Το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης παρουσιάζει από τις 26 Μαρτίου έως τις 3 Απριλίου στο Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» στα Χανιά την παράσταση «Επαναστατικές Μεθόδοι για τον Καθαρισμό της Πισίνας», σε σκηνοθεσία της Σοφίας Δερμιτζάκη. Η σκηνοθέτρια μίλησε στον «Αγώνα της Κρήτης» για το έργο, την έμπνευσή του και τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία που καθρεφτίζεται μέσα σε αυτό.

Πραγματικά γεγονότα που ενέπνευσαν το έργο

Όπως αναφέρει η Σοφία Δερμιτζάκη, η συγγραφέας του έργου, Αλεξάνδρα Κ, εμπνεύστηκε από δύο πραγματικά περιστατικά. Το πρώτο αφορά την υπόθεση του Ερημίτη στην Κέρκυρα, μιας παρθένας δασικής περιοχής που το 2013 παραχωρήθηκε μέσω ΤΑΙΠΕΔ σε ιδιωτική εταιρεία για τουριστική ανάπτυξη. Το 2020 ξεκίνησαν οι κατεδαφίσεις, προκαλώντας αντιδράσεις.

Το δεύτερο περιστατικό είναι η αμφιλεγόμενη περίπτωση του Βασίλειου Τσιρώνη, ο οποίος ίδρυσε το δικό του «Αυτόνομο Κράτος» μέσα σε ένα διαμέρισμα στο Παλαιό Φάληρο. Ο Τσιρώνης δίχασε την κοινή γνώμη, καθώς κάποιοι τον είδαν ως επαναστάτη, άλλοι ως επικίνδυνο και άλλοι ως εκκεντρικό.

Η σύγκρουση των γενεών και η κοινωνική σήψη

Το έργο αποτυπώνει έναν γνώριμο φαύλο κύκλο εξάρτησης και αντιπαράθεσης μεταξύ των γενεών. Από τη μία, η παλιά γενιά προσκολλάται σε ξεπερασμένες αξίες και δεν διστάζει να υπερασπιστεί με κάθε μέσο τα «πιστεύω» της. Από την άλλη, η νέα γενιά απορρίπτει τις μικροαστικές αντιλήψεις, πολλές φορές άκριτα.

Σε αυτό το τοξικό περιβάλλον, η ελληνική οικογένεια διαιωνίζει τις συγκρούσεις της, εγκλωβισμένη σε ένα νοσηρό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα.

Ένας καθρέφτης της ελληνικής πραγματικότητας

Σύμφωνα με τη Σοφία Δερμιτζάκη, το έργο είναι ένας καθρέφτης της σύγχρονης Ελλάδας:

«Οι ήρωες του είναι ξεκάθαρα αναγνωρίσιμοι. Ο θεατής βλέπει τον εαυτό του, την οικογένειά του, την κοινωνία ολόκληρη πάνω στη σκηνή. Οι ήρωες του έργου πάσχουν και το κοινό γίνεται μέρος ενός παραλογισμού, που όμως είναι ο παραλογισμός της καθημερινότητας του».

Διαβάστε τη συνέντευξη της Σοφίας Δερμιτζάκη στον “Α.τ.Κ.”:

• Το έργο «Επαναστατικές Μεθόδοι για τον καθαρισμό της πισίνας είναι ένα πολύ ιδιαίτερο έργο. Γνωρίζετε αν υπάρχουν πραγματικά γεγονότα τα οποία να έχουν αποτελέσει έμπνευση;

Σοφία Δερμιτζάκη: Ναι η Αλεξάνδρα Κ έγραψε το έργο με αφορμή αρχικά τον Ερημίτη στην Κέρκυρα. Ο Ερημίτης  είναι ένα παρθένο οικοσύστημα πυκνής βλάστησης με πλούσια χλωρίδα και πανίδα Μέρος της έκτασης το οποίο ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο παραχωρήθηκε το 2013, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, στην εταιρεία NCH Capital, η οποία προτίθεται να προχωρήσει σε ανέγερση ξενοδοχείου. Τον Ιούνιο του 2020 ξεκίνησαν οι εργασίες κατεδάφισης των παλαιών κτισμάτων με σκοπό την έναρξη της ανέγερσης των νέων εγκαταστάσεων. Το δεύτερο γεγονός που ενέπνευσε την Αλεξάνδρα Κ* είναι ο Βασίλειος Τσιρώνης, όπου ίδρυσε Αυτόνομο Κράτος,  σε ένα διαμέρισμα στο Παλαιό Φάληρο. Στο πρόσωπό του πολλοί είδαν έναν επαναστάτη με μοντέρνες ιδέες, άλλοι έναν δημόσιο κίνδυνο και κάποιοι έναν «τρελό». Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι δεν άφησε κανέναν αδιάφορο.

• Τι είδους ζητήματα είναι αυτά με τα οποία καταπιάνεται και γιατί η θεατρική φόρμα είναι κατάλληλη για την παρουσίαση τους;

Σ.Δ.: Το έργο πραγματεύεται ένα γνώριμο φαύλο κύκλο μιας πραγματικότητας, που οδηγεί στη νοσηρή  επιβίωση της ελληνικής οικογένειας και κατ’επέκταση ολόκληρης  της κοινωνίας.

Η παλιά γενιά, λάτρης της «αγίας ελληνικής οικογένειας», που δεν διστάζει να οπλιστεί ,στην κυριολεξία ,για να διαφυλάξει τα αμφιλεγόμενα πιστεύω της αντιμάχεται τη νέα «κακομαθημένη» γενιά που δεν χάνει ευκαιρία να αποκυρήξει τις μικροαστικές αξίες. Δυο προβληματικές γενιές κι ένα νοσηρό πολιτικό σύστημα που τις αναγκάζει διαρκώς να ζουν κάτω από το πρίσμα μια αρρωστημένης στήριξης και αλληλοεξάρτησης.

Μια γενιά, που βαυκαλίζεται με το αρχαιελληνικό μεγαλείο και τις δήθεν πατρογονικές αξίες και την ίδια στιγμή, χωρίς κανένα δισταγμό, χτίζει, ανενόχλητα «το μέλλον» των παιδιών της πάνω σε σαθρά θεμέλια. Μια γενιά, σε μόνιμη σύγκρουση με τα παιδιά της , που όμως με τη σειρά τους, απαξιώνουν, συνήθως χωρίς αιτία και γνώση το κάθε τι, κυνηγώντας  άγονα  ένα άπιαστο όνειρο. ¨Ένα καλό θεατρικό έργο γεννάται και τρέφεται από τέτοιου είδους συγκρουσιακές σχέσεις, καθώς και από τα εκάστοτε κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα.

• Θεωρείτε ότι το συγκεκριμένο έργο αποτελεί έναν καθρέπτη που θα δούμε τον εαυτό μας μέσα του;

Σ.Δ.: Το έργο είναι ένας απόλυτος καθρέφτης της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Οι ήρωες του είναι ξεκάθαρα αναγνωρίσιμοι. Ο θεατής βλέπει τον εαυτό του , την οικογένειά του, την κοινωνία ολόκληρη πάνω στη σκηνή. Οι ήρωες του έργου πάσχουν και το κοινό γίνεται μέρος ενός παραλογισμού, που όμως είναι ο παραλογισμός της καθημερινότητας του.

• Το έργο έχει παρουσιαστεί ξανά στην Αθήνα, στο Εθνικό Θέατρο αν δεν κάνω λάθος. Τι διαφορετικό σκοπεύετε να παρουσιάσετε; Επαναπροσεγγίζετε το έργο υπό ένα διαφορετικό πρίσμα;

Σ.Δ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα δει την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου δυστυχώς. Γνωρίζω ότι ήταν μια εξαιρετική παράσταση, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω για τη διαφορετικότητα με τη δική μας. Βασιστήκαμε στην αλήθεια του κειμένου και με γνώμονα αυτή κινηθήκαμε. Έτσι κι αλλιώς είναι ένα ρεαλιστικό κείμενο, άκρως σαρκαστικό και ειρωνικό για την ελληνική πραγματικότητα. Το έργο γράφτηκε πριν 10 χρόνια περίπου, αλλά νομίζω ότι σήμερα είναι ακόμα πιο επίκαιρο. Θεωρώ λοιπόν ότι η επαναπροσέγγιση του έργου έχει να κάνει πιο πολύ με το κοινό και με τις  επιπλέον προσλαμβάνουσες που έχουν αποκτήσει μέσα σε αυτά τα 10 πολύ κρίσιμα χρόνια για την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας. Εμείς οφείλουμε να μεταλαμπαδεύσουμε την αλήθεια του έργου, το κοινό την εκλαμβάνει σύμφωνα με τα τωρινά κοινωνικά δεδομένα.

• Οι Χανιώτες όταν θα φύγουν από το θέατρο, θα έχουν γελάσει ή θα έχουν προβληματιστεί;

Σ.Δ.: Και τα δύο. Αυτός είναι και ο σκοπός του θεάτρου γενικότερα. Να μετακινεί, έστω και λίγο τους ανθρώπους από τις καρέκλες τους. Το γέλιο νομίζω βγαίνει αβίαστα, ακριβώς γιατί στη σκηνή εκτυλίσσονται τόσο τραγικές καταστάσεις, που είναι όμως τόσο αναγνωρίσιμες στον κόσμο. Η άμυνά του είναι το γέλιο.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Σοφία Δερμιτζάκη

Σκηνικά, Κοστούμια: Ευαγγελία Καμπουράκη

Φωτισμοί: Αντώνης Αλεξάκης

Video art: Μαρία Παπαδάκη

Φωτογραφίες αφίσας – προβών – παράστασης: Γιώργος Αναστασάκης – South Space for photography 

Τrailer: Φωτόπολις Χανιά

Design: Κωστής Σωτηράκος

Παίζουν: Κατερίνα Λασηθιωτάκη, Κώστας Μεταξάκης, Ιωάννα Σταμούλη, Στέφανος Τσιφάς 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

26 Μαρτίου έως 3 Απριλίου Χανιά, Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης», 21:00 (εκτός Κυριακής 30/3)

Τιμές εισιτηρίων: 15€, 10€ (τρίτεκνοι, πολύτεκνοι, άνεργοι, μαθητές, φοιτητές, άνω των 65ετών, ΑΜΕΑ)

Δευτέρα και Πέμπτη: Γενική είσοδος 10€

Δείτε εδώ το trailer:

Ηλεκτρονική προπώληση:

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/epanastatikes-methodoi-gia-ton-katharismo-tis-pisinas-sas και στο ταμείο του θεάτρου 1,5 ώρα πριν από κάθε παράσταση