Υπενθυμίζεται ότι στα τέλη Ιανουαρίου, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, φωτογραφήκε να πραγματοποιεί «επίσκεψη» σε δρόμους της Αθήνας, όπου βρίσκονται τοξικοεξαρτημένα άτομα, ενώ στη συνέχεια έγραψε στο facebook, μεταξύ άλλων:

«Ανώνυμες σκιές στο χάος της μεγαλούπολης, εθισμένες σε ουσίες, αδιάκοπα περιφερόμενες σε αναζήτηση της δόσης τους. Νέοι άντρες και γυναίκες, καθηλωμένοι σε ένα ακινητοποιημένο παρόν. Τους βλέπουμε στα πάρκα, στις γωνιές των δρόμων, στα στενά του κέντρου, μας συγκλονίζει αυτή η σπατάλη ζωής, η περιθωριοποίηση, η μοναξιά, η εξαθλίωση. Και αισθανόμαστε ανήμποροι να βοηθήσουμε, μπροστά στην άρνηση ή την αδυναμία τους να προσεγγίσουν ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες ή και υγειονομικές δομές».

Σε ανακοίνωσή τους, οι Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης του 18ανω και τα μέλη τους, καταγγέλλουν ότι «η επίσκεψη αυτή προετοιμάστηκε από μια εκτεταμένη επιχείρηση-σκούπα της Αστυνομίας στα στενά και τις πιάτσες του κέντρου της Αθήνας. Αλλά και αφού ολοκληρώθηκε η επίσκεψη και γράφτηκαν οι εντυπώσεις το πογκρόμ των εξαρτημένων ατόμων συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες». Τονίζουν ότι με αυτές τις κινήσεις, η ΠτΔ:

  • Παρουσιάζει το πρόβλημα των ναρκωτικών ως πρόβλημα που αφορά τα άτομα, τις «ανώνυμες σκιές», απενοχοποιώντας το κοινωνικό σύστημα για το ρόλο του στην εγκατάσταση και την αναπαραγωγή της εξάρτησης, ως έκφραση της κρίσης στην οποία βυθίζεται όλο και πιο βαθιά η κοινωνία, η οικογένεια, ο πολιτισμός.
  • Παρουσιάζει την περιθωριοποίηση των εξαρτημένων ατόμων ως περίπου φυσικό και αναπόφευκτο γεγονός, που μπορεί μόνο «να συγκλονίζει» τους ευαίσθητους ανθρώπους, συγκαλύπτοντας με αυτό τον τρόπο το ρόλο των κοινωνικών συντελεστών και των μηχανισμών καταστολής, που ωθούν όλους τους ευάλωτους πληθυσμούς στο κοινωνικό περιθώριο και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
  • Δηλώνει ότι είμαστε «ανήμποροι» να βοηθήσουμε και ότι βοήθεια μπορεί να δώσει μόνο ο ΟΚΑΝΑ. με τις υπηρεσίες του. Τα ίδια, περίπου, είχε δηλώσει και ο πρωθυπουργός πριν λίγο καιρό, όταν επισκέφθηκε μια μονάδα του ΟΚΑΝΑ .Είναι, όμως, γνωστό ότι ο ΟΚΑΝΑ παρέχει υπηρεσίες μόνο στο πλαίσιο της «μείωσης της βλάβης» και όχι της θεραπείας απεξάρτησης . Οι υπηρεσίες αυτές είναι, χωρίς αμφιβολία, αναγκαίες, αφού βοηθούν τα εξαρτημένα άτομα να κρατηθούν στη ζωή. Λειτουργούν, όμως, στο πνεύμα της συντήρησης της εξάρτησης , ως τρόπου ζωής. Αντίθετα, τα στεγνά προγράμματα, στα οποία δεν κάνει καμία αναφορά η πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποβλέπουν στη ριζική αλλαγή του εξαρτημένου ατόμου και του τρόπου ζωής του και στην ισότιμη επανένταξή του στο κοινωνικό σύνολο.
  • Γιατί δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στα προγράμματα του 18ανω ούτε στο ΚΕΘΕΑ και τις θεραπευτικές κοινότητες; Μήπως ο στόχος εξαρχής ήταν η προβολή του ΟΚΑΝΑ και η προώθηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής «μείωσης της βλάβης», ως μόνης εναλλακτικής στα ναρκωτικά και την εξάρτηση? Μήπως έτσι επιχειρείται να δικαιολογηθούν και να γίνουν ανεκτά τα τεράστια λειτουργικά προβλήματα και οι μεγάλες ελλείψεις προσωπικού που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική της λιτότητας και των διαρκών περικοπών στα δημόσια και δωρεάν προγράμματα του 18ανω ; Μήπως, τελικά, όλα υποτάσσονται στις ανάγκες της βιοπολιτικής , που έχει ανάγκη τα ναρκωτικά, ως μέσον κοινωνικού ελέγχου των πιο ανήσυχων κομματιών της νεολαίας;
  • Η επίσκεψη αυτή προετοιμάστηκε από μια εκτεταμένη επιχείρηση-σκούπα της Αστυνομίας στα στενά και τις πιάτσες του κέντρου της Αθήνας. Αλλά και αφού ολοκληρώθηκε η επίσκεψη και γράφτηκαν οι εντυπώσεις το πογκρόμ των εξαρτημένων ατόμων συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες. Μήπως, λοιπόν, η επίσκεψη αυτή λειτούργησε ως αρωγός στο Δήμαρχο της Αθήνας και στην επιχείρηση «εξευγενισμού» (gentrification) του κέντρου της πόλης, εκκαθάρισης του από τα κοινωνικά σκουπίδια, τους περιθωριοποιημένους τοξικομανείς, άστεγους, πρόσφυγες και άλλους φτωχοδιάβολους ,για να βρούν χώρο οι νέοι περίπατοι και τα νέα ξενοδοχεία για τους τουρίστες, που ονειρεύεται να προσελκύσει ο Μπακογιάννης;

Καταλήγουνε τονίζοντας πως οι Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης του 18ανω και τα μέλη τους που δίνουν «καθαροί» τη μάχη για την ισότιμη επανένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο, παρά τα εμπόδια, θεσμικά και άλλα, που συναντούν στο δρόμο τους, απευθύνονται στα εξαρτημένα άτομα που βρίσκονται ακόμα στις πιάτσες και λένε, μέσα από τη δική τους προσωπική εμπειρία, ότι μπορούν να κόψουν τα ναρκωτικά και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, αρκεί να πάρουν την απόφαση και να ενταχθούν σε ένα στεγνό, θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης. Έτσι θα αρχίσουν να κάνουν όνειρα, σαν μαχητές της ζωής.