και αν δεν πείθεται από την πολιτική τακτική του κομματικού φορέα στον οποίο ανήκει αυτός.

Και το πρόβλημα γιατί δεν πείθεται για την τακτική και το πρόγραμμα του ΚΚΕ εν προκειμένω, όποιος έχει στοιχειώδη νοημοσύνη καταλαβαίνει πως οφείλεται στην τακτική και τον εν γένει λόγο του κομματικού φορέα. Τακτική και λόγο που δεν έχει καμιά σχέση με (τον όχι τέλειο και τότε, απλά πιο κατανοητό και συσπειρωτικό) εκείνης της περιόδου που έπαιρνε διπλάσια ποσοστά σε βουλευτικές και προπαντός σε ευρωεκλογές!

Θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι υπάρχει ένα ΚΚΕ που, παρά τα λάθη της τακτικής του, συντηρεί (ως μοναδικός πλέον εν Ελλάδι ουσιαστικός εκφραστής μιας γνήσιας, μη συστημικής αριστεράς) το όραμα της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Κοινωνικής Απελευθέρωσης από την καπιταλιστική απανθρωπιά.

Εύχομαι ολόψυχα η ηγεσία του ΚΚΕ, τα συλλογικά καθοδηγητικά του όργανα, να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα (και) από περιπτώσεις σαν του Δήμου Πατρών (και) από συγκρίσεις των τωρινών εκλογικών του ποσοστών για βουλή κι ευρωβουλή σε σύγκριση με εποχές πολύ προ κρίσης, που κέρδιζε υπερδιπλάσια ποσοστά λαϊκής εμπιστοσύνης έχοντας άμεσο στόχο και (συχνά αυτοϋπονομευόμενο…) άξονα πάλης, την συγκρ΄τηση ενός πλατιού ΑΑΔΜ (αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου)…

-Τότε ήταν (γιαυτό) και πολύ πιο ισχυρό, μέσω συνεργασιών με δεκάδες χιλιάδες ανένταχτους αγωνιστές και στο στενά ταξικό κίνημα, στον συνδικαλισμό μα προπαντός στο συνολικό, πολύ πιο μαχητικό τότε, Λαϊκό Κίνημα!

Τώρα, μετά από τόσα χρόνια μνημονίων, φθοράς στην λαϊκή συνείδηση όλων των μνημονιακών κομμάτων, αν εκτός από σωστούς γενικούς στόχους και σωστή κριτική των άλλων κομμάτων, είχε πειστική και συσπειρωτική του λαού τακτική, ποιος δεν καταλαβαίνει πως μεγάλο μέρος της μνημονιακής φθοράς, ειδικά των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ/ΣΥΡΙΖΑ) θα το καρπωνόταν το ΚΚΕ;…

Ή ο γιαλός είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε σύντροφοι…